Door Dr. Hammond, DVM (@thehonestvet)
Dr. Hammond behaalde haar doctoraat in de diergeneeskunde aan het Texas A&M University College of Veterinary Medicine en is momenteel werkzaam als huisarts en dierenarts voor noodgevallen in Charleston, South Carolina.
Heupdysplasie; als dierenarts en liefhebber van honden van grote rassen, bezorgen deze woorden rillingen over mijn rug. Veel doorgewinterde hondenbezitters van grote rassen of grote rassen zijn zich ook goed bewust van deze term en de bijbehorende connotaties. Veel hondenbezitters horen deze term echter voor het eerst wanneer hun geliefde huisdier wordt gediagnosticeerd met deze chronische en pijnlijke aandoening.
Misschien bent u een nieuwe eigenaar van een puppy van een groot of gigantisch ras, heeft u een hond bij wie onlangs de diagnose heupdysplasie is gesteld, of doet u ijverig uw onderzoek voordat u een nieuw harig familielid in huis haalt. In elk geval zal dit artikel u helpen heupdysplasie te begrijpen, te leren wat heupdysplasie veroorzaakt, hoe u heupdysplasie bij uw huisdier kunt identificeren en wat u kunt verwachten als bij uw hond de diagnose heupdysplasie wordt gesteld.
Heupdysplasie bij honden is een skeletafwijking die het heupgewricht aantast. Dysplasie is een term voor abnormale ontwikkeling; honden met heupdysplasie hebben dus een abnormale groei of ontwikkeling van de heupen. Deze orthopedische aandoening plaagt meestal honden van grote rassen of grote rassen, maar kan voorkomen bij honden van elke grootte of elk ras.
Het heupgewricht is een kogelgewricht, waarbij de kop van het dijbeen (het dijbeen) een gladde, ronde bal is die mooi in het concave acetabulum van het bekken (heupkom) past. Deze precieze pasvorm, samen met het vezelige gewrichtskapsel, de smeervloeistof en het gladde kraakbeen dat de uiteinden van de botten bedekt, zorgt voor een bijna wrijvingsloze beweging. De botten glijden soepel over elkaars oppervlak terwijl spieren worden ingeschakeld om het achterbeen te bewegen.
In gevallen van heupdysplasie ontwikkelt het heupgewricht zich tijdens de groeifase van een puppy met een slechte pasvorm tussen de bal en de kom (of de kop van het dijbeen en het acetabulum). De slechte pasvorm resulteert in een losse, schurende verbinding in plaats van een normaal strak passende, glijdende verbinding. Deze losheid, gewrichtslaxiteit genoemd, leidt tot het uitrekken van de ondersteunende ligamenten, het gewrichtskapsel en de spieren rond het heupgewricht, wat resulteert in gewrichtsinstabiliteit, pijn en permanente schade aan het heupgewricht. Het lichaam probeert het gewricht te stabiliseren en als gevolg daarvan ontwikkelen huisdieren degeneratieve gewrichtsziekte of artrose.
Er is geen enkele oorzaak van heupdysplasie. In plaats daarvan is de aandoening het gevolg van vele factoren, waaronder genetica, voeding, omgeving, lichaamsbeweging, groeisnelheid, spiermassa en hormonen.
Heupdysplasie is een erfelijke aandoening die kan worden doorgegeven aan toekomstige generaties van getroffen ouders. Rassen die het meest worden getroffen door heupdysplasie zijn onder meer Labrador Retrievers, Golden Retrievers, Duitse Doggen, Duitse herders, Sint Bernards, Old English Sheepdogs en Bulldogs. Hoewel elke hond, inclusief honden van gemengd ras, heupdysplasie kan ontwikkelen.
Ongepaste voeding is een belangrijke oorzaak van heupdysplasie. Pups van grote rassen die te snel groeien, zullen waarschijnlijk een afwijkende heupontwikkeling ervaren. Een veel voorkomende misvatting is dat puppy's van grote rassen op voedingsgebied moeten worden gestimuleerd om sneller en groter te groeien. Eigenaren zorgen vervolgens voor overtollige calorieën en/of vullen hun voeding aan met extra eiwitten en calcium. Helaas zijn deze praktijken schadelijk voor het zich ontwikkelende orthopedische systeem van puppy's, en het leidt ertoe dat botten en spieren met verschillende snelheden groeien. Dit resulteert in tal van schadelijke orthopedische problemen, waaronder heupdysplasie.
Overvoeding leidt tot overgewicht of obesitas bij volwassen honden, in verband met heupdysplasie. Vaak ontwikkelden deze honden heupdysplasie tijdens de groei, maar werden ze niet beïnvloed door de aandoening voordat ze overgewicht of obesitas kregen. De extra stress en belasting die op hun heupen wordt uitgeoefend door hun lijvigheid verergeren de situatie en versnellen de ontwikkeling van pijnlijke artrose of degeneratieve gewrichtsziekte.
