Teckels zijn geen zware shedders, maar een zekere mate van haaruitval is normaal bij de gladde en langharige variëteiten van het ras. De ruwharige doxie verhaart niet. Grote hoeveelheden haar verliezen - zonder hergroei - of haar dat in patches uitvalt, is bij geen enkele doxie de norm. Als uw worsthond kaal begint te worden, moet uw dierenarts de oorzaak bepalen. Haarverlies bij teckels is misschien gewoon cosmetisch , of duiden op een ernstige medische aandoening.
Doxies zijn vatbaar voor alopecia aan de oorschelp of erfelijke kaalheid. Bij dit ras begint haarverlies meestal op de buitenste oren en verspreidt het zich uiteindelijk over het hele of het grootste deel van het lichaam. Tegen de late middelbare leeftijd is het haar van de aangetaste hond vrijwel verdwenen. Zijn huid wordt helemaal donker of in vlekjes.
Hoewel het moeilijk is om uw hond kaal te zien worden, is het goede nieuws over pinnale alopecia dat haaruitval het enige symptoom is. Uw doxie mag geen aandoeningen krijgen die vaak voorkomen bij andere vormen van haarverlies, waaronder infecties, jeuk of huiduitslag.
Acanthosis nigricans is een andere genetische aandoening van teckels, die verschijnt op de eerste verjaardag van de hond. Hoewel acanthosis nigricans verwijst naar het donkerder worden van de huid, is het niet dezelfde aandoening als het donker worden bij alopecia pinnal. Als je geluk hebt, blijft de aandoening voornamelijk cosmetisch, maar het kan zich ontwikkelen tot ernstige huidlaesies. Hoewel er geen remedie is voor acanthosis nigricans, worden vaak actuele en orale of injecteerbare steroïde medicijnen voorgeschreven voor de behandeling van begeleidende zweren.
Teckels van bepaalde tinten zijn vatbaar voor kleurverdunning alopecia, genetisch haarverlies komt voornamelijk voor in blauwe en fawn vachten. Je doxie van een andere kleur heeft een normale haarvacht in de puppytijd, maar tegen de tijd dat hij 3 jaar oud is - en waarschijnlijk eerder - is veel van dat haar voorgoed verdwenen. Hoewel niet alle "verdunde" teckels worden aangetast, komt de aandoening vrij vaak voor. Naast haaruitval en dunner worden, kan uw hond ook last hebben van secundaire huidinfecties. Zijn gezondheid is verder niet aangetast. Uw dierenarts kan antibacteriële shampoos voorschrijven om infecties te minimaliseren, en kan vetzuursupplementen aanbevelen voor de gezondheid van de huid.
Haaruitval kan erop wijzen dat uw huisdier lijdt aan een onderliggende ziekte, meestal endocrien gerelateerd. In doxies zijn de belangrijkste boosdoeners hypothyreoïdie en de ziekte van Cushing. Beide aandoeningen komen vaker voor bij oudere honden.
Hypothyreoïdie is het gevolg van een gebrek aan voldoende productie van schildklierhormoon door de schildklier van uw doxie, die zich in zijn nek bevindt. Deze klieren reguleren een groot deel van het metabolisme van uw hond. Naast haaruitval zijn er nog andere symptomen:
Via bloed-, urine- en andere tests kan uw dierenarts bepalen of de schildklierhormoonspiegels van uw hond onvoldoende zijn. Gelukkig lost een dagelijkse schildklierpil, gegeven voor de rest van het leven van uw hond, het probleem meestal op. Zijn haar zou uiteindelijk terug moeten groeien.
De ziekte van Cushing, of hyperadrenocorticisme, is het gevolg van overmatige hoeveelheden cortisolhormoon in de bloedbaan van uw doxie. Andere symptomen zijn onder meer:
Uw dierenarts voert tests uit om de hoeveelheid cortisol in de bloedbaan van uw doxie te bepalen. Omdat goedaardige - of soms kwaadaardige - tumoren op de bijnier vaak hyperadrenocorticisme veroorzaken, bestaat de eerste behandeling vaak uit chirurgische verwijdering van deze gezwellen. Uw hond kan medicijnen krijgen in plaats van een operatie, die hij de rest van zijn leven moet slikken. Je moet hem naar de dierenarts brengen voor regelmatige controle.
Neem altijd contact op met uw dierenarts voordat u het dieet, de medicatie of de lichaamsbeweging van uw huisdier verandert. Deze informatie is geen vervanging voor de mening van een dierenarts.
