Als je aan hondenstaarten denkt, denk je waarschijnlijk aan één ding:kwispelen. De kwispelende staart is een van de bekendste vormen van non-verbale communicatie in het dierenrijk.
Maar staarten zijn zoveel meer dan kwispelen. En wags betekenen meer dan je zou verwachten.
Hoewel een staart eruitziet als een vrij eenvoudig aanhangsel, is er eindeloze variatie in vorm, lengte, vachtbedekking en natuurlijk gebruik. De staart van een hond is een cruciale indicator van hun humeur. Als mensen hebben we de neiging om te vertrouwen op gezichtsuitdrukkingen en stemgeluid, maar hoewel je bepaalde dingen kunt zien aan de gezichtsuitdrukking van een hond (wie houdt er niet van een hond die lacht?), is de staart echt waar je meer over kunt begrijpen de gemoedstoestand van een hond op een bepaald moment.
De staart kan een hond ook helpen zijn evenwicht te bewaren en snel en snel te bewegen.
Als het gaat om je rol als hondenbezitter, heb je aan de staartkant twee taken:het beschermen tegen verwondingen en leren wat het zegt over de gevoelens van je hond (zoals we hieronder zullen zien, is het niet zo eenvoudig als " als het beweegt, zijn ze blij").
Laten we naar het zuiden gaan en eens goed kijken naar staarten:waar ze van gemaakt zijn, hoe ze een hond kunnen helpen functioneren en wat eigenaren van gezelschapsdieren moeten weten over lezen en verzorgen.
Hoewel hun vloeiende bewegingen het kunnen laten lijken alsof de staart van een hond is gemaakt van kraakbeen of alleen spieren, bestaat de staart uit een aantal kleine botten. Hondenstaarten zijn het laatste segment van de wervelkolom en bestaan uit maar liefst 23 wervels die van de basis tot de punt steeds kleiner worden. De staart omvat ook spieren die de botten omsluiten, evenals pezen en zenuwen. Door samen te werken, vergemakkelijken ze een breed scala aan staartbewegingen.
De meeste dieren met vier poten hebben ook staarten, waaronder zoogdieren en reptielen. Voor velen van hen speelt de staart een grote rol bij het evenwicht en in sommige gevallen de voortstuwing (denk aan:krokodil). Aangezien mensen op twee benen lopen, hebben we geen staart nodig om ons te helpen bewegen of balanceren.
De staart van een hond heeft drie hoofddoelen:de hond helpen in evenwicht te brengen, te bewegen en te communiceren.
Vooral als een hond snel beweegt, van richting verandert of klimt, kan de staart de hond helpen sturen en begeleiden als tegenwicht, waardoor hij uiteindelijk voorkomt dat hij valt, struikelt of overcompenseert in de tegenovergestelde richting. Tijdens het zwemmen gebruikt een hond meestal zijn poten om te peddelen, maar als je naar hun achterkant kijkt, kan hun staart ook hard aan het werk zijn en als roer fungeren om ze te helpen bewegen en draaien.
Hoe de staart van een hond werkt, kan ook afhangen van de vorm. Net zoals er veel verschillende hondenrassen zijn - volgens de AKC, 195 geregistreerd vanaf september 2020 - zijn er ook verschillende soorten staarten. Sommige honden hebben korte staarten, sommige hebben lange staarten, sommige hebben gekrulde staarten en sommige hebben zelfs helemaal geen staart, hetzij door fokken, hetzij door de praktijk van het couperen.
Geen staarten/afgeknipte staarten
De meeste honden die als staartloos worden beschouwd, hebben eigenlijk kleine, stompe staarten, meestal kortgeknipte staarten genoemd. Deze rassen zijn de Bretagne spaniël, Braque du Bourbonnais, Pembroke Welsh corgi, Australian Stumpy Tail Cattle Dog, Boston Terriër, Engelse Bulldog en Franse Bulldog.
Er zijn ook bepaalde rassen die worden geassocieerd met kortgeknipte staarten, omdat hun staart traditioneel is gecoupeerd of afgesneden. Hoewel deze praktijk van oudsher gerechtvaardigd was voor de gezondheid en veiligheid van sommige soorten werkhonden (een vee- of herdershond kan bijvoorbeeld worden gecoupeerd om te voorkomen dat er op hun staart wordt gestapt), is het grotendeels een cosmetische procedure geworden, en een die de Amerikaanse Veterinaire Medische Vereniging (AVMA) is tegen.
