Kattenliefhebbers Steve Dalton en zijn vrouw Hazel hebben Daisy en haar zus Lillie acht jaar geleden geadopteerd uit het dierenasiel Stubbington Ark in Hampshire. Ze wisten dat Daisy op dat moment een hartruis had, maar ze waren niet voorbereid op de gezondheidsproblemen die voor hen lagen – of de buitengewone veerkracht die ze zou tonen.
Op een avond, een paar jaar later, werd Daisy op de rustige weg voor haar huis aangereden door een auto. ‘Op de een of andere manier vond ze de weg terug naar mij. Ik was in de tuin en wist zodra ik haar hoorde huilen dat ze gewond was en dat er iets ernstig mis was', zegt Steve.
Hij haastte Daisy naar de dierenarts, die ontdekte dat ze een gebroken achterpoot en inwendige bloedingen had. ‘Ze belden me de volgende ochtend en zeiden:“ze gaat het niet overleven”. Gelukkig belden ze een half uur later opnieuw en zeiden:"ze trekt door". Daisy kreeg een speld in haar gebroken been, maar haar hartruis veroorzaakte complicaties en ze lag enkele dagen op de intensive care.'
Opmerkelijk is dat Daisy volledig herstelde na haar verkeersongeval. Maar een paar jaar later merkte Steve dat ze snel aan het afvallen was. Na enkele bloedonderzoeken stelde de dierenarts een overactieve schildklier vast - een aandoening die bekend staat als hyperthyreoïdie bij katten. De schildklieren in Daisy's nek maakten te veel schildklierhormoon aan, waardoor haar stofwisseling versnelde.
Steve moest haar dagelijks schildkliertabletten geven. Hij legt uit:'Ze nam ze goed in, maar na een maand of 14 begon ze dunner en dunner te worden. Omdat ze al een hoge dosis medicatie gebruikte, besloten de dierenarts en ik dat ze een behandeling met radioactief jodium moest krijgen.'
Voor deze therapie moest Daisy een enkele injectie met radioactief jodium onder de huid achter in haar nek krijgen in een gespecialiseerde dierenartskliniek. Dit is over het algemeen een veilige en effectieve behandeling van hyperthyreoïdie bij katten, met blijvend resultaat en weinig bijwerkingen. Het nadeel is dat een kat na behandeling zes tot acht weken geïsoleerd moet blijven in de kliniek totdat hun stralingsniveau tot een minimum daalt. Eigenaren kunnen niet op bezoek komen en het personeel moet beschermende uitrusting dragen bij het voeden van hun katachtige patiënten of het verwisselen van hun nest, om blootstelling aan straling te voorkomen.
Nadat hij Daisy tijdens haar weken in isolatie niet had kunnen zien, was Steve verheugd haar weer thuis te krijgen. Maar al snel werd duidelijk dat het niet goed ging. ‘Toen we Daisy thuis kregen, was ze erg mager en zwak. De dierenarts zei dat het waarschijnlijk door de isolatie kwam en dat ze goed at. Maar na een week werd ze levenloos. Ze wilde niet eten, bewegen of iets doen', herinnert Steve zich.
Nadat Daisy terug naar de dierenarts was gebracht, was de prognose niet goed. Het leek er niet alleen op dat ze een van de ongelukkige 1% van de katten was voor wie de behandeling met radioactief jodium niet succesvol was, maar ze begon ook tekenen van hartfalen te vertonen, waaronder een ophoping van vocht in haar borst. ‘Het was een beslissing om haar te laten overlijden of te proberen haar terug te halen uit de klauwen van de dood. We kozen voor het laatste', zegt Steve.
'Dus Daisy ging naar het dierenziekenhuis en na een week of zo begon ze het te redden. Haar gewicht was tot onder de 2 kg gedaald, maar sinds ik haar weer naar huis heb gebracht, gaat het steeds beter met haar.'
Tijdens Daisy's gezondheidsproblemen was Steve blij met zijn Petplan-verzekeringsdekking. ‘Petplan was geweldig. Ik zou ze 100% aanbevelen', zegt hij. 'Ze houden je op de hoogte wanneer een claim is betaald, en wanneer je een medewerker aan de telefoon spreekt, zijn ze altijd attent en vriendelijk.'
Tegenwoordig, terwijl Steve haar voedselinname nauwlettend in de gaten houdt, is Daisy's gewicht gestegen tot een gezonde 3,1 kg. Ze heeft tweemaandelijkse bloedonderzoeken nodig en neemt zes verschillende medicijnen per dag voor haar hart- en schildklierproblemen. Eigenaren vinden het vaak moeilijk om een kat tabletten te geven, maar Steve heeft geen problemen met Daisy. 'Ze neemt ze prima met een pillendoosje en een spuit', zegt hij. 'Ik denk dat ze weet dat ze haar helpen.'
Daisy heeft misschien meer dan één van haar negen levens meegemaakt, maar zoals Steve opmerkt, laten de medicijnen haar genieten van een gelukkige, gezonde gouden eeuw:'Ze is nu een beetje een oude dame, maar ze is erg tevreden en behoorlijk actief. Ze gaat in en uit via haar kattenluik en gaat nog steeds jagen, hoewel ze haar dagen vooral in de zomer graag in de tuin doorbrengt.'
Helaas verloor Steve de afgelopen jaren zijn vrouw, terwijl Daisy haar zus verloor, dus het paar waardeert elkaars gezelschap nu meer dan ooit. 'Daisy is een heel liefhebbende kat en geweldig gezelschap voor mij', zegt Steve. 'Ze zit altijd buiten op me te wachten als ik thuiskom, en is een constante metgezel aan mijn zijde met veel kattengeklets. Ze zit op mijn schoot en slaapt 's nachts bij mij in bed. Ik zou niet zonder haar zijn!'
Is uw kat ook tegen de verwachtingen in teruggekomen? Vertel het ons op Twitter of Instagram met de tag #PethoodStories, en misschien kunnen we hun verhaal delen!
