De reukzintuigen van honden zijn veel krachtiger dan de onze door meerdere machten van grootte. Dus met een opgetrokken wenkbrauw kunnen we ons afvragen, waarom gebruiken ze die supersnuffelaar om elkaars achterste te ruiken? Welnu, hoektanden scheiden chemicaliën uit hun anus, snuit en mond op basis van hun niveaus van stress, angst of angst. Deze chemicaliën, hoewel ze volledig onopgemerkt blijven voor de menselijke reuk, kunnen voor een hond gemakkelijk worden opgesnoven en hen in staat stellen de mentale toestand van de andere hond te evalueren. Andere honden ruiken deze chemicaliën en het stelt hen in staat om de gemoedstoestand van de andere hond te evalueren. Dit wordt beschouwd als een vorm van chemische communicatie.
Dit gedrag kan vaak worden waargenomen in het dierenrijk. Het zijn niet alleen hoektanden en dergelijke, maar veel verschillende zoogdieren. Elk dier dat feromonen gebruikt om romantische partners aan te trekken, urine om zijn territorium te markeren, of zelfs stinkdieren of zichzelf beschermen met hun spray. Dieren communiceren vaak op deze manier en velen hebben verhoogde reukvermogens. Mensen communiceren ook op deze manier, hoewel het nu typisch kunstmatig is. We gebruiken eau de cologne, parfum en deodorant om voor elkaar aantrekkelijker te ruiken. In de oudheid zouden deze geuren de geuren zijn die we van nature uit onze poriën afscheiden. Deze geuren zouden vroeger gebruikt zijn om potentiële roofdieren af te schrikken. Nu hebben we in de loop der jaren een effectievere vorm van communicatie ontwikkeld die taal wordt genoemd.
Wij als mensen zijn misschien geëvolueerd uit de noodzaak om deze chemicaliën uit te scheiden om te communiceren, maar honden niet. Het is eigenlijk een van hun meest gebruikte vormen van communicatie. Gebruikmakend van hun krachtige reukvermogen, zullen ze deze klieren vaak op elkaar controleren om er zeker van te zijn dat ze niet bang of agressief hoeven te zijn tegenover een andere hond. Dat is de reden waarom ze dit gedrag vertonen wanneer ze een nieuwe hond of de meest onbekende dieren ontmoeten. Dit is niet hun enige vorm van communicatie. Het geblaf, de houding en andere vormen van lichaamstaal van een hond spelen allemaal een rol bij het evalueren van elkaar. De reukzin is toevallig hun meest verfijnde zintuig en daarom hun meest nauwkeurige manier van evalueren. Hoewel het ons onaangenaam en grof lijkt, is dit een belangrijk onderdeel van het begroetingsritueel en zal het geen negatieve medische gevolgen hebben. Uw hond krijgt geen roze oog. Laat je hond een andere hond benaderen en snuffelen, het duurt niet lang en het zal helpen om beide honden op hun gemak te stellen in een nieuwe situatie.
Begrijpen hoe chemische communicatie werkt, geeft ons een beetje inzicht in hoe we dit gedrag moeten behandelen. Wanneer uw hond een andere begroet, laat hem dan ongelijnd naderen, zolang u geen geweld of agressie vermoedt. Door aan de lijn te trekken of deze strak te houden, zal hun angst toenemen en vaak hun vermogen om de andere hond te evalueren verminderen. Straf dit gedrag niet of ontmoedig het op een andere manier. Het is een natuurlijke en veilige vorm van communicatie en elke negatieve bekrachtiging zal genegeerd worden. Ze zullen gewoon niet begrijpen waarom je van streek bent. Erger nog, ze kunnen je gedrag als een waarschuwing beschouwen en de andere hond als een bedreiging beschouwen.
Tochtige honden gebruiken deze vorm van communicatie om potentiële partners aan te trekken. Dit was misschien wel de eerste die de mensheid deze waarneming opmerkte en optekende. In de tijd van de oude Grieken zagen ze de reactie die een reu had op de afscheiding van een loops vrouwtje. Deze observatie bracht hen ertoe een breed scala aan manieren te ontdekken waarop dieren verschillende geuren gebruiken om te communiceren. Door selectief fokken hebben mensen waarschijnlijk geholpen om de reukzin van honden te versterken. Een hond met een scherp reukvermogen zou in de begintijd van de mensheid zeer gewild zijn geweest. Een hond die goed kon jagen, werd vaak geselecteerd voor de fokkerij om dezelfde eigenschappen bij hun nakomelingen aan te moedigen. Dit proces heeft in de loop van duizenden jaren waarschijnlijk een rol gespeeld bij dit verhoogde vermogen.
Honden kunnen ongewoon opmerkzaam zijn voor chemische afwijkingen, tot het punt dat ze konden zien of een andere hond ziek was door alleen geur te gebruiken. Elke vorm van medische tekortkoming die de productie van een bepaalde chemische stof zou belemmeren, zou wezenlijk anders zijn dan een gezonde hond. Honden zullen deze vorm van communicatie ook gebruiken met andere dieren. Dit verklaart waarom ze vaak naar boven komen en aan een menselijke kont of kruis ruiken. De geuren die uit deze gebieden worden uitgescheiden, zijn van nature gevormde chemicaliën en zouden in theorie de hond informatie geven over de menselijke metgezel. Wat een hond door deze snuif over een mens zou kunnen vertellen, zou moeilijk te beoordelen zijn, maar dezelfde principes zijn van toepassing als op andere dieren.
Hoe dan ook, er is geen reden om je zorgen te maken dat je hond zich zo gedraagt, want het is een natuurlijke en essentiële vorm van communicatie in je hond. Het beperken of remmen van dit proces kan meer kwaad dan goed doen. Deze geuren zijn zelfs zo effectief dat mensen veel van deze chemicaliën hebben nagemaakt om op onze eigen manier met dieren te communiceren, of het nu urine is om dieren uit je gazon te houden of feromonen om herten naar je hertenkamp te lokken.
