Als er regelmatig een vaatdoek uit je achterzak gluurt — en het is geen fashionstatement — en natte doekjes zijn strategisch door uw hele huis geplaatst, de kans is groot dat u de trotse eigenaar bent van een van de verschillende hondenrassen die een genetische neiging hebben om te kwijlen.
Een handdoek bij de hand hebben om de rotzooi op te ruimen, door liefhebbers liefkozend 'slingers' genoemd, of een onstuimige bandana om zijn nek binden, is een vereiste bij gigantische rassen met losse, flapperende bovenlip of doorhangende, hangende wangen. Deze lieve puppy's zijn de Bordeauxdog (herinner je je de film Turner and Hooch?), Newfoundland, Neopolitan Mastiff en Saint Bernard (die de charmante Beethoven kan vergeten) wiens overvloedige snaren kwijl overal terechtkomen met één beweging van hun massieve hoofd, stekend zoals al dente spaghetti op muren, meubels, het plafond en jou.
Andere grote honden zoals de bloedhond en de Zwitserse berghond en ook populaire middelgrote honden, zoals de Engelse bulldog en schnoodle, zijn ook niet traag als het gaat om kwijlen en slordige kusjes geven. Niet zo charmant misschien, maar voor rasliefhebbers is kwijlen slechts een klein ongemak en meer dan de moeite waard om met een (of meer) van deze ongelooflijke honden te leven.
Maar als uw hond geen bonafide kwijler is, maar toch plotseling overmatig begint te kwijlen — bekend als hypersalivatie — u moet bepalen of hij onmiddellijke veterinaire zorg nodig heeft. Overmatig kwijlen kan worden veroorzaakt door ophoping van tandsteen op de tanden, tandbederf of buikpijn, die zo snel mogelijk moeten worden aangepakt, maar in de meeste gevallen geen noodgeval zijn. Maar overmatig kwijlen bij een anders kwijlvrije hond kan ook onmiddellijke veterinaire zorg vereisen voor ernstige, slopende gebitsproblemen of aften en tumoren, een parodontitis met pijnlijke abcessen, zonnesteek, infectie van de bovenste luchtwegen, verstopping in de mondholte of slokdarm, of een teken van pathologische ziekten. Laten we eens kijken naar de biologie van kwijlen, enkele veelvoorkomende redenen voor overmatig kwijlen en tekenen om op te letten.
Kwijl ... je moet ervan houden - nou ja, het tolereren - of het haten. Maar hoe dan ook, kwijlen is volkomen natuurlijk voor sommige hondenrassen, en bijna elke hond zal gaan kwijlen bij de gedachte aan een lekkere traktatie.
Kwijlen is tenslotte gewoon speeksel, en honden produceren, net als hun mensen, speeksel, een dikke vloeistof die wordt geproduceerd door klieren bij de kaak die uit kanalen in de mond uitmonden. Het stroperige en enzymrijke speeksel bestaat voor 98% uit water en bevat ook antibacteriële verbindingen en elektrolyten, die allemaal bijdragen aan de algehele gezondheid. Een van de belangrijkste enzymen in speeksel is amylase, dat het spijsverteringsproces in gang zet wanneer het zich tijdens het kauwen met voedsel vermengt, waardoor het in verteerbare stukjes wordt afgebroken.
Speeksel is ook een hulpmiddel bij het bevochtigen van voedsel om te helpen bij het slikken, terwijl de mond continu wordt gesmeerd, waardoor de smaakzin wordt verbeterd. Overweeg daarentegen het gebrek aan speeksel, dat een onaangenaam droge mond veroorzaakt. Speeksel baadt de tanden ook met eiwitten en mineralen die het tandglazuur beschermen en de incidentie van tandbederf en tandvleesaandoeningen verminderen door voedseldeeltjes van de tanden en het tandvlees te spoelen. En een slechte adem bij honden wordt verminderd dankzij de antibacteriële effecten van speeksel.
Kortom, speeksel is natuurlijk en heilzaam voor het lichaam van uw hond. En als gevolg van de aanzienlijke waterwerken en losse bovenlip van bepaalde hondenrassen, kan de hond, wanneer speeksel de mond vult, niet alles doorslikken en kwijlt de overloop. Bij deze jongens wordt kwijlen verwacht. Maar overmatig kwijlen is nooit goed, vooral niet bij een hond die normaal gesproken niet kwijlt.
