Heb je een vierpotige Jekyll and Hyde? Een hond die zoet is voor jou en je gezin, en zelfs voor vreemden, maar uitvalt als een gek dier als er een andere hond voorbij komt? Of misschien is uw hond een van de ondoorgrondelijke hoektanden die het ene moment beste vrienden is met de hond van de buren en het andere moment met dodelijke vijanden. Dus waar komt dit gedrag vandaan en hoe stop je het? Elke interactie tussen honden is een vorm van communicatie, dus het is belangrijk om eerst te begrijpen hoe uw hond andere honden waarneemt. Maar waarom valt jouw hond wel andere honden aan en de buurhond niet? Er zijn een aantal rode draaden bij alle honden, maar de reden die het meest relevant is voor uw hond, hangt af van zijn geschiedenis en temperament, evenals van zijn biologie.
Evan MacLean, een antropoloog en psycholoog van de Universiteit van Arizona, is van mening dat hormonen op zijn minst gedeeltelijk verantwoordelijk kunnen zijn. Hij en zijn team publiceerden onlangs een studie in Frontiers in Psychology, waarin ze de relatie tussen de hormonen vasopressine en oxytocine en sociaal gedrag van honden bespreken. Het team ontdekte dat honden met een gelijkmatiger temperament meer oxytocine in hun bloed hebben, terwijl agressievere honden meer vasopressine hebben. MacLean erkent echter dat hormonen maar een deel van het plaatje zijn. Veel honden verschuiven naar agressie wanneer ze zich op de een of andere manier bedreigd voelen. Voor sommige honden is zelfs de aanblik van een andere hond voldoende om als een bedreiging over te komen. Andere honden reageren alleen agressief als een mede-hond hun territorium binnendringt, dominantie probeert te claimen of concurrentie lijkt te zijn voor middelen zoals voedsel of speelgoed. In sommige gevallen kunnen twee honden gewoon in een persoonlijkheidsconflict verkeren, wat in de hondenmaatschappij kan gebeuren, net zoals het bij mensen gebeurt.
Sommige honden kunnen meer vatbaar zijn voor agressie vanwege hun temperament, geschiedenis of situatie. Als uw hond een slechte ervaring heeft gehad met andere honden toen hij jong was, en zelfs als zijn eerste eigenaren niet met andere honden omgingen, kan hij bang zijn voor andere honden en dus agressiever zijn als volwassene. Sommige honden voelen zich ook onzekerder wanneer ze zijn aangelijnd of omheind, waardoor ze in die situaties agressiever worden naar andere honden. Ongeacht de bron van het conflict, is de agressie zelf een poging van de aanvallende hond om dominantie te claimen of terug te winnen. Dit gebeurt zelden plotseling. De meeste honden zullen een andere hond een waarschuwingssignaal geven, zoals een grom of het ontbloten van de tanden, om aan te geven dat het gedrag van de andere hond niet in orde is. Meestal escaleert dit alleen tot agressie als de andere hond geen onderwerping toont.
Er zijn waarschijnlijk veel ondoorgrondelijke gedragingen in het repertoire van uw hond, maar agressie kan een van de meest frustrerende en angstaanjagende zijn. U kunt zich zorgen maken dat uw hond de andere hond, de familie van de andere hond, zichzelf of uw dierbaren kwaad zal doen. Je instinct om het gedrag te stoppen is perfect, maar er zijn effectieve en ineffectieve manieren om het aan te pakken. Ten eerste moet jij als mens te allen tijde kalm blijven. Als u angst of woede toont, kan uw hond meer van streek raken en kan zijn agressie erger worden. Werk in plaats daarvan omhoog om interacties met honden te kalmeren die uw hond als veilig beschouwt. Experts raden aan om eerst langs andere honden te lopen en daarna wat tijd door te brengen in het bijzijn van een andere hond, voor een veilige en plezierige activiteit.
Veel honden worden gemotiveerd door traktaties, dus je kunt proberen wat in je zak te dragen wanneer je verwacht andere honden in de buurt te hebben. Als u in plaats daarvan traktaties aanbiedt wanneer een andere hond nadert of in de buurt is en uw hond kalm handelt, kunt u positieve associaties opbouwen. Het belangrijkste is om uw hond niet te straffen als hij tekenen vertoont van agressief worden. Hierdoor gaat de hond het andere dier associëren met straf en wordt de onzekerheid alleen maar groter, wat de agressie kan verergeren. Als uw hond echt moeite heeft om kalm te blijven in het bijzijn van anderen, wilt u misschien een professionele trainer inhuren.
In zeldzame gevallen kan de agressie van een hond voortkomen uit een neurologische aandoening of het begin van een ziekte die uw hond lichamelijk ongemak bezorgt. Als u vermoedt dat er iets aan uw hond niet helemaal klopt of typisch is, aarzel dan niet om een afspraak te maken met uw dierenarts. Naast het onderzoeken van uw hond om te zien of hij pijn heeft of zich anderszins ongemakkelijk voelt, kan hij of zij een MRI bestellen om te screenen op een neurologische aandoening die ongewoon hoge agressieniveaus kan veroorzaken. Uw dierenarts kan er ook voor kiezen om te evalueren of uw hond een onderliggende angst heeft die bijdraagt aan de agressie. Dan kan de dierenarts misschien een medicijn voorschrijven, zoals een serotonineheropnameremmer of een benzodiazepine.
Wat de reden voor zijn gedrag ook is, het trainen van uw hond uit agressie kan een uitdagend proces zijn. Wees geduldig met jezelf en je hond, en onthoud dat de angst van elk dier meestal een uiting van angst is. Als u uw hond kunt helpen zich meer op zijn gemak te voelen bij andere honden in verschillende situaties, zal het uitlaten van uw hond voor u beiden veel minder stressvol zijn. Het mag dan een hond-et-hond-wereld zijn, maar je kleine maatje hoeft er geen deel van uit te maken!
