Het is officieel:de meeste honden en katten in de Verenigde Staten zijn dik. Nou ja, overgewicht of obesitas dat is; het onderscheid ligt in de hoeveelheid overtollig lichaamsvet. Als het gewicht van een huisdier minstens 20% hoger is dan ideaal, wordt een officiële diagnose van obesitas gegeven. De meest recente jaarlijkse studie van de Association for Pet Obesity Prevention, uitgevoerd in 2018, meldde dat 55,8% van de Amerikaanse honden en 59,5% van de katten te zwaar of zwaarlijvig zijn. Het komt zo vaak voor dat Amerikaanse huisdieren overgewicht hebben dat het ingebakken zit in onze cultuur door het gepolitiseerde beeld van 'dikke katten' - zelfvoldane, hebzuchtige en rijke donoren.
Hoe schattig de Michelin Man-vouwen van een dier voor sommigen ook mogen zijn, deze extra kilo's kunnen extreme gevolgen hebben voor de gezondheid en het welzijn van een huisdier. In 2014 werd een Canadese vrouw beschuldigd van dierenmishandeling nadat ze haar kat Napoleon 25 pond had laten wegen, ondanks waarschuwingen van dierenartsen. Niet in staat om zichzelf te verzorgen, ontwikkelde Napoleon pijnlijke en uitgebreide huidirritatie die ongeneeslijk bleek; euthanasie werd als de meest humane optie beschouwd.
Enkele snelle manieren om te zien of uw huisdier zwaarlijvig is, is door aan zijn ribbenkast te voelen en van boven naar beneden naar uw huisdier te kijken. Als je de ribben van je huisdier niet kunt voelen en je kunt zijn middel niet zien als je naar beneden kijkt, is het tijd om naar de dierenarts te gaan voor een meer officiële weging. Gelukkig voor jou en je huisdier is obesitas omkeerbaar! Veranderingen in dieet, lichaamsbeweging en algehele levensstijl kunnen huisdieren helpen om kilo's kwijt te raken. Onderneem nu actie om ervoor te zorgen dat uw huisdier op een gelukkig, gezond gewicht blijft – voordat het te laat is.
Om eerlijk te zijn, sommige hondenrassen, zoals Bulldogs, zijn van nature rond. Houd voor deze mollige rassen rekening met de rasstandaard voor gewicht en neem contact op met uw dierenarts voordat u automatisch concludeert dat de hond zwaarlijvig is.
Het belangrijkste obstakel voor zwaarlijvige huisdieren is hun toegenomen lichaamsmassa. Hoewel het dier extern groter wordt, worden de interne organen, zoals het hart, niet groter en worden ze gedwongen harder te werken om dit grotere lichaam draaiende te houden. Een overbelast hart pompt sneller, maar kan de circulatiebehoeften van het lichaam niet bijhouden, wat leidt tot congestief hartfalen. Congestief hartfalen is een tijdje beheersbaar. Maar uiteindelijk zal het hart het begeven, wat leidt tot de dood van een getroffen huisdier.
Hoesten is een onverwacht maar belangrijk teken van hartziekte bij huisdieren en wordt veroorzaakt door een vergroot hart dat de longen samendrukt. (Het is ook een symptoom van hartwormen!) Om dezelfde reden kan moeite met ademhalen of het vermijden van lichaamsbeweging ook wijzen op hartaandoeningen. Een slechte zuurstofstroom kan ook zichtbaar zijn in blauwachtig tandvlees of tong, evenals flauwvallen. Buikzwelling treedt op naarmate de aandoening vordert, het resultaat van vochtophoping.
Behandeling en prognose voor een huisdier met een hartaandoening hangt af van de ernst en het type ziekte. Zoals bij de meeste medische aandoeningen geldt:hoe eerder het wordt opgemerkt, hoe groter de kans dat een hond of kat het zal overleven.