Te veel beweging vroeg in de puppytijd (vóór de leeftijd van drie maanden) is in verband gebracht met een verhoogd risico op het ontwikkelen van heupdysplasie. Aan de andere kant is aangetoond dat te weinig lichaamsbeweging op volwassen leeftijd de orthopedische aandoening verergert, waarschijnlijk als gevolg van de ontwikkeling van obesitas en/of het verlies van droge spiermassa, die de gewrichten ondersteunt en dempt.
Een ander onderdeel dat bijdraagt aan heupdysplasie is het vroegtijdig steriliseren en castreren van puppy's van grote rassen, met name puppy's die al een genetische aanleg hebben. Deze factor wordt nog steeds bestudeerd en besproken, en op dit moment is het onduidelijk hoeveel hormonen de ontwikkeling van de heup beïnvloeden. Bovendien hebben onderzoeken aangetoond dat het uitstellen van het steriliseren van vrouwelijke honden kan leiden tot andere problemen, zoals borstkanker.
De kenmerkende symptomen van heupdysplasie omvatten, maar zijn niet beperkt tot:
Symptomen van heupdysplasie kunnen al op de leeftijd van vier maanden beginnen bij puppy's met aanzienlijk losse heupen. Daarentegen vertonen andere honden geen tekenen totdat de aandoening resulteert in pijnlijke artrose.
Het is ook belangrijk op te merken dat honden met pijn niet constant zeuren of huilen, omdat alle hier genoemde symptomen wijzen op heuppijn en ongemak.
Zie ons artikel over gewrichtspijn bij honden om meer te weten te komen over andere gewrichtsproblemen en gerelateerde symptomen en verlichting.
Uw dierenarts kan op basis van de geschiedenis en het lichamelijk onderzoek van uw hond achterdochtig zijn over heupdysplasie. Voor een definitieve diagnose is echter een röntgenfoto (röntgenfoto) van de heupen nodig. Veel honden met heupdysplasie zijn pijnlijk bij het manipuleren van hun heupen, waardoor het positioneren voor de afbeeldingen ongemakkelijk wordt. Dit zorgt ervoor dat ze worstelen of hun spieren spannen. Daarom moeten honden voor deze procedure doorgaans tot op zekere hoogte worden verdoofd om adequate beelden te verkrijgen en onnodig ongemak te voorkomen.
Er zijn meerdere behandelingsopties voor heupdysplasie en deze variëren sterk afhankelijk van de leeftijd en grootte van de aangedane hond, de ernst van de orthopedische aandoening, de mate van pijn, of er al dan niet andere medische zorgen zijn en de beschikbare financiën.
Veel gevallen zullen baat hebben bij chirurgische ingrepen en er zijn verschillende chirurgische procedures beschikbaar via door de raad gecertificeerde dierenartsen. Afhankelijk van het specifieke geval kunnen beide heupen al dan niet geopereerd worden. Hoewel een heupoperatie een uitgebreide en dure procedure is, ervaren de meeste honden die een heupoperatie ondergaan een significante verbetering van de kwaliteit van leven en kunnen ze een hoog niveau van activiteit en functionaliteit hervatten.
Jonge honden tussen 10-18 weken die verdacht worden van heuplaxiteit kunnen een Juvenile Pubic Symphysiodesis (JPS) ondergaan. Een JPS is een minimaal invasieve operatie waarbij de groeischijf aan de onderkant van het bekken mechanisch wordt gesloten. Door de groei van de onderste heupbeenderen te stoppen, worden de verdere groei en vorm van de heupen gewijzigd om een betere dekking van de heupkop te bieden en laxiteit in het gewricht te voorkomen. Deze procedure resulteert consequent in een pijnvrije, normale heupfunctie, maar vroege diagnose en beeldvorming zijn van cruciaal belang.
Een andere chirurgische optie die beschikbaar is voor honden jonger dan twaalf maanden is een Triple Pelvic Osteotomie (TPO). Tijdens deze operatie worden de botten van het bekken doorgesneden en zo verplaatst dat de functie van het gewricht wordt verbeterd en laxiteit wordt verminderd of geëlimineerd. Deze procedure moet worden uitgevoerd voordat honden tekenen van artrose of degeneratieve gewrichtsaandoening hebben, omdat deze veranderingen niet omkeerbaar zijn en de operatie mogelijk niet effectief is.
De beste chirurgische behandelingsoptie voor de behandeling van heupdysplasie bij honden ouder dan een jaar is een totale heupprothese (THR). Deze procedure vervangt het gehele dysplastische en arthritische gewricht door kunstmatige implantaten. Daarna heeft de heup een verbeterde functie en is pijn geassocieerd met heupdysplasie geëlimineerd.
Voor patiënten die niet in aanmerking komen voor een THR, of in gevallen waarin geen geld beschikbaar is, is een femurkoposteotomie (FHO) een alternatief. Tijdens deze operatie wordt de kop van het dijbeen verwijderd en niet teruggeplaatst, waardoor het knarsen en bot-op-botcontact dat pijn veroorzaakt, wordt geëlimineerd. Na verloop van tijd vormt littekenweefsel een "vals gewricht" om stabiliteit in de heupen te bieden. Hoewel het valse gewricht niet zo functioneel is als een echt gewricht, wordt de bron van pijn geëlimineerd en zal de kwaliteit van het leven van de hond verbeteren.
