Met de populariteit van designerhonden, is de kwestie van hybride kracht er een die vaak naar voren komt in gerelateerde discussies. Ook bekend als heterosis, beschrijft de term hybride kracht bij honden verbeteringen in vorm of functie als gevolg van kruising. Deze term wordt gebruikt in allerlei soorten fokkerijen, niet alleen voor honden.
Zijn designerhonden gezonder dan raszuivere honden?
Als je een beetje onderzoek doet, zul je ontdekken dat er honderden verschillende hondenrassen zijn, elk met hun eigen unieke geschiedenis. Sommige rassen zoals de Shar Pei, de Siberische Husky en de Saluki worden oude rassen genoemd omdat ze een oorsprong hebben die meer dan 500 jaar teruggaat. Bepaalde oude en oude rassen zijn ook enkele van de gezondste hondenrassen omdat ze het voordeel hebben van een grote genenpool, in tegenstelling tot sommige van de nieuwere rassen die zijn ontwikkeld door inteelt of uit een beperkte genenpool. Zelfs enkele van de gezondste hondenrassen zijn echter vatbaar voor bepaalde genetisch overgeërfde aandoeningen zoals progressieve retinale atrofie of heupdysplasie. Als er met twee honden wordt gefokt die drager zijn van een genetisch erfelijke ziekte, is de kans groter dat deze wordt doorgegeven aan de puppy's.
Het onderwerp genetica met betrekking tot designerhonden roept de kwestie van hybride kracht of heterosis op. Hybride kracht wordt door de American Heritage Dictionary gedefinieerd als "verhoogde kracht of superieure kwaliteiten die voortkomen uit het kruisen van genetisch verschillende planten of dieren". Om te beginnen zijn er geen duidelijk gedefinieerde metingen voor genetische superioriteit bij dieren, vooral bij honden. Een bepaalde eigenschap (zoals een dubbele vacht) maakt een bergras misschien beter geschikt voor zijn omgeving, maar dezelfde eigenschap kan een nadeel zijn voor een woestijnras. Het is ook belangrijk op te merken dat niet alle hybriden hybride kracht vertonen - denk aan de muilezel, een kruising tussen een paard en een ezel. De muilezel is bijna altijd onvruchtbaar - dit kan nauwelijks als een superieure eigenschap worden beschouwd.
Met betrekking tot hybride kracht, zoals het specifiek van toepassing is op het fokken van honden, heeft het Journal of the American Veterinary Medical Association onlangs de resultaten vrijgegeven van een onderzoek uitgevoerd aan UC Davis. De studie omvatte het analyseren van de medische dossiers van meer dan 90.000 honden, waarbij de gevallen van 24 genetische aandoeningen bij rashonden en gekruiste honden werden gevolgd. Interessant is dat uit de studie bleek dat 13 van deze aandoeningen geen verschil in prevalentie vertoonden tussen raszuivere versus gekruiste honden. Tien van de aandoeningen kwamen echter vaker voor bij rashonden en één aandoening kwam vaker voor bij gekruiste honden. Deze enkele studie is niet voldoende om te zeggen of hybride kracht een mythe of realiteit is en, als het bestaat, is het niet voldoende om te zeggen of de term nauwkeurig kan worden toegepast op honden.
Als we iets uit deze studie kunnen halen, dan zou het het idee moeten zijn dat genetica ingewikkeld is en dat gemengd fokken alleen niet voldoende is om genetische aandoeningen uit te bannen. Het idee dat alle honden van gemengd ras hybride kracht vertonen en dat ze geen genetische aandoeningen zullen ontwikkelen, is onjuist. Hopelijk ontwikkelt het diergeneeskundig onderzoek zich op termijn zover dat genetische aandoeningen volledig kunnen worden voorkomen, maar we zijn er nog niet.