Als relaxen met je hond op de bank betekent dat je kwijl in je schoot druppelt, en je vindt het prima, dan heb je al in het reine gekomen met deze milde ergernis die verband houdt met de genetica van je gigantische ras. Maar wanneer uw hond, die nooit kwijlt behalve in afwachting van het avondeten, wanneer ze super opgewonden is, of af en toe misselijk is zoals bij reisziekte - allemaal kortstondige kwijlepisoden - plotseling overdreven begint te kwijlen, is dat reden tot bezorgdheid, en u zult nodig hebben om onmiddellijk of in de nabije toekomst naar de dierenarts te gaan, afhankelijk van de situatie.
Buitenlandse lichamen: Wanneer plantaardig materiaal, voedsel, een stok of een vreemd lichaam vast komt te zitten in de tanden van een hond, het gehemelte of ingebed in het tandvlees, veroorzaakt dit overmatig kwijlen. Als uw hond aan haar snuit krabt of met haar gezicht over voorwerpen of de vloer wrijft, kan er iets in haar mond blijven steken. Als u een vreemd lichaam vermoedt, zoek dan onmiddellijk veterinaire hulp om het te laten verwijderen.
Tand- en tandvleesproblemen: Preventie is het beste medicijn voor gebits- en tandvleesproblemen voor honden, en ook voor mensen. Naast tandbederf leiden ernstige problemen tot erosie van het bot dat de kaak ondersteunt. In dit geval kan kwijl bloederig zijn. Til voorzichtig de buitenste lip van uw hond op om haar tanden te onderzoeken. U zult duidelijk de opbouw van tandsteen zien, en ontstoken tandvlees zal rood en vaak gezwollen zijn. U merkt misschien ook dat ze voedsel uit haar mond laat vallen of aan slechts één kant kauwt om de pijn te voorkomen. Zoek zo snel mogelijk veterinaire hulp om haar mond te laten onderzoeken op tandbederf en tandvleesaandoeningen.
Mondletsel: Zweren, snijwonden en brandwonden in de mondholte veroorzaken allemaal speekselvloed en duidelijke pijn. Zelfs de liefste hond die van mensen houdt, kan agressief of teruggetrokken worden als hij pijn heeft. Let op abnormaal gedrag en breng haar onmiddellijk naar de dierenarts om haar mond te laten onderzoeken.
Knobbels, bultjes en wratten: Groei in de mond van uw hond zal overmatig kwijlen veroorzaken. En hoewel veel wratten onschadelijk zijn, moet u uw dierenarts altijd vragen om eventuele knobbels, bultjes en andere gezwellen te controleren, aangezien tumoren goedaardig of kwaadaardig kunnen zijn.
Gastro-intestinale problemen: Maagreflux vult de mond met harde, zure maagsappen die hypersalivatie en soms moeite met slikken veroorzaken, evenals een hiatus hernia of een vergrote slokdarm. Zure reflux gaat meestal over, maar als het chronisch is, kan dit wijzen op een ernstiger onderliggend probleem. Overleg zo snel mogelijk met uw dierenarts.
Gifstoffen en bijtende stoffen: Als uw hond gif of een bijtende stof heeft ingenomen, zal dit extreme speekselvloed veroorzaken. Als u vermoedt dat uw hond een potentieel giftige stof heeft ingenomen, bel dan het ASPCA Animal Poison Control Centre op (888) 426-4435 (er kunnen kosten aan verbonden zijn) waar experts u kunnen helpen, of breng haar onmiddellijk naar uw dierenarts.
Wanneer uw hond overmatig kwijl vertoont, samen met gedragsveranderingen, gebrek aan eetlust, moeite met slikken, klauwen in het gezicht of duidelijk ongemak of pijn, is het tijd om diergeneeskundige hulp te zoeken.
Neem altijd contact op met uw dierenarts voordat u het dieet, de medicatie of de lichaamsbeweging van uw huisdier verandert. Deze informatie is geen vervanging voor de mening van een dierenarts.
