Het leven van een hond is gevuld met repetitief gedrag. Uw pup kan blaffen, kauwen, spinnen of achtervolgen en wordt er nooit moe van. Maar gedrag als likken wordt dwangmatig wanneer het tot op zekere hoogte het dagelijkse leven van een hond verstoort. Het is aan de eigenaar van het huisdier om te bepalen of het likken is geëscaleerd tot iets ernstigers. Raadpleeg een erkende dierenarts om dwangmatig likken als gevolg van allergieën, huidaandoeningen of onderliggende pijn aan te pakken en uit te sluiten.
Verzorging
In veel gevallen maakt herhaaldelijk pootlikken deel uit van de typische verzorgingsroutine van een hond. Een goede vuistregel is om eerst te proberen de dagelijkse triggers voor het likken van de poot te lokaliseren. Als uw hond bijvoorbeeld net van buiten is binnengekomen en zich enkele minuten in haar poten nestelt om haar poten te likken, vertoont ze hoogstwaarschijnlijk volledig normaal verzorgingsgedrag - haar poten schoonmaken zoals u uw schoenen aan een deurmat zou afvegen. Het zijn de honden die eindeloos likken zonder enige externe trigger of die likken tot het punt van zelfverwonding die mogelijk medische of gedragsinterventies nodig heeft.
Angst
Wanneer honden dwangmatig likken, is het niet anders dan de nerveuze gewoonten die hun menselijke metgezellen regelmatig vertonen, waaronder nagelbijten of stuiteren op de knieën. Door te likken komt endorfine vrij:stemmingsveranderende chemicaliën in de hersenen die je pup kalmeren en hem een gelukkig gevoel geven of een stressvolle situatie wegnemen. Dwangmatig gedrag veroorzaakt door angst kan doorgaan, zelfs nadat de eerste stressoren zijn gestopt of verdwenen, merkt de ASPCA op. Een hond die bijvoorbeeld is gered uit een stressvolle woonsituatie of wiens leven thuis sindsdien is verbeterd, kan dezelfde teken blijven vertonen die hij ontwikkelde als een eerder coping-mechanisme.
Aandoeningen en huidirritaties
Constant likken aan poten en voeten kan een symptoom zijn van allergische reacties op irriterende stoffen in de lucht of op iets dat oraal wordt geconsumeerd. Acral lik dermatitis is de formele naam die wordt gegeven aan dwangmatig likken dat leidt tot zelfverwonding. Deze huidaandoening, ook wel likgranuloom genoemd, leidt tot een vicieuze cirkel van gewoonlijk likken en irritatie, vaak met zichtbare striemen of een ruwe huid waar het haar schurend is verwijderd door te likken. Het is een neurologische aandoening - geworteld in stress, angst of zelfs verveling - die meestal pas wordt gediagnosticeerd nadat alle andere oorzaken zijn uitgesloten. Likgranulomen kunnen ontstaan met een allergische reactie of verwonding die later wordt opgelost of genezen, maar het likgedrag gaat door en ontwikkelt zich soms tot een stoornis die lijkt op een obsessief-compulsieve stoornis.
Overwegingen
Dwangmatig likken kan worden aangepakt door middel van methoden om angst te verminderen. Begin door ervoor te zorgen dat uw hond voldoende beweging krijgt en zoek veilige afleiding, zoals een puzzelspeeltje dat een voedselbeloning biedt, wanneer dwangmatig gedrag weer de kop opsteekt. Om verdere irritatie te voorkomen, kunt u overwegen de poten van uw hond voorzichtig in warm water te wassen nadat u naar buiten bent gelopen. Honden lopen het risico om resterende giftige chemicaliën in te nemen wanneer ze hun poten likken na een wandeling.
Door Monica Stevens
Referenties
ASPCA:dwangmatig gedrag bij honden
Amazing Mutts:waarom likken honden?
Opvoeding van huisdieren:Acral Lick dermatitis/Granuloma
SkinVet Clinic:Acral Lick dermatitis
ASPCA:Top 10 pootverzorgingstips voor honden
Over de auteur
Monica Stevens, gevestigd in Los Angeles, is een professionele schrijfster sinds 2005. Ze behandelt onderwerpen als gezondheid, onderwijs, kunst en cultuur voor een verscheidenheid aan lokale tijdschriften en kranten. Stevens heeft een Bachelor of Arts in journalistiek, met een concentratie in filmstudies, van Pepperdine University.