Geringde/krullende/sikkel- of kurkentrekkerstaart
Een geringde of gekrulde staart, zoals de naam al aangeeft, heeft de neiging om in een spiraal of krul over de rug van de hond te krullen. Honden die meestal geringde staarten hebben, zijn Samojeden, akitas, chow-chows en shiba inus. Een sikkelstaart is een soort gekrulde staart, maar het is meestal een minder gedefinieerde krul. Sommige rassen waarvan bekend is dat ze sikkelstaarten hebben, zijn Siberische husky's en andere rassen die worden geassocieerd met koude klimaten (bij koud weer kunnen deze honden opkrullen met hun zware staarten om hen heen gewikkeld of zelfs hun neus bedekken). In kurkentrekkerstaarten wordt de ring verlengd in een spiraalvorm. Dit type staart wordt veroorzaakt door een misvorming van de wervels, dus in tegenstelling tot sikkel- of geringde staarten die honden kunnen strekken volgens hun stemming, blijven kurkentrekkerstaarten in één gekrulde positie. Mopsen en buldoggen hebben meestal een kurkentrekkerstaart.
Otterstaart
Een otterstaart is een dikke, ronde staart die taps toeloopt naar het einde toe, en in zijn natuurlijke staat de neiging heeft om naar beneden te wijzen. Dit is een geweldige staart voor waterhonden omdat het bijzonder effectief is als roer tijdens het zwemmen. Hondenrassen met dikkere jassen en een waterminnende persoonlijkheid hebben over het algemeen dit soort staart - denk aan Labrador retrievers, Chesapeake Bay retrievers en, natuurlijk, otterhounds.
Zweepstaart
Trouw aan zijn naam, heeft de zweepstaart de neiging om eruit te zien als een zweep - lang, dun en voornamelijk recht - en komt het meest voor bij kortharige of haarloze honden. Deze staarten zijn meestal lang in verhouding tot de lengte van het lichaam. De meeste hondenrassen met zweepstaarten zijn jachthonden, of honden die bekend staan om hun snelheid, zoals windhonden, whippets en wolfshonden. Dit type staart is vooral effectief als tegenwicht en kan helpen bij stabiliteit, behendigheid en snelle bochten.
Hoewel er veel verschillende vormen en maten staarten zijn, met enkele rassenuitzonderingen, betekenen de meeste staartgedragingen hetzelfde, ongeacht het staarttype. Dat is het andere, en misschien wel het belangrijkste gebruik van staarten:communicatie of expressie.
Een kwispelende staart lijkt het universele teken van een gelukkige hond te zijn. Maar alleen een staart in beweging zien is niet genoeg. We kunnen ook leren over de stemming en mentaliteit van de hond door de positie van de staart:
Steekt het recht omhoog, is het horizontaal of verscholen?
Hoe snel gaat het?
Welke kant gaat het op?
Wat is er nog meer aan de hand met andere delen van het lichaam? Beweegt de hond nog steeds met alleen de staart?
Als je enkele van deze factoren in aanmerking neemt, kun je zien dat een kwispelende staart een teken kan zijn van een hond die blij is en klaar om te spelen, of het kan een signaal zijn voor een hond die nieuwsgierig, angstig, bang, agressief of onzeker is. Andere tekens zoals opgeheven nekharen, een gehurkte houding, een speelboog of spitse oren kunnen helpen om af te ronden wat de staartbeweging zegt.
Aandacht besteden aan deze signalen kan conflicten helpen voorkomen of de-escaleren en ervoor zorgen dat alle sociale ontmoetingen, of het nu met honden of mensen is, plezierig zijn. Het begrijpen van de lichaamstaal van uw hond - en correct reageren op wat uw hond probeert te zeggen - kan ook helpen om een vertrouwensrelatie op te bouwen.
Hier zijn, volgens wetenschappelijk onderzoek en gedrags- en trainingsexperts, enkele veelvoorkomende betekenissen van verschillende staartkwispelen.
