Voor iedereen behalve die lezers die dierenartsen of keurmeesters van de Westminster Dog Show zijn, zijn de details van het looppatroon van een hond en wat het betekent waarschijnlijk een mysterie. Het is een aspect dat erg belangrijk kan zijn bij het bepalen van de juiste houding van een hond en zijn algehele gezondheid, maar het kan ook gemakkelijk over het hoofd worden gezien.
Honden lijken op paarden omdat ze verschillende technieken gebruiken om te bewegen, maar ze komen meestal voort uit of hebben betrekking op twee belangrijke technieken:draven en lopen.
Een draf is een soort gang waarbij afwisselende benen worden gebruikt die diagonalen vormen. De voorbenen rechts en links achter bewegen tegelijk, dan bewegen de voorbenen links en rechts tegelijk. Het is een natuurlijk ogende stap waarbij het voorste kussen van een kant omhoog gaat net voordat het achterste kussen van diezelfde kant landt.
"[De draf] toont de fouten en deugden van het loopwerk van een hond duidelijker aan de rechter dan enig ander gangwerk", schrijft McDowell Lyon, auteur van The Dog in Action. Hoewel het een van de eenvoudigste gangen is, kan het de meest gracieuze zijn als het tot in de perfectie wordt uitgevoerd. Het kan echter ook het meest veelzeggend zijn als er een probleem is in de pas van de hond.
Een tempo is een soort gang waarin beide zijden van het lichaam van de hond tegelijk bewegen, wat een laterale of lopende gang wordt genoemd. Het rechtervoorbeen en het rechterachterbeen bewegen samen, dan bewegen het linkervoorbeen en het linkerachterbeen gelijktijdig. Een hond die aan het ijsberen is, kan soms veerkrachtig en minder gracieus lijken. Dit kan deels te wijten zijn aan het feit dat de hond misschien vermoeid is. Honden schakelen vaak over op een pacing-methode na een lange dag of een periode van intense fysieke inspanning. Deze gang vereist minder energie en kan een teken zijn van een vermoeide hond.
De draf is lange tijd de voorkeursgang geweest bij zowel honden als paarden. Hoewel in de racerij bewezen is dat pacers net zo snel (zo niet sneller) zijn dan dravers, wordt een dier vaak ontmoedigd om de pace-methode te gebruiken.
Vaak is een renhond of -paard op een bepaalde leeftijd plotseling overgeschakeld van draven naar lopen en is het in staat om nog een tijdje op een competitief niveau te blijven. In de documentaire Dogsteps:What to look for a dog, legt Rachel Page Elliott uit dat pacing in de regel als "onaanvaardbaar wordt beschouwd in de Amerikaanse showring".
Sommige honden zijn gevoelig voor de ene of de andere techniek, simpelweg vanwege de vorm van hun lichaam. Degenen met kortere lichamen die ongeveer gelijk zijn aan de lengte van hun benen, hebben de neiging om meer te lopen dan anderen. Tijdens het draven biedt het korte lichaam niet zoveel ruimte voor de benen om te strekken zonder elkaar in de weg te zitten.
Als een hond met zo'n lichaamsbouw nog steeds draaft, is de kans groter dat hij zijn toevlucht neemt tot een techniek zoals opvullen. Dit is een soort hoogstappende gang die bijna op steigeren lijkt. De hond overdrijft het optillen van de poot om interferentie met andere benen te voorkomen.
Een andere techniek staat bekend als krabben. Dit is wanneer de hond de voor- en achterpoten verschuift om botsingen tussen de twee uiteinden te voorkomen. De term is toepasselijk omdat de hond hierdoor enigszins zijwaarts lijkt te bewegen als een krab.
Volgens Elliott kan dit type gang ontstaan door spierspanning, ruggengraatletsel, gewoonte of slechte behandeling. Om te zien hoe het er in het echt uitziet zonder een hond met een onevenwichtige gang te zien, laat u een hond gewoon een tijdje rond een sleeplijn slepen. Veel honden beginnen op dezelfde manier te draven om de lijn te ontwijken.
Een van nature dravende hond die plotseling begint te ijsberen, kan een symptoom zijn van skeletaandoeningen zoals heupdysplasie. Evenzo hebben honden die bewegen met ongebalanceerde of scheve gangen meestal een onderliggend probleem.