Zwaarlijvige huisdieren staan op meer dan één manier onder druk; al dat extra weefsel weegt zwaar op gewrichten en ligamenten, waardoor het risico op letsel en degeneratieve ziekten toeneemt. Vooral oudere honden en katten zijn vatbaar voor het ontwikkelen van gewrichtsaandoeningen, omdat hun kraakbeen al verzwakt is door de leeftijd. Artrose is een van deze aandoeningen, veroorzaakt door een afname van het kraakbeen dat resulteert in pijnlijk bot-op-botcontact in gewrichten. Extreem pijnlijk voor huisdieren. Artritis is niet te genezen, maar is te behandelen door een combinatie van chirurgie, medicatie en fysiotherapie.
Heupdysplasie, een andere degeneratieve gewrichtsziekte, is genetisch bepaald. Honden van grote rassen zoals Duitse herders en Labrador Retrievers lopen een genetisch hoger risico om deze aandoening te ontwikkelen. Bij heupdysplasie is het kogelgewricht van de heup, dat het bekkenbeen verbindt met het dijbeen (dijbeen), slecht passend als gevolg van misvorming. Zwaarlijvig zijn en genetisch vatbaar zijn voor heupdysplasie is als een dubbele klap voor deze gewrichtsziekte. Ouders van gezelschapsdieren kunnen heupdysplasie niet voorkomen, maar ze kunnen de ernst en progressie ervan verminderen door levensstijlbeheer, waaronder gezond gewichtsbehoud.
Het voorste cruciale ligament (ACL), dat helpt om de knie te stabiliseren, is ook kwetsbaar voor traumatisch letsel bij zwaarlijvige honden en katten, wederom vanwege de verhoogde belasting die het ondergaat.
Tussenwervelschijfziekte (IVDD), die veel voorkomt bij kleine hondenrassen, treedt op wanneer de schokabsorberende schijven van de wervelkolom worden samengedrukt of uit het ruggenmerg barsten, waardoor pijnlijke compressie van het ruggenmerg en de spinale zenuwen ontstaat. IVDD kan worden veroorzaakt door trauma, zoals een harde val, genetische aanleg of door de extra druk van obesitas.
De lichamen van dikke honden en katten reageren slecht op insuline, het hormoon dat de bloedsuikerspiegel (suiker) onder controle houdt. Het overtollige vet maakt cellen resistent tegen insuline, waardoor de bloedsuikerspiegel stijgt. De alvleesklier pompt continu insuline uit om hoge bloedsuikerspiegels tegen te gaan, maar tevergeefs, wat resulteert in diabetes mellitus (diabetes type 2), algemeen bekend als insulineresistente of "suiker" diabetes.
Dit is anders dan diabetes type 1, die bij de geboorte aanwezig is en het gevolg is van het onvermogen van de alvleesklier om insuline aan te maken. Over het algemeen zijn katten vatbaarder voor diabetes type 2. Honden hebben meer kans op diabetes type 1, maar kunnen diabetes type 2 ontwikkelen als ze zwaarlijvig zijn.
Symptomen van diabetes bij honden en katten zijn onder meer overmatige dorst en plassen, verminderde eetlust, gewichtsverlies, lethargie en braken. Depressie kan zelfs leiden tot sommige huisdieren als diabetes onbehandeld blijft, evenals cataract en nieraandoeningen. Een voorgeschreven dieet en insuline zijn doorgaans vereist als onderdeel van diabetesmanagement om de bloedsuikerspiegel binnen het normale bereik te houden.
De effecten van obesitas bij huisdieren zijn verstrekkend en beïnvloeden elk onderdeel van het leven van een hond of kat. Oefening wordt moeilijk en ademen moeizaam als de longcapaciteit afneemt en het middenrif wordt onder druk gezet door overtollig vet. Hoe groter het lichaam, hoe meer zuurstof het nodig heeft, waardoor de longen steeds meer nodig hebben. Brachycefale of platte rassen, zoals Mopsen, Perzen en Franse Bulldogs, kunnen bij gewichtstoename nog meer ademhalingsbeperkingen ervaren.