Staart recht omhoog: De algemene regel is hoe hoger de staart, hoe assertiever de hond. Als de staart van een hond recht omhoog staat of over de rug buigt, is dit vaak een agressieve houding.
Een hogere staart is echter niet ALTIJD een teken dat een hond zich in een agressieve modus bevindt. Een hoger gehouden staart kan een teken van alertheid zijn. Blake Rodriguez, trainer en oprichter van Dream Come True K9, zegt dat hij een hoge staart het meest associeert met een opgewonden, alerte, intense gemoedstoestand. “Spanning is een woord dat deze staartpositie vaak het beste verklaart, zegt hij. "Dit kan dominant, nerveus, onzeker of vol spanning zijn en kan veranderen in agressie of spel." Nogmaals, zoek naar een van de andere lichaamstaal die bij de opgeheven staart hoort. Als de nekharen omhoog staan, de oren zijn afgeplat en de hond bijna op zijn tenen naar voren leunt, zijn dat allemaal tekenen van een hond in een agressieve houding, dus een opgeheven staart zou in deze context een luid en duidelijk signaal van spanning moeten zijn.
Opgemerkt moet worden dat hackles een bepaald soort haar zijn dat zich langs de rug van een hond bevindt en verbonden is met spieren die arrector pili worden genoemd. Opgeheven nekharen staan bekend als 'pilorection'. Vergelijkbaar met hoe je kippenvel kunt krijgen, of dat sommige van je haren overeind kunnen komen als je in paniek raakt, dit is een onvrijwillige reactie van het sympathische zenuwstelsel als reactie op stress. Met andere woorden, uw hond "probeert" er niet stoer uit te zien; hun lichaam reageert op iets waardoor ze opgewonden raken. En hoewel wordt aangenomen dat opgeheven nekharen een evolutionaire truc zijn waarmee dieren groter en dreigender kunnen lijken, zoals opgeheven staarten, betekent opgeheven nekhaar niet altijd dat er een gevecht op het punt staat uit te breken. Ze kunnen worden geassocieerd met angst, angst, verrassing of opwinding (net als je kippenvel).
Staartpositie is niet alleen een visuele aanwijzing, het brengt ook een chemische boodschap over. Een verhoogde staartpositie zorgt ervoor dat er meer geur uit de anaalklieren komt - met andere woorden, een hond kondigt assertief zijn aanwezigheid aan en claimt een gebied.
Staart horizontaal :Een staart die recht naar achteren wordt gehouden, kan betekenen dat uw hond alert is. Vooral als het gepaard gaat met spitse oren en een rustige houding, kan deze positie betekenen dat ze iets hebben gehoord of gezien dat hen nieuwsgierig of bezorgd maakt. Nogmaals, het is nuttig om te zoeken naar begeleidende lichaamstaal. Sommige honden, zoals Beagles, hebben de neiging om hun staart meer horizontaal te houden en dit duidt niet noodzakelijk op een bezorgde houding. Kijk hoe uw hond zijn staart vasthoudt als hij ontspannen is en gebruik die positie als basislijn.
Staart ontspannen / hangend en een lagere hoek: Dit is meestal de standaardpositie voor een ontspannen hond die gewoon door het leven gaat (zoals de strandliefhebbende hond hierboven).
Staart omlaag / weggestopt: Wanneer de staart zich in een lagere dan neutrale positie bevindt, betekent dit meestal dat een hond onderwerping toont. Ze kondigen aan dat ze geen bedreiging vormen. Als de staart tussen de benen zit, is dit een meer uitgesproken boodschap van onzekerheid of angst. Ze kunnen ook gehurkt of ineengedoken zijn, hun lippen likken of omrollen. Merk op dat dit gedrag de poging van de hond is om aan te geven dat hij een bedreiging wil verspreiden. Maar als de dreiging aanhoudt of ze geen andere optie voelen, kunnen ze uithalen.
Nogmaals, vanuit het oogpunt van chemische communicatie betekent een verlaagde staart dat er minder geur uit de anaalklieren komt, en is het een teken van een hond die niet wil dat zijn aanwezigheid bekend is. Begeleidende lichaamstaal kan bestaan uit afgeplatte oren, het vermijden van blikken en het likken van de lippen.
