Ook al ben je net naar de brievenbus gegaan, je hond is extatisch als je binnenkomt. Er gaat niets boven een goede kwispelende begroeting. Je hond drukt zoveel emoties uit via haar staart. Als ze constant op dat aanhangsel bij de basis begint te kauwen, zegt ze dat er iets heel erg mis is.
Als uw hond onophoudelijk in zijn staart bijt, kan hij volgens Dogster een soort parasietenplaag hebben. Dergelijke parasieten kunnen de vorm aannemen van vlooien, teken of wormen - of een combinatie van ongedierte. De basis van de staart is een gebied, samen met de achterkant van het hoofd, waar vlooien de neiging hebben om samen te komen. Lintwormen, waarvan de segmenten op rijst lijken rond de anus van de hond, kunnen constante irritatie veroorzaken.
Gelukkig is het uitroeien van deze parasieten en het verlichten van het ongemak van uw hond relatief eenvoudig. Vraag uw dierenarts naar het beste middel tegen vlooien en teken voor uw huisdier. Als u die veelbetekenende lintwormsegmenten ziet, ontworm uw hond dan met een medicijn dat speciaal is ontworpen om lintwormen te elimineren. Nogmaals, uw dierenarts kan u een geschikt ontwormingsmiddel voorschrijven.
Uw hond heeft twee klieren aan weerszijden van haar anus. In de hondenwereld zijn de vloeistoffen uit deze klieren een vorm van hondenidentificatie. Wanneer honden elkaar voor de eerste keer aan elkaars achterste besnuffelen, halen ze informatie over de nieuwkomer uit de afscheidingen. Zie het als hun versie van "Hier is mijn kaart."
Anaalklieren worden vaak aangetast, wat resulteert in pijn en mogelijke infectie. Staartknabbelen is slechts één symptoom van aangetaste anaalklieren. Over de vloer rennen is een ander veelvoorkomend teken. Breng uw huisdier naar de dierenarts voor onderzoek.
Als aangetaste anaalklieren de boosdoener zijn, kan uw dierenarts ze uiten en het vervelende materiaal vrijgeven. Als er een infectie aanwezig is, worden antibiotica voorgeschreven. Sommige honden zijn vatbaar voor anale klierimpacties. Als u het aankunt, kan uw dierenarts u leren hoe u deze onaangename taak veilig kunt uitvoeren.
Een vlooienallergie is meestal eenvoudig te behandelen. Dat is niet het geval bij voedselallergieën. Terwijl niezen en piepen een veel voorkomende allergische reactie is bij mensen, uiten dergelijke allergieën zich bij honden meestal in huidproblemen. Het identificeren en bestrijden van het probleem vereist veterinaire aandacht.
Als uw dierenarts een voedselallergie vermoedt, wordt meestal een eliminatiedieet aanbevolen. Volgens het Veterinair Medisch Centrum van Cummings aan de Tufts University houdt dit in dat u uw hond moet vervangen door een dieet van de dierenarts of een enkel eiwitdieet. Deze laatste bestaan vaak uit één ongewoon vlees dat het dier nog nooit eerder heeft gevoerd, zoals konijn, eend of zelfs kangoeroe. Behalve water mag er gedurende de voorgeschreven periode niets anders in de bek van uw hond komen.
Als uw hond stopt met bijten in de staart en de huid verbetert, is dit waarschijnlijk een voedselallergie. Vanaf nu moet u het dieet van uw hond zeer zorgvuldig beheren. Je kunt op een gegeven moment proberen een andere enkele vleesbron opnieuw te introduceren, zoals rundvlees of kip, maar als de allergie van je hond weer oplaait, ken je ten minste één van de triggers.
Soms is er geen externe reden voor het constant kauwen van de staart van een hond. In plaats daarvan is het een manier voor de hond om je te laten weten dat er iets ontbreekt in zijn leven, of het nu gaat om lichaamsbeweging of mentale stimulatie. Hij is gestrest en angstig, en hij neemt die stress en angst op zich. Het is aan jou om hem een uitlaatklep te geven voor zijn opgekropte gevoelens.
Help uw hond door zoveel mogelijk tijd met hem door te brengen, inclusief lange wandelingen. Zo'n oefening komt jullie beiden ten goede. Speel met hem en geef hem speelgoed en geschikte kauwspullen zodat hij minder aandacht aan zijn staart besteedt.
Neem altijd contact op met uw dierenarts voordat u het dieet, de medicatie of de lichaamsbeweging van uw huisdier verandert. Deze informatie is geen vervanging voor de mening van een dierenarts.