Een slechte regulatie van de lichaamstemperatuur is een ander zelden beschouwd neveneffect van obesitas. Huisdieren met overgewicht zijn minder goed in staat om hun interne omstandigheden te reguleren vanwege hun laag isolerend weefsel. Omdat ze constant warm zijn, lopen huisdieren met overgewicht een verhoogd risico op het ontwikkelen van een zonnesteek in de zomer. Omgekeerd kunnen ze in de winter ook moeite hebben door een verminderde bloedsomloop, waardoor bevriezing of onderkoeling mogelijk is.
Het zijn de kleine dingen die de kwaliteit van leven van een huisdier echt beïnvloeden. Dikke honden en katten zijn minder flexibel en kunnen zichzelf niet manoeuvreren voor volledige lichaamsverzorging, wat kan leiden tot huid- en vachtproblemen. Als de vacht niet goed wordt verdeeld, hopen de natuurlijke oliën van de vacht zich op en veroorzaken ze mattering van de vacht of pijnlijke zweren. Een ongezond, vetrijk dieet kan bijdragen aan vachtproblemen, maar ook aan gastro-intestinaal ongemak en winderigheid - onaangenaam voor alle betrokkenen.
Studies bij zowel mensen als dieren hebben aangetoond dat obesitas leidt tot een verminderde immuunfunctie, waardoor individuen vatbaarder worden voor infecties. De Obesitas Action Coalition stelt dat dit te wijten is aan een slecht dieet en gebrek aan lichaamsbeweging en theoretiseert zelfs dat obesitas vaccins minder effectief zou kunnen maken. Als uw huisdier constant ziek is van verkoudheid of andere infecties, praat dan met uw dierenarts over het versterken van het immuunsysteem van uw huisdier terwijl u met uw huisdier kilo's kwijtraakt.
Alle eerder besproken risico's voor zwaarlijvige huisdieren worden verhoogd wanneer het tijd is om onder het mes te gaan. Cardiovasculaire en respiratoire systemen worden al belast door het leveren van supergrote systemen; het introduceren van anesthesie als een extra stressfactor plaatst zwaarlijvige huisdieren op een verhoogd risico tijdens chirurgie. Anesthesie wordt gemetaboliseerd via de vetreserves van het lichaam; hierdoor zijn zwaarlijvige huisdieren moeilijker te doseren en duurt het langer voordat ze wakker worden. Vaak zijn dierenartsen gedwongen om de ouders van huisdieren te vertellen dat het risico op een operatie groter is dan de medische aandoening zelf, dankzij het extreme gewicht van het dier. Extra anesthesie en extra personeel om een zwaarlijvig huisdier te controleren, kunnen ook de kosten van veelvoorkomende operaties voor ouders van huisdieren opdrijven.
Verhoogd vetweefsel verlengt de tijd die huisdieren op tafel doorbrengen. Ook verdoezelen vetlagen de beoogde operatieplaats, bijvoorbeeld de blaas, waardoor de procedure technisch moeilijker wordt.
Alles bij elkaar verergert obesitas reeds bestaande medische aandoeningen, waardoor de prognose van een huisdier minder positief wordt. Leeftijdsgerelateerde artritis komt bijvoorbeeld vaak voor en is gemakkelijk te behandelen, maar kan nog pijnlijker zijn vanwege obesitas. Dit vergroot op zijn beurt de moeilijkheid van gewichtsverlies en verergert de gezondheidsproblemen van huisdieren.
Als uw huisdier zwaarlijvig is, wees dan proactief om hen te helpen gewicht te verliezen en dat gewichtsverlies te behouden. Uw dierenarts kan u helpen bij het bedenken van het ideale plan voor gewichtsverlies voor uw huisdier om het leven van uw huisdier te verbeteren.
De inhoud is niet bedoeld als vervanging voor professioneel dierenartsadvies, diagnose of behandeling. Vraag altijd advies aan uw dierenarts of een andere gekwalificeerde zorgverlener als u vragen heeft over een medische diagnose, aandoening of behandelingsopties.
