Honden hebben veel innemende eigenschappen, maar kwijlen is daar niet een van. Kwijl kan overal op je meubels, je auto en je kleding komen. Het kan ook over het hele gezicht van uw hond zijn. Alle honden kwijlen om verschillende redenen en ze zijn allemaal volkomen normaal. Bepaalde rassen kwijlen ook vaker en in grotere hoeveelheden dan andere. Als hondenbezitter ga je ermee om omdat je van je harige vriend houdt. Overmatig kwijlen, vooral wanneer het plotseling optreedt, kan tekenen zijn van een gezondheidsprobleem dat moet worden geïdentificeerd en aangepakt. Hypersalivatie, ook bekend als ptyalisme, is de medische term die wordt gebruikt om overmatige speekselvloed te beschrijven. Er is ook een aandoening waarbij overmatig speeksel zich ophoopt in de mond, pseudoptyalisme genaamd. Of zijn kwijl normaal is of medisch gebaseerd, er zijn manieren om hem, jou en je meubels te helpen.
Honden kwijlen als onderdeel van hun spijsvertering. Het speeksel wordt geproduceerd om voedsel en botten af te breken en komt van klieren in de bek van de hond. De hersenen van uw hond sturen om verschillende redenen signalen naar de klieren om het speeksel te produceren. Enkele van de redenen zijn onder meer het ruiken of zien van voedsel, patronen die ervoor zorgen dat het binnenkort etenstijd is, als reactie op hitte en hijgen, of wanneer hij angstig is. Pavlov gebruikte zelfs hondenkwijl om zijn stimulus en reactie te illustreren doordat hij een belletje liet rinkelen voordat hij zijn honden voedde. Als hij aanbelde, begonnen ze te kwijlen. Als honden het warm krijgen, gaan ze hijgen en speeksel produceren om af te koelen, omdat ze niet zweten. In een auto of rijdend voertuig zullen sommige honden kwijlen als reactie op reisziekte. Bij een gezonde hond is hij in staat het geproduceerde speeksel door te slikken, zodat het niet overmatig wordt. Soms vangt de mond van de hond het speeksel op en laat het in één keer vrij. Dit komt het meest voor bij rassen met losse wangen, zoals de Berner Sennenhond, Newfoundland, Bulldog, Napolitaanse Mastiff, Bull Terrier, Black &Tan Coonhound, Blood Hound en Saint Bernard. De plooien in hun zachte kaken kunnen vaak speeksel verzamelen en uiteindelijk slikken ze het niet in, maar laten ze het overlopen of gooien het van hun gezicht als ze hun hoofd schudden.
Kwijlen dat plotseling optreedt en niet typisch is voor uw hond, kan een teken zijn van een medisch probleem. Hij kan een hitteberoerte, een opgeblazen gevoel of vergiftiging hebben, een mondletsel of een gebitsprobleem hebben of een vreemd voorwerp in zijn tanden hebben of ingeslikt. Kwijlen dat aanhoudend of geleidelijker optreedt, of een verandering in consistentie is, kan een teken zijn van ptyalisme. Hij kan gedragsveranderingen vertonen, gezwollen lippen hebben, overgeven of schuim in zijn speeksel hebben. Hypersaliose is wanneer hij een abnormale hoeveelheid speeksel produceert. Pseudoptyalisme is wanneer hij het speeksel dat hij produceert niet kan doorslikken. Laesies in de mondholte of het centrale zenuwstelsel kunnen ptyalisme veroorzaken, evenals ziekten die de slokdarm, keelholte en maag aantasten. Jongere honden kunnen een aangeboren probleem hebben dat portosystemische shunt wordt genoemd, waarbij een shunt ervoor zorgt dat bloed de lever passeert en dus niet kan worden ontgift. Dit komt het meest voor bij de Ierse Wolfshond, Australian Cattle Dog, Yorkshire Terriers, Maltezers en Dwergschnauzer. Ook Newfoundlanders, Ierse Setters, Duitse Herders, Duitse Doggen en Fox Terriers kunnen een erfelijke vergrote slokdarm hebben. Verschillende stofwisselings- en neurologische aandoeningen kunnen ook overmatig kwijlen veroorzaken.
