De Norfolk Spaniel is een uitgestorven Spanielras dat in het begin van de 20e eeuw in het Verenigd Koninkrijk werd gevonden. Het waren middelgrote honden die bij de jacht werden gebruikt als geweer- en vogelhond.
De Norfolk Spaniel had een middellange vacht en hun vacht was verspreid over hun borst, oren en buik. Ze hadden lange benen en waren ook groter uitgebeend en gedrongener dan andere Spaniels.
De Norfolk Spaniel is een van de allereerste Spaniels die ooit op de Britse eilanden heeft gewoond. Hoewel er niet veel ondersteunend bewijs is, wordt aangenomen dat deze honden in de 18e eeuw zijn ontstaan na het kruisen van verschillende spaniëls met de Black and Tan Terrier .
Spaniels werden in de 18e eeuw onderverdeeld in drie categorieën:landspaniëls, waterspaniëls en speelgoedspaniëls. Verder werden de Land Spaniels weer opgesplitst in twee groepen:de cocker spaniel en de springer spaniel. De Norfolk Spaniels werden onder de springerspaniël geplaatst. Tegen de jaren 1860 werd dit ras enorm populair vanwege het gebruik als vogelhond en jachthond.
De Norfolk Spaniel stierf aan het begin van de 20e eeuw uit. De reden achter hun verdwijning was hun gebruik bij het maken van de moderne Engelse springerspaniël. Toen de fokkers zich vooral richtten op het verkrijgen van de jachtkenmerken van de Norfolk Spaniels in nieuwe rassen, slaagden ze er niet in om ze te behouden.
De wens om de Engelse springerspaniël door mensen te maken, nam zo toe dat ze niet veel prioriteit gaven aan de Norfolk-spaniëls. Dit leidde tot een enorme daling van het aantal van het ras. Ook stierf wat er van het ras over was door ouderdom. Daarom waren ze in 1903 volledig verdwenen.
De Norfolk Spaniel had een loyaal, aanhankelijk en lief karakter. Ze waren zo gehecht aan hun mensen dat ze gemakkelijk last zouden hebben van verlatingsangst als ze alleen werden gelaten. Hoewel ze loyaal waren aan hun baasjes, stonden ze ook bekend om hun koppigheid.
Soms werden ze onafhankelijk en totaal ongehoorzaam en vertoonden ze tekenen van agressie. Ze maakten soms ook lawaai en maakten lawaai tijdens de jacht. Daarom was er een getrainde professional met veel geduld nodig om deze hond te trainen.
Omdat Norfolk Spaniel een jachthond was, werd het niet echt als goed beschouwd voor gezinnen met kinderen. Omdat ze onafhankelijk handelden en soms agressief van aard waren, was het geen ideale optie om de kinderen bij hen te laten. Hoewel ze loyaal en aanhankelijk waren, beschouwden mensen ze niet echt als hun kinderen.
De Norfolk Spaniels werden gevonden in de volgende kleuren:
De Norfolk Spaniel woog ongeveer 35-55 pond (16-25 kg), terwijl hun lengte ergens tussen de 17-18 inch (43-46 cm) lag.
Gemiddeld beviel een moeder Norfolk Spaniel van 4-10 puppy's per keer.
Volg Doglime voor meer laatste updates over andere uitgestorven hondenrassen.
