Rashonden worden gefokt door mensen die proberen specifieke hoektanden te maken voor specifieke behoeften. Dergelijke behoeften kunnen in de loop van de tijd veranderen, wat resulteert in veranderingen in het ras. Sommige rassen kunnen zo veel verschillen van hun oorspronkelijke doel en uiterlijk dat ze een poging zouden kunnen doen om de oorspronkelijke kenmerken te doen herleven. Dat is het geval met de oude Engelse bulldog, erkend door de American Kennel Club, en de oude Engelse bulldogge, erkend door de United Kennel Club. Dit laatste is een poging om enkele oorspronkelijke fysieke kenmerken van het ras te herstellen, maar niet de oorspronkelijke agressieve aard.
De buldog kreeg zijn naam omdat hij oorspronkelijk gefokt was voor stierengevechten en later voor hondengevechten. Bulldogs in het begin van de 19e eeuw waren slanker en groter dan de huidige versies, met kleinere koppen, minder "gezichtsrollen", langere muilkorven en een lange staart. De voorouders van de moderne Engelse bulldog waren taaie, woeste hoektanden.
Toen hondengevechten een misdaad werden, fokten buldogliefhebbers het slechte temperament uit het ras, waardoor het een prima gezelschapsdier werd. In de jaren 70 begonnen Amerikaanse liefhebbers met het ontwikkelen van de oude Engelse bulldogge, met als doel het uiterlijk van de vroege 19e-eeuwse bulldog te herscheppen met behoud van het goede temperament van het moderne ras. Deze hond kreeg UKC-erkenning in 2014.
De Engelse Bulldog is wat kleiner dan de oude Engelse versie. Volwassen mannelijke Engelse buldoggen zouden ongeveer 50 pond moeten wegen, met vrouwtjes die 10 pond minder wegen, met als toppunt 40 pond. De AKC-standaard specificeert geen hoogte voor het ras - en bepaalt alleen dat lengte en gewicht evenredig moeten zijn. Na de leeftijd van twee moeten mannelijke oude Engelse bulldogges 17 tot 20 inch bij de schoft staan en 60 tot 80 pond wegen. Vrouwtjes moeten 16 tot 19 inch zijn en 50 tot 70 pond wegen.
Aanvaardbare vachtkleuren voor de Engelse bulldog omvatten verschillende tinten gestroomd - een patroon van donker gestreepte haren op een lichtere achtergrondtint - effen wit of rood, effen fawn, lichtbruin en de bruin-wit gevlekte. Hoewel een pure zwarte bulldog "zeer ongewenst" is volgens AKC-normen, is het acceptabel als een zwart-wit gevlekte. De oude Engelse bulldogge kan ook in gestroomde en effen kleuren verschijnen.
Naast zijn grotere lengte en gewicht is de olde Engelse bulldogge gespierder dan de Engelse bulldog. De Engelse bulldog is geen atletische hond - voor sommigen is een wandeling rond het blok extreem belastend. Het doel van de fokkers van oude Engelse Bulldoggen is om een dier te fokken dat kan concurreren in gewone hondensporten zoals behendigheid of het begeleiden van een baasje tijdens lange wandelingen.
Hoewel rimpels deel uitmaken van de aantrekkingskracht van de Engelse bulldog - en ook een voedingsbodem zijn voor huidinfecties - mag de huid van de oude Engelse bulldog niet overdreven gerimpeld zijn. Het belangrijkste is dat de snuit van de oude Engelse buldog langer is en zijn neusgaten breder dan die van een moderne Engelse buldog. Hoewel hij nog steeds een brachycefalisch of kortneuzig ras is, heeft hij vanwege zijn langere snuit- en neusgatstructuur minder kans op ernstige ademhalingsproblemen die vaak voorkomen bij de Engelse bulldog. Kortom, de oude Engelse bulldogge lijkt op het opgepoetste, sportieve neefje van de Engelse bulldog.
Oude Engelse bulldog-puppy's en volwassenen hebben vaak last van ademhalings- en hartproblemen, wat een verkorte levensduur kan betekenen, evenals hoge dierenartsrekeningen. Olde Engelse bulldoggenliefhebbers wilden de gezondheid van het ras verbeteren. David Leavitt, een van de ontwikkelaars van de oude Engelse bulldogge, creëerde het ras door bulldogs te kruisen met bull mastiffs, pitbullterriers en Amerikaanse bulldogs, een ras dat lijkt op de pitbull. Sommigen noemen deze honden 'de Leavitt-buldog'. Door deze kruisingen kon de oude Engelse bulldogge het goede temperament van de Engelse bulldog behouden, maar ook rennen en spelen - en een langer leven leiden.