Sikkelhakken (botverbindingen in de achterbenen) zorgen ervoor dat de benen in een gebogen positie blijven en kunnen resulteren in een gang die lijkt op steigeren of hoge stappen. Het kan er ook voor zorgen dat de achterhand (schoft en heup) van de hond lager zit dan het voorste schoudergebied.
Je zou in verschillende meer specifieke soorten hondenbewegingen kunnen komen als je kijkt naar snelle gangen en onjuiste gangen, maar draven en pacing bieden een basis van begrip dat erg belangrijk is. Leren over de gangen van honden is natuurlijk erg handig om te weten wanneer een hond lijdt of misvormingen heeft.
Wist je dat honden eigenlijk zes verschillende gangen kunnen vertonen? Deze hondengangen omvatten lopen, ijsberen, kuieren, draven, galopperen en galopperen. Vanaf hier wordt het hondengang vervolgens onderverdeeld in twee categorieën:symmetrische en asymmetrische bewegingen. Symmetrische bewegingen spiegelen elkaar, terwijl asymmetrische bewegingen van de zijkanten niet hetzelfde zijn.
Honden hebben flexibele ruggen omdat ze slechts 13 ribben hebben en een korter spijsverteringsstelsel, waardoor het looppatroon van de hond uniek is. Dit geldt vooral in vergelijking met het paard, dat beperkte bewegingen van de wervelkolom en meer ribben heeft. Hondenvoeten hebben ook meer gevoel en hebben meer grip, waardoor het looppatroon van de hond unieker wordt.
Normale motoriek van de hond bij gebruik van een van de vier hoofdgangen:stap, draf, galop en galop. Bovendien hebben honden ook twee verschillende manieren van galopperen en twee verschillende manieren van galopperen en worden ze allemaal beschouwd als normale bewegingen en bewegingen van de motoriek.
Als uw hond ouder is dan een jaar en in goede gezondheid verkeert, kan langdurig draven nuttig zijn. Aanhoudende draf kan het uithoudingsvermogen vergroten, de algehele fysieke gezondheid van de hond verbeteren, de wervelkolom verlengen en versterken, de kernspieren versterken en hun loopfunctie verbeteren.
Aanhoudende draf voor gezonde honden is een ritmische tweetaktgang waarin diagonaal tegenover elkaar liggende benen naar elkaar toe bewegen. Het rechterachterbeen beweegt bijvoorbeeld met het linkervoorbeen en het linkerachterbeen met het rechtervoorbeen. Aangezien er slechts twee voeten tegelijk op de grond staan tijdens aanhoudend draven, is de hond gedwongen te vertrouwen op voorwaartse beweging om zijn evenwicht te bewaren.
Het is belangrijk om vertrouwd te raken met het looppatroon van uw hond, zodat u de vroege tekenen van problemen die ze kunnen ervaren, beter kunt herkennen. Als u merkt dat uw hond een voorovergebogen houding heeft tijdens het lopen, of als hij zijn hoofd laat zakken en zijn nek uitstrekt tijdens het lopen, kunnen dit tekenen zijn van een ziekte van de tussenwervelschijf.
Als het voorbeen van uw hond pijn heeft, zullen ze doen wat ze kunnen om het gewicht van de gewonde ledemaat te halen. Dit kan ertoe leiden dat hun nek en hoofd omhoog bewegen wanneer het gekwetste been op de grond ligt. Als de achterpoot pijn heeft, kan het bekken zakken.
Als uw hond aan heupdysplasie lijdt, merkt u misschien dat hij een soort van wiebelen heeft en dat zijn achterkant oscilleert tijdens het lopen. Een konijntje huppelt tijdens het rennen kan ook op een probleem duiden.
Geluxeerde patella is een aandoening die een intermitterend overslaan veroorzaakt in een hondengang. Ten slotte kunnen craniale kruisbandletsels ertoe leiden dat uw hond langzamer gaat bewegen en de knie in een vaste positie komt te staan.
Zonder de details te observeren, kan een hond onopgemerkt door de eigenaar blijven lijden. Met meer kennis kan men beter detecteren wanneer een hond genoeg training of werk heeft gehad voor een dag. Het stelt een eigenaar ook in staat om dieper met een hond om te gaan en een hond te begrijpen die niet verbaal kan uitdrukken hoe hij zich voelt of wat hij nodig heeft.
Dit bericht is geplaatst in Medische problemen in Honden en getagd met de lichaamsstructuur van honden. Maak een bladwijzer van de permalink.