In mildere gevallen van heupdysplasie, of gevallen waarin chirurgie geen optie is, bestaan er veel minder ingrijpende behandelprotocollen voor heupdysplasie. Deze protocollen zullen levenslang worden voortgezet, aangezien niet-chirurgische behandeling geen genezing is, maar een techniek om pijn en ongemak te beheersen en te verminderen. Niet-chirurgische behandeling is meestal een combinatie van een of meer van de volgende:
Native Pet's Relief Chews zijn ontworpen om honden met mobiliteitsproblemen te ondersteunen en om volwassen honden te helpen gewrichtspijn of andere ontstekingsproblemen te voorkomen voordat ze zich voordoen. Deze kauwsnacks bieden groenlipmossel en kurkuma om de ontstekingsreactie rond het lichaam van uw hond te helpen reguleren.
Hoewel het onmogelijk is om heupdysplasie volledig te voorkomen, zijn er verschillende stappen die hondenbezitters kunnen nemen om het risico van hun huisdier om de aandoening te ontwikkelen te verminderen.
Potentiële hondenbezitters die liever een puppy kopen, moeten op zoek gaan naar verantwoordelijke fokkers die hun dieren screenen op medische problemen, zoals heupdysplasie. Zoek bij het kopen van een puppy van een groot of gigantisch ras naar fokkers die hun honden hebben laten certificeren door de Orthopaedic Foundation for Animals (OFA). Op de leeftijd van twee jaar worden er röntgenfoto's van de heupen van de ouders gemaakt en naar de OFA gestuurd. Als de heupen van een hond als "goed" of "uitstekend" worden beoordeeld, krijgen ze een registratienummer. Een soortgelijk programma bestaat uitsluitend via de Universiteit van Pennsylvania, bekend als PennHip. Pups van OFA- of PennHip-gecertificeerde ouders hebben minder kans om heupdysplasie te ontwikkelen.
Even belangrijk bij het voorkomen van heupdysplasie is geschikte voeding. Puppy's van grote of grote rassen moeten een dieet krijgen dat speciaal is samengesteld voor puppy's van grote of grote rassen. Dit dieet zou 90% of meer van hun dagelijkse calorie-inname moeten uitmaken, omdat het toevoegen van te veel lekkers kan leiden tot een onevenwichtige voedingswaarde en overtollige calorieën. Puppy's slank houden en ze langzaam laten groeien is ideaal voor een goede ontwikkeling van het skelet.
Naarmate honden groeien, zal het verstrekken van voldoende beweging zwaarlijvigheid voorkomen en leiden tot een grotere skeletspiermassa om de gewrichten te beschermen. Het voorkomen van obesitas is van cruciaal belang omdat het nauw verband houdt met de ontwikkeling van heupdysplasie, om nog maar te zwijgen van een hele reeks andere medische problemen.
Heupdysplasie heeft een goede prognose en van honden met dysplastische heupen wordt verwacht dat ze een lang en gelukkig leven leiden. Als bij uw hond de aandoening is vastgesteld, is het werken met uw dierenarts en het consequent opvolgen van de behandelaanbevelingen de beste manier om uw hond tot ver in de hogere leeftijd comfortabel te laten leven.
Wat zijn de eerste tekenen van heupdysplasie bij honden?
Het eerste belangrijke teken van heupdysplasie bij honden is verminderde activiteit. De hond vermijdt beweging. Uw hond kan moeite hebben met springen of rennen. Klimmen wordt moeilijk en zelfs opstaan kan een uitdaging zijn voor een hond die lijdt aan dysplasie.
Kan een hond met heupdysplasie langer leven?
Uw hond kan een vol leven leiden als de behandeling op tijd wordt gegeven en de gezondheid goed wordt verzorgd. Uw hond kan een normaal leven leiden als hij goed wordt behandeld.
Is heupdysplasie te herstellen?
Nee, uw hond herstelt mogelijk niet volledig als hij lijdt aan heupdysplasie. Hoe dan ook, als u een gezond dieet en een routinematig trainingsschema aanhoudt, kan uw hond lang gezond blijven. Er is geen remedie voor heupdysplasie bij honden, maar er zijn veel behandelingen die volledige verlichting van pijn kunnen geven en de voortgang van de schade verder kunnen stoppen.
Wat gebeurt er als ik mijn hond die aan heupdysplasie lijdt niet behandel?
Heupdysplasie is pijnlijk en kan de mobiliteit van uw hond beïnvloeden als deze niet wordt behandeld. Uw hond kan artrose ontwikkelen die de pijn verder kan vergroten en de beweging van uw hond volledig kan uitschakelen. Zonder beweging kan uw hond spieren beginnen te verliezen.