Langzame, stijve kwispel: Als je heel langzaam kwispelt en de rest van het lichaam heel stil is, kan dit betekenen dat een hond onzeker, angstig of onzeker is, of een waarschuwingssignaal zijn van mogelijke agressie. Zoals gedragsdeskundige en auteur Patricia McConnell schrijft, als een hond stilstaat, stijf en onbeweeglijk, behalve een staart die langzaam heen en weer kwispelt, is het een grote rode vlag die zegt dat je moet stoppen met wat je ook doet. "Staartkwispelen waarbij alleen de staart betrokken is, is vaak het hondenequivalent van (menselijke) glimlachen die alleen de mond raken", zegt ze. Het zijn GEEN eerlijke indicatoren van een gelukkige hond en zijn vaak een teken van potentieel gevaar.”
Als uw hond met zijn staart kwispelt en ze stoppen en bevriezen, kan dit een teken zijn dat ze liever vermijden wat er om hen heen gebeurt. Maak de balans op van wat er gebeurt en verlos uw hond mogelijk uit de situatie als de kans bestaat dat hij zich ongemakkelijk voelt of overgaat tot een agressievere reactie.
Vol, kronkelig kwispelen / kwispelen in cirkels: Dit is de grap die we allemaal willen zien. Hier beweegt de staart losjes, waarschijnlijk in een lagere positie, en beweegt hij breed heen en weer, of, nog leuker, kwispelend in cirkels. Deze kwispelende beweging omvat soms de hele achterkant, wat resulteert in de kwispelende beweging die een hond signaleert die erg blij is je te zien.
Bliksemsnel, korte kwispelen: Dit is een beetje anders dan een eenvoudige krachtige kwispelen. Er zijn verschillende betekenissen voor snel kwispelen, maar als je hond met zijn staart kwispelt in superkorte, supersnelle kwispelen - deze kwispelen is beschreven als bijna trillend - kan dit betekenen dat ze opgewonden zijn en op het punt staan iets te doen ... iets. Dat iets zou kunnen weglopen, of het zou kunnen vechten, dus dit is een kwispeling die aangeeft dat je ofwel weg moet gaan van een hond die het op je richt, of een situatie moet onderbreken waardoor je hond het doet.
Kwispelen naar links/rechts: In de afgelopen jaren hebben onderzoekers aangetoond dat de richting van de wag er echt toe doet. In een onderzoek uit 2007 ontdekten onderzoekers dat wanneer honden positieve (of "aanpak") stimuli kregen, zoals het zien van hun eigenaar, ze met hun staart naar de rechterkant kwispelden. Wanneer ze geconfronteerd werden met negatieve (of "terugtrekken") stimuli, zoals het zien van een dominante, onbekende hond, kwispelden ze naar de linkerkant. Dezelfde onderzoekers ontdekten in een onderzoek uit 2013 dat honden angstig werden toen ze een andere hond met zijn staart naar zijn linkerkant zagen kwispelen. Maar toen ze een hond met zijn staart naar zijn rechterkant zagen kwispelen, bleven ze ontspannen. Deze dubbele kwispelen lijken erop te wijzen dat, net als bij mensen, de linker- en rechterhersenhelft van de hersenen van een hond verantwoordelijk zijn voor verschillende gevoelens en acties.
Dit onderzoek, dat duidelijk laat zien hoeveel informatie een kwispelende staart geeft, toont ook aan dat het couperen van de staart van een hond hun communicatievermogen kan verstoren.
Bij puppy's kan het achtervolgen van de staart een voorbijgaande fase zijn, omdat ze wennen aan hun eigen anatomie, maar bij een volwassen hond kan dit soms aangeven dat er iets mis is.
Frequent achtervolgen van de staart kan een teken zijn van verveling, frustratie of verlatingsangst. Krijgt uw hond voldoende beweging, mentale stimulatie en tijd buitenshuis? Als ze geen uitlaatklep hebben, kunnen ze zich tot deze repetitieve actie wenden. Constant achtervolgen van de staart kan wijzen op een obsessieve compulsieve stoornis die door een aantal dingen kan worden veroorzaakt. Van bepaalde rassen wordt ook gezegd dat ze meer geneigd zijn om op hun staart te jagen, waaronder bull terriers en Duitse herders.