Als uw hond altijd heeft gekwijld en een van de meer 'kaken'-rassen is, moet u misschien gewoon grijnzen en hem afvegen. Veel eigenaren hebben een vod of stoffen handdoek bij zich, en sommigen hebben zelfs grote slabbetjes die hun hond altijd draagt om het kwijl af te vegen en zelfs op te vangen. Honden die kwijlen als ze angstig zijn, moeten eerst hun angst aanpakken voordat het kwijlen kan worden aangepakt. Honden kunnen angstig worden door trauma, verlatingsangst, verandering in de levenssituatie of posttraumatische stress door geluiden zoals onweer of vuurwerk. Als uw hond alleen in bepaalde situaties lijkt te kwijlen, praat dan met een trainer over manieren om hem te helpen zijn angst te overwinnen. Geef uw hond altijd voldoende water en laat hem niet buiten of in een te warme ruimte. Een hond die hijgt en kwijlt, kan oververhit raken. Een zonnesteek moet onmiddellijk worden behandeld en u moet uw hond voor medische zorg naar de dierenarts brengen. Uw dierenarts kan ook zijn mond en keel controleren op een vreemd voorwerp en hem laten testen op mogelijke vergiftiging.
Honden die ptyalisme of pseudoptyalisme vertonen, moeten ook zo snel mogelijk door een dierenarts worden gezien. Ze zal zoeken naar kokhalzen, smakken op de lippen en depressie, evenals een volledige medische geschiedenis krijgen en alle tekenen en symptomen bekijken die u zich kunt herinneren. Een volledig lichamelijk onderzoek, vooral van de mond, nek en keel, samen met echografie, röntgenfoto's en zelfs een biopsie kan nodig zijn om de bron van het overmatige kwijlen te vinden. Zodra de oorzaak van het medische probleem is vastgesteld, heeft uw dierenarts een plan om uw hond te genezen en hem weer een schonere en drogere mond te geven.
Kwijlen rond voedsel komt vaak voor, maar overmatig kwijlen kan meer een gedragsprobleem zijn dan een medisch probleem. Honden die tijdens de maaltijden niet genoeg voer krijgen, raken vaak te gefixeerd als ze weten dat ze gevoerd worden. Omdat zijn focus ligt op jou en de maaltijd die je ze hopelijk gaat geven, zal hij letterlijk vergeten het normale niveau van speeksel door te slikken en het zal overlopen en overdreven lijken. Ook reageren honden die naast je aan tafel zitten en kwijlen op een geconditioneerde reactie. Op een gegeven moment kreeg hij eten van de tafel en nu vertellen zijn hersenen de klieren in zijn mond om te kwijlen omdat er eten op tafel ligt. Als u niet wilt dat uw pup plassen creëert terwijl u aan het eten bent, is het raadzaam om hem nooit van de tafel te voeren. Werken met een trainer kan dit gedrag helpen veranderen als je dit probleem al voor jezelf hebt gecreëerd.
Alle honden kwijlen, en hoewel het niet charmant is, is het essentieel voor zijn spijsvertering. Sommige honden kwijlen om gedragsredenen die kunnen worden aangepakt door gedragsverandering en het werken met een trainer. Bepaalde rassen met losse kaken hebben de neiging om meer te kwijlen dan die met een smallere snuit. En bepaalde rassen kunnen erfelijk vatbaar zijn voor gezondheidsproblemen die kunnen leiden tot overmatig kwijlen. Honden kunnen overmatig kwijlen of hebben moeite met het slikken van hun speeksel om tal van gezondheidsredenen, die allemaal een bezoek aan de dierenarts vereisen.
