Keep Pet >> Huisdier >  >> honden >> Gezondheid

Wat zorgt ervoor dat een 14-jarige hond schudt?

Wat zorgt ervoor dat een 14-jarige hond schudt?

De afgelopen jaren heb je je geliefde hond steeds langere dutjes zien doen en haar ogen troebel zien worden. Ze vindt het moeilijk om de trap naar het huis te navigeren en je hebt een helling gekocht zodat ze bij je in bed kan klauteren omdat ze niet meer kan springen.

Het is geen verrassing, aangezien kleine rassen op 14-jarige leeftijd het equivalent zijn van 72 jaar in mensenjaren, en grote rassen vergelijkbaar met 88-jarigen. Maar als uw hond plotseling rilt of beeft, is dit misschien geen normale leeftijdsgebonden verandering en moet u waarschijnlijk naar de dierenarts voor evaluatie.

Angst en kou

De meest goedaardige aandoeningen die het schudden van oude honden kunnen veroorzaken, zijn indirect. Zelfs als hij in het verleden niet bang was geweest voor onweer, kan uw oudere hond, als hij zijn gehoor verliest, schrikken van een donderslag omdat het plotseling een geluid is dat hij kan horen. En dat kan hem doen beven van angst.

Vaak krijgen oudere honden het gemakkelijker koud dan vroeger. Ze kunnen gaan rillen tijdens een wandeling bij koud weer, dus het is een goed idee voor hem om buiten een jas of trui te dragen. Binnenin kan hij nog steeds trillen, dus zorg ervoor dat hij een zacht bed heeft dat zijn lichaamswarmte kan vasthouden. Als hij het verdraagt, bedek hem dan met een lichte deken terwijl hij slaapt.

Hond bibberen en hijgen

Pijn kan soms een hond doen trillen, maar het is vaak moeilijk om erachter te komen of uw hond pijn heeft en de oorzaak. Een hond die rilt en hijgt, kan een teken zijn van stress door hevige pijn. Als de pijn wordt veroorzaakt door een opgeblazen buik, kan het pancreatitis zijn of een andere darmaandoening die ervoor zorgt dat de hond gaat rillen en moet braken.

Als uw hond rilt en hijgt, maar moeite heeft met lopen of bewegen, kan dit te wijten zijn aan een hernia. Spierproblemen langs de wervelkolom kunnen ook de boosdoener zijn. Deze symptomen rechtvaardigen zo snel mogelijk een bezoek aan de dierenarts of de spoedeisende hulp.

Diagnose van de ziekte van Addison

De ziekte van Addison komt voort uit een hormonale deficiëntie in de bijnieren. Deze hormonen helpen bij het reguleren van water en elektrolyten en houden stress onder controle. Een hond die rilt en lusteloos is, kan worden veroorzaakt door de ziekte van Addison. De aandoening kan ook zwakte, slechte eetlust, braken en uitdroging veroorzaken.

Uw dierenarts zal bloed-, urine- en elektrolytentests uitvoeren om de ziekte te diagnosticeren. Als ze Addison heeft, krijgt ze orale vormen van de hormonen cortisol en aldosteron voorgeschreven om de ziekte onder controle te krijgen, en ze zal de medicatie voor de rest van haar leven moeten gebruiken.

Controleer de oren van uw hond

Als u ziet dat uw hond alleen zijn hoofd schudt, kan dit te maken hebben met oorirritatie of een infectie. Honden met lange, slappe oren, zoals cocker-spaniëls en bassethounds, zijn bijzonder vatbaar voor oorproblemen. Controleer de binnenkant van de oren van uw hond om te zien of ze rood of ontstoken lijken. Vuile oren kunnen er ook voor zorgen dat hij zijn hoofd schudt. Als uw hond herhaaldelijk zijn hoofd schudt, kan hij zich tijdelijk beter voelen, maar de oorzaak moet door een dierenarts worden vastgesteld.

Aanvullende oorzaken  van trillen

Net zoals de handen van een oudere persoon kunnen trillen bij het uitvoeren van een taak, kan uw hond trillen in haar benen en kaak. Dit kan worden veroorzaakt doordat spieren met de leeftijd verzwakken en als er veranderingen optreden in het zenuwstelsel.

Naarmate ze ouder worden, kunnen honden gevoeliger zijn voor adrenaline als ze opgewonden of bang zijn, zoals wanneer een pakket bij de voordeur wordt afgeleverd of als ze een andere hond ziet wandelen. Deze extra stimulatie kan zowel de hond doen rillen als hijgen.

Neem altijd contact op met uw dierenarts voordat u het dieet, de medicatie of de lichaamsbeweging van uw huisdier verandert. Deze informatie is geen vervanging voor de mening van een dierenarts.