Onze huiskatten zijn misschien geen kleine tijgers of kleine luipaarden, maar dankzij een gemeenschappelijke voorouder zo'n 11,5 miljoen jaar geleden hebben deze verre katachtige neven veel gemeen. Op basis van wat wetenschappers nu weten, delen huiskatten meer overeenkomsten dan verschillen met hun wilde, grote neven en nichten. Hier zijn een paar van die wederzijdse eigenschappen.
Zowel wilde katten als huisdieren brengen tussen de 12 en 20 uur per dag door met slapen. Als roofdieren moeten wilde katten energie besparen voor intensieve jachtactiviteiten. Niet elke jacht resulteert in een maaltijd - wat niet het geval is voor onze "gehouden katten" - dus wilde katten leven meestal in een voer-jacht-rust-cyclus.
Ongeacht de grootte en domesticatie, besluipen alle katten hun prooi en beperken ze hun jacht meestal tot zonsondergang, nacht en zonsopgang. En net als huiskatten kunnen sommige grote katten een beetje flexibel zijn of hun activiteit meer nachtelijk of schemerig van aard is.
Zowel huiskatten als hun wilde, grote neven en nichten zijn obligate carnivoren, wat betekent dat ze vlees in hun dieet moeten hebben. In tegenstelling tot dieren die taurine kunnen maken, kunnen en moeten katten het zwavelhoudende essentiële aminozuur niet uit vlees en vis halen. Vlees is een uitstekende bron van arginine, een ander essentieel aminozuur voor katten. Katten hebben ook vlees nodig voor hun vitamine A en niacine, twee vitamines die katten niet kunnen maken uit respectievelijk de voorloperverbindingen bètacaroteen en tryptofaan.
Huiskatten en grote katten verzorgen zichzelf vaak en besteden tussen de 30 en 50 procent van de tijd dat ze wakker zijn aan het schoonmaken en verzorgen van hun vacht en klauwen. Waarom? Wilde katten verzorgen zichzelf voortdurend om elke geur te verwijderen die prooidieren zou kunnen waarschuwen voor hun aanwezigheid. Verzorging helpt ook externe parasieten te verwijderen en katten koel te houden.
Alle katten behalve cheeta's hebben intrekbare klauwen. Kattenklauwen worden voor meer gebruikt dan alleen jagen; ze zijn ook nodig om grip te krijgen (vooral tijdens het rennen), in bomen te klimmen en het territorium van een kat te markeren. Of ze nu groot of klein zijn, katten krabben op twee manieren aan voorwerpen in hun omgeving om hun territorium af te bakenen:met zichtbare krassporen en met een feromoon uit de geurklieren in hun poten. De geur is niet waarneembaar voor mensen, maar onmiskenbaar voor andere katten.
Geurklieren zijn te vinden in andere delen van het lichaam van een kat - niet alleen in de voorpoten. Klieren zijn te vinden rond het hoofd van een kat - inclusief kin, wangen, voorhoofd, oren en bij de mond - aan de basis van de staart en langs de staart. Wanneer uw kat tegen dingen wrijft of stoot (inclusief u) met zijn of haar hoofd, markeert uw kat die dingen met feromonen. Sommige berichten communiceren veiligheid, terwijl andere angst of stress uitdrukken. Grote katten geven ook hoofdstoten aan voorwerpen in de omgeving, waardoor ze een geur achterlaten die dient als een waarschuwing voor anderen die hun territorium tegenkomen.
Grote en kleine katten hebben een extreem gevoelig reukvermogen met naar schatting 200 miljoen geurgevoelige cellen langs hun neusholtes. Ze hebben ook een extra geurdetectie-orgaan, het vomeronasale of Jacobson-orgaan, dat zich boven het gehemelte (tussen het gehemelte en de neusholte) bevindt. De functie van het orgel is het detecteren en analyseren van feromonen van andere katten, vooral die welke in de urine worden aangetroffen. Je kunt zien wanneer katten geur analyseren met behulp van het orgaan van hun Jacobson, omdat ze lijken te ademen met een open mond terwijl ze hun neus rimpelen en af en toe hun adem inhouden. Deze grimas of "stinkende gezicht" is duidelijker bij grote katten, maar je kunt je huiskat het ook zien doen.
Net als sommige van hun kleine, gedomesticeerde neven, reageren sommige grote katten op kattenkruid (Nepeta cataria ). De reactie van een kat op de werkzame stof nepetalacton van kattenkruid is genetisch bepaald, waarbij 50 tot 80 procent van de huiskattenpopulatie reageert op de chemische stof. Leeuwen en jaguars reageren op kattenkruid op een manier die vergelijkbaar is met die van huiskatten, hoewel er verschillen zijn tussen individuen. Daarentegen zijn de meeste tijgers onverschillig voor de effecten van kattenkruid.
Dus de volgende keer dat je de kans krijgt om een dierentuin te bezoeken, overweeg dan om wat tijd door te brengen met het kijken naar de activiteiten van de grote katten. We zijn er zeker van dat u zult merken dat hun gedrag u aan uw kat zal doen denken.