Als uw hond constant in zijn staart bijt, kan dit een teken zijn van een medische aandoening zoals allergieën, een daadwerkelijke staartblessure, anaalklierblokkade, problemen met de wervelkolom, vlooienallergiedermatitis (vlooien leven graag aan de achterkant/staartbasis), of minder vaak, een hersenafwijking.
Probeer de jachtgewoonten van uw hond te observeren en te identificeren waardoor het wordt veroorzaakt of in welke situaties het lijkt voor te komen. Zorg ervoor dat je niet onbewust bijdraagt aan het gedrag door erom te lachen of er op een andere manier aandacht aan te geven. Raadpleeg uw dierenarts om een medisch probleem uit te sluiten. Uw dierenarts en een gediplomeerde trainer kunnen ook helpen om de grondoorzaken te achterhalen en een plan te formuleren om het gedrag te verminderen of te elimineren.
Het is gemakkelijk om aan te nemen dat er niets echt mis kan gaan met de staart van een hond, maar honden kunnen hun staart op verschillende manieren verwonden. Hoe langer de staart, hoe vatbaarder ze zijn voor verwondingen.
Schrapen/snijden
Schaafwonden en snijwonden kunnen worden veroorzaakt wanneer uw hond met zijn staart tegen een ruw oppervlak slaat, of vast komt te zitten onder iets als een stoel of deur. Deze verwondingen kunnen ook het gevolg zijn van bijten en kauwen op de staart, wat op zijn beurt kan worden veroorzaakt door parasieten, allergieën, een droge huid of een aantal andere dingen. Als uw hond constant op zijn staart kauwt, zoek dan naar zichtbare verwondingen. Voor kleine schaafwonden kunt u proberen de wond schoon te maken met water en zeep of door de dierenarts aanbevolen medicinale doekjes. . Maar zelfs voor iets dat schijnbaar onbeduidend is, is het de moeite waard om een bezoek te brengen aan of telefonisch contact op te nemen met uw dierenarts om de oorzaak van staartbijten te bepalen en om een behandeling voor verwondingen te zoeken. Vraag advies aan uw dierenarts voordat u de verwonding inpakt, aangezien te strakke wikkels problemen kunnen veroorzaken, en het plaatsen van een wikkel over sommige soorten huismiddeltjes kan meer infectie veroorzaken. Staartletsel kan moeilijk te beoordelen zijn als uw hond een harige staart heeft en een dierenarts zal infectie en onjuiste genezing helpen voorkomen.
Fractuur
Het klinkt vreselijk, maar honden kunnen echt hun staart breken. Als je denkt aan een hond met een langere staart, kun je je voorstellen hoe dit zou kunnen gebeuren:erop getrapt worden, vast komen te zitten in een sluitende deur of zelfs in de verkeerde positie zijn wanneer een hond springt of valt. Sommige staartbreuken zijn klein, vooral die zich verder in de staart bevinden. Maar zelfs een breuk aan het einde van de staart kan pijnlijk zijn. En als er een breuk optreedt dicht bij de basis van de wervelkolom, kan deze ernstiger zijn. Raadpleeg altijd uw dierenarts als u bang bent dat uw hond een staartbreuk heeft opgelopen.
Gelukkige staart en lenige staart
Gelukkige staart is eigenlijk een ongelukkige toestand die het gevolg is van overenthousiast kwispelen met de staart. Meestal gezien bij honden met langere staarten (pitbulls, Duitse doggen en laboratoria behoren tot de typische patiënten), gelukkige staartresultaten wanneer de staart herhaaldelijk en krachtig tegen oppervlakken wordt geslagen totdat de huid breekt en begint te bloeden. Na verloop van tijd kan de verwonding veranderen in een bloedende zweer. Veel hondenbezitters en dierenartsen melden dat deze aandoening eigenlijk behoorlijk irritant is, omdat de staart - vooral de punt - een moeilijk gebied kan zijn om een verband om te houden, en, nou ja, honden zullen gewoon met hun staart blijven kwispelen. Zorg ervoor dat u uw dierenarts raadpleegt om de verwonding te behandelen en ervoor te zorgen dat er geen botbreuk is. Uw dierenarts kan u ook enkele methoden laten zien om snijwonden thuis ingepakt te houden.
