Ik las “The Power Of Prayer” (maart 2000) en moest je even laten weten:Ja, wonderen kunnen gebeuren. Ik ben niet echt religieus, maar na een persoonlijke ervaring met onze jonge puppy die voor zijn leven vocht, weet ik dat hij vandaag leeft dankzij gebed.
We zijn een jaar geleden verhuisd en omdat Maggie (onze andere Border Collie/Akita) haar eigen buitentuin zou hebben, besloten we haar een gezelschapsdier te geven. We keken in de plaatselijke krant en zagen een advertentie voor een persoon die puppy's van Border Collie/Rottweiler/Duitse herder weggeeft. We besloten naar buiten te rijden om de puppy's te zien, en tegen de tijd dat we daar aankwamen, was er nog maar één puppy over. We besloten hem mee naar huis te nemen. Na een paar ruzies konden Argo (de puppy) en Maggie het goed met elkaar vinden. We hebben de pup naar de dierenarts gebracht voor onderzoek en zijn eerste injecties.
Een week later, op een zaterdag, leken beide honden natuurlijk ziek, met braken en dunne ontlasting. Ze leken 's middags beter, dus ik besloot om ze niet naar de dierenarts te brengen. De volgende dag was Maggie beter maar Argo (toen acht weken oud) lag daar maar. We namen hem mee naar de dierenarts, die vertelde ons niet veel te verwachten aangezien ze dacht dat hij Parvo had. We zeiden haar dat ze alles moesten doen om hem te redden. We gingen de volgende ochtend naar de kliniek om hem te zien, hij leek levenloos, aan een infuus. Ik zei tegen mezelf dat ik niet moest huilen omdat hij het zou halen, en ik ging naar huis en bad.
Elke avond en ochtend bad ik voor Argo, zonder de hoop op te geven. Verschillende mensen vertelden me dat het wreed was om hem in leven te houden, maar ergens diep van binnen wist ik dat ik niet moest opgeven, alsof iemand voor hem zorgde, een gevoel dat ik niet kan beschrijven. Zeven dagen lang lag hij aan een infuus en vocht hij om beter te worden. Ik bracht twee bezoeken per dag om bij hem te zitten, met hem te praten en hem te zeggen dat hij moest vechten zoals ik ook voor hem vocht.
Op de achtste dag dronk en at hij eigenlijk kleine hoeveelheden en werd van de IV gehaald. Vreugde, o vreugde! Die middag namen we een bundel mee naar huis die zo kwetsbaar was dat we moesten oppassen hem niet te verwonden, want hij had geen vet op zich.
Ik ben er zeker van dat Argo het heeft overleefd door mijn gebed. Nu is hij een jaar oud en groter dan Maggie. Ik zie hem door het raam spelen en ik weet dat hij geluk heeft dat hij nog leeft. Zelfs de dierenartsen baden voor hem; ze vertelden ons dat hij de ziekste puppy was die ooit deze dodelijke ziekte in hun kliniek overleefde. Geef NOOIT op, wat er ook gebeurt; gebed kan wonderen doen.
-Andrea Bosco
Oost-Liverpool, Ohio
Met grote belangstelling heb ik uw artikel over de kracht van gebed gelezen. Mijn hond, Bear, een 10-jarige, gecastreerde Golden Retriever, kreeg in januari 1999 de diagnose blaaskanker. Een andere plaatselijke dierenarts bevestigde de diagnose voordat ik Bear meenam naar de Universiteit van Pennsylvania. Na een hele dag testen vertelden ze ons dat zijn prognose erg slecht was; ze gaven hem twee tot drie maanden te leven. Chemotherapie werd voorgesteld, maar zonder hoop op overleving, dus hebben we deze behandeling afgewezen. Tot overmaat van ramp was Bear de constante metgezel van mijn 80-jarige, invalide moeder. Uit wanhoop nam ik op een zondagavond mijn hond mee naar de kerk. De pastoor zalfde hem met olie en bad terwijl verschillende mensen die van dieren hielden en in de kracht van gebed geloofden met hem baden.
Het is nu 14 maanden later en Bear is nog steeds gezond. Wanneer ik hem naar de dierenarts breng, roept hij altijd:"Leeft die hond nog?" Ik dank God elke dag voor het horen van onze gebeden.
-Jo Anne Rodman
Shamokin, PA
In het maart/april nummer van The Skeptical Inquirer onderzoeken de professoren Irwin Tessman (Purdue University) en Jack Tessman (Tufts University) de studies over genezend gebed en tonen aan dat de conclusies van de studies onjuist zijn. Om de slotparagraaf te citeren:“De tests van Harris et al., in hun geheel genomen, laten geen significant voordeel van voorbede zien, en een van de tests is rechtstreeks in tegenspraak met Byrds primaire bewijs voor werkzaamheid (zijn tabel 3), namelijk de hoeksteen van deze 'landmark study'.' Mijn eigen reactie is dat als de Almachtige zou bemiddelen, hij dat op een ondubbelzinnige manier zou doen, en niet op een of andere pietluttige manier die de resultaten overlaat aan een stel kibbelende statistici .
-Don Simpson
via e-mail
