Als je van katten houdt, zul je Kedi leuk vinden. Kedi (Turks voor kat) film is een documentaire over zeven katten die in de straten van Istanbul, Turkije leven. De schoonheid van de stad wordt getoond in adembenemende panoramische uitzichten en muziek is goed verwerkt in de film. De cinematografie is uitstekend waardoor het leuk is voor elke kattenliefhebber.
Istanbul staat bekend om de vrij rondlopende katten, aangezien katten al honderden jaren in de stad zijn. Veel mensen zorgen voor hen of zorgen voor voedsel.
Er bleken veel openluchtrestaurants en markten te zijn die katten kunnen bezoeken. De katten verkrijgen voedsel door te vragen, te bedelen, te stelen of het te krijgen van klanten en verkopers.
Dit zijn gemeenschapskatten met namen (en bijnamen) en een primaire verzorger. Als de verzorgers de katten beschrijven, krijg je het gevoel hoeveel ze van ze houden.
Elke kat heeft zijn eigen verhaal en persoonlijkheid, en doet me denken aan de katten in het boek Shop Cats of New York (affiliate link). De katten profiteren van mensen en mensen profiteren van de katten.
Terwijl de camera de katten om je heen volgt, krijg je een idee van hun territorium en interactie met mensen en andere katten. De moederkatten zorgen voor hun kittens. Katten zijn zichtbaar op daken. Andere katten houden de muizen- en rattenpopulatie laag in restaurants en bewijzen hun nut. De mensen die de katten een naam hebben gegeven, kijken ernaar uit om ze elke dag te zien.
De katten en hun verhalen zijn interessant en er zijn (zoals je zou verwachten) enkele grappige momenten. Tegen het einde worden veranderingen aan de stad genoemd, zoals het bouwen van modernere gebouwen. Deze veranderingen kunnen een negatieve invloed hebben op de vrij rondlopende katten, omdat er minder ruimte voor hen is. Misschien door deze onthulling voelde de film een beetje lang aan alsof de makers niet zeker wisten hoe ze hem moesten afsluiten.
Ik vroeg me af of alle katten zo goed behandeld worden. Worden katten in armere delen van Istanbul niet zo goed gevoed? We zien alleen de levens van zeven van de acts die in de stad wonen. Alle katten hebben een verhaal. Hoe zit het met andere katten die niet zo goed worden verzorgd?
Er zijn waarschijnlijk op zijn minst enkele mensen in de stad die niet van katten houden, maar respecteren ze de katten nog steeds?
Wordt er enige moeite gedaan om de vrij rondlopende katten in Istanbul te steriliseren en castreren? Kittens zijn in de film, maar niemand leek het steriliseren of castreren van katten te noemen of te bespreken om het aantal vrij rondlopende katten te beperken.
Ik heb met zoeken op internet niet kunnen vaststellen of er in Istanbul dierenasielen zijn die vergelijkbaar zijn met die in Amerika. Of is de cultuur in Istanbul zo anders met zoveel mensen die voor de vrij rondlopende katten zorgen dat er geen opvang nodig is? (Dierenartsen worden meerdere keren genoemd tijdens de film).
En toen speculeerde ik over het kattenleven in Amerika. Wat als meer mensen free-roaming (gemeenschapskatten) zouden accepteren en hen zouden helpen? Zouden er minder katten worden gedood in asielen vanwege een gebrek aan ruimte/financiering?
Heb je de Kedi-film gezien? Wat vond je ervan?