U kunt en wilt ook niet dat uw hond helemaal met zijn staart kwispelt, maar u kunt ervoor zorgen dat hij in een bepaalde situatie of plaats in uw huis niet onvermijdelijk tegen zijn staart slaat.
Je kunt observeren wanneer over-enthousiast kwispelen plaatsvindt en proberen die energie een beetje te kanaliseren. Zorg ervoor dat uw hond voldoende beweging heeft en uitlaatmogelijkheden voor mentale en fysieke energie. Merk op of ze hun staart op een bepaalde plaats raken, of wanneer ze opgesloten zijn, en geef ze meer ruimte om te wiebelen.
Lenige staart is een ander bewegingsgerelateerd staartletsel dat soms voorkomt bij actieve of sportieve honden. Soms bekend als zwemmerstaart, wordt deze aandoening eigenlijk acute caudale myopathie genoemd en wordt veroorzaakt door overmatig gebruik van de staart, wat leidt tot spanning in de spieren die de staartbeweging regelen. Het kan voorkomen bij honden die veel tijd hebben doorgebracht met zwemmen of ander krachtig "werk" met hun staart of die zijn blootgesteld aan zeer koude omstandigheden, maar het kan ook worden veroorzaakt door langdurige opsluiting in een bench. Een hond met een lenige staart kan een slappe staart hebben die naar beneden hangt, of horizontaal uitsteekt aan de basis en dan naar het einde van de staart hangt. Hun staart kan ook onbeweeglijk zijn en ze kunnen ongemak en lethargie vertonen, of ze kunnen aan de staart likken of kauwen of ze hebben een vacht aan de bovenkant van de staart.
Deze aandoening treedt meestal plotseling op en kan meestal met rust worden behandeld - in de meeste gevallen treedt spontaan herstel op binnen een paar dagen tot twee weken. Maar raadpleeg uw dierenarts als de staart van uw hond slap lijkt en hij geen inspannende oefeningen heeft gedaan of pijn heeft.
Zenuwbeschadiging
Het trekken aan de staart van een hond kan leiden tot avulsieverwondingen of zenuwbeschadiging. Dit kan een ernstige verwonding zijn, omdat het niet alleen de zenuwen kan aantasten die de beweging van de staart regelen, maar ook de zenuwen die de eliminatie regelen, wat kan leiden tot incontinentie. Het zou vanzelfsprekend moeten zijn, maar trek nooit aan de staart van een hond, of laat een kind of andere persoon nooit aan de staart trekken.
Soms zijn breuken, zenuwbeschadiging en andere staartletsels niet meteen duidelijk. Als u merkt dat de staart van uw hond niet beweegt, als u vermoedt dat uw hond een verwonding aan de staart heeft opgelopen, of als hij erg gevoelig is voor dit gebied, raadpleeg dan uw dierenarts.
Hondenstaarten communiceren wat hun geblaf en ogen niet kunnen, en zeggen vaak meer dan we denken. Neem de tijd om alle geweldige kwispelen van uw hond te observeren, zodat u de rug van uw hond kunt hebben wanneer ze het nodig hebben, en des te duidelijker met elkaar "spreekt".
De gezondheid van huisdieren is een belangrijk onderwerp. Daarom controleert en beoordeelt het redactieteam van The Farmer's Dog elk stukje inhoud dat we publiceren. We leveren evidence-based advies en medisch beoordeelde feiten die gericht zijn op voeding, gezondheid en welzijn van huisdieren. The mission of this site is to help people provide the best care possible for their dogs by publishing only trustworthy, accurate, and timely health information from a group of passionate experts.
This article was vetted by a vet.
Reviewed by Deepti Johar, DVM.
Photos in story:Boston terrier:Photo by Oskar Kadaksoo on Unsplash; shiba inu:Photo by Jae Lee on Unsplash; Black lab:Dennis Bertuch on Unsplash; greyhounds:Photo by Mark Galer on Unsplash.
