Laat me je een beetje geschiedenis geven. Zolang ik me kan herinneren, ben ik dol op dieren in alle soorten en maten. Op 6-jarige leeftijd kreeg ik mijn eerste huisdier (een Bichon Frise genaamd Francis). Toen ik op de middelbare school zat, kocht mijn moeder een andere hond voor me, een Bichon genaamd Mandee. Een paar jaar later brachten we haar zus mee naar huis, een mix van bichon/poedel genaamd Mollie. Mandee en Mollie waren mijn verantwoordelijkheid om te trainen en voor te zorgen toen ik thuis woonde, wat me mijn eerste inzicht gaf in verantwoord huisdierbezit.
Toen ik op de universiteit zat, namen mijn nu-man en ik een paar wilde kittens op. Kittenbezit was een uitdaging, ik had nog nooit kittens gehad voordat ik niet wist hoe ik mezelf of mijn huis moest voorbereiden op zo'n chaos! Met kleine hobbels zijn we er doorheen gekomen. Vier jaar snel vooruit. Een paar maanden nadat we ons eerste huis hadden gekocht, wilden we een hond (we hadden eindelijk een tuin!)
Barret, ons eerste "bontkind" van de hondensoort, viel ons zo'n beetje op schoot. Hij was een geweldige puppy, eigenaardigheden en zo. We hebben hem zelfs genoemd naar een personage in een van de beste videogames aller tijden! Barret (of Bear) is een ongewone mix van Cocker Spaniel en Miniature Pincher, maar ziet eruit als een mini Black Lab. Hij is extravert en toch verlegen; vriendelijk en toch een beetje territoriaal. Hij houdt van een goede autorit. Zijn korte aandachtsspanne maakt het trainen wat moeilijker, maar des te meer de moeite waard als we eindelijk een nieuwe truc hebben geleerd.
Ongeveer 6 maanden later besloten we dat hij een broer of zus nodig had. Deze keer duurde het een paar maanden zoeken naar de "perfecte" hond, maar na verschillende aanvragen met lokale reddingen werd Gatsby goedgekeurd om met ons mee naar huis te gaan. Toen werd het leven in ons huis interessant. Net als het personage in het boek van F. Scott Fitzgerald, is Gatsby mysterieus, tegenstrijdig en een beetje misleid. Hij is een mix van Duitse herders die is geadopteerd van Homeward Bound Animal Rescue. Gatsby vindt het heerlijk om met ons te knuffelen wanneer hij maar kan. Hij is ook een destructieve pup en heeft het afgelopen jaar mijn geduld vele malen op de proef gesteld. Eén blik op dat gezicht en een dikke knuffel van hem doen me afvragen waarom ik überhaupt boos op hem was.
Toen we besloten om een tweede puppy mee naar huis te nemen, was de gedachte "hoeveel meer werk kan er nog een zijn?" Het antwoord? Je zou me niet geloven als ik het je vertelde.
Gatsby bood vanaf de eerste dag een uitdaging. Hij is ongelooflijk destructief. Hij kauwde op alles - tafelpoten, tapijten, muren - maar alleen als we niet thuis waren. Barret had zelden of nooit op iets ongepasts gekauwd. Mijn man en ik zijn geen grote voorstanders van kratten, dus we kozen ervoor om de honden in een kamer te plaatsen waar we dachten dat ze de minste schade konden aanrichten. Ik heb boeken, websites, tv-programma's en zelfs een professionele trainer geraadpleegd om een manier te vinden om de vernietiging van ons nieuwe huis te beteugelen! Elke oplossing werkte voor een korte tijd, en we zouden een zucht van verlichting slaken omdat we dachten dat de destructieve fase voorbij was, en een paar weken of maanden later kwamen we thuis bij een gat in de muur of scheurden we tapijt en beddengoed. Hij heeft de liefste houding; hij houdt er blijkbaar niet van om alleen thuis te zijn. Zelfs met zijn destructieve neigingen zou ik hem voor geen goud willen ruilen. Hij houdt van onze andere huisdieren en is een essentieel onderdeel van mijn leven en welzijn geworden. Ze brengen me elke dag vreugde, zelfs als ze af en toe kattenkwaad uithalen. Van tijd tot tijd vraag ik me nog steeds af:"Hoeveel meer werk zou nog een hond kunnen zijn?"
Ik weet zeker dat ik niet de enige dierenliefhebber ben die zich bezighoudt met de problemen die Gatsby presenteert. Ik hoop dat als ik mijn ervaringen met een "probleemkind" deel, ik iemand anders kan helpen die misschien ook een beetje gefrustreerd is door destructieve angst. De volgende keer zal ik je meer vertellen over het werk van Gatsby en enkele van de zogenaamde oplossingen die ik heb geprobeerd om het gedrag te corrigeren.
Bedankt,
Heide
