Ringworm is een schimmelinfectie van de huid die vaak wordt gezien bij katten, maar ondanks de naam heeft deze ziekte eigenlijk niets met wormen te maken. Als u vermoedt dat uw kat ringworm heeft en deze schimmelaandoening heeft, is een snelle en grondige behandeling essentieel om te voorkomen dat deze zich verspreidt naar andere huisdieren en mensen in huis.
Gelukkig, hoewel het zeer besmettelijk is, is ringworm niet levensbedreigend en kan het gemakkelijk worden vermeden als je weet wat je moet doen.
Inhoudsopgave:
Pro-tip: Als u zich zorgen maakt over de gezondheid van uw kat, kan een huisdierenverzekering ervoor zorgen dat uw metgezel de zorg krijgt die ze verdienen tegen een prijs die u zich kunt veroorloven. Afhankelijk van het abonnement kunt u een vergoeding krijgen voor de diagnose en behandeling van infectieuze huidziekten zoals ringworm.
Ringworm, ook bekend als dermatofytose, is een schimmelinfectie dat van invloed is op katten, honden en andere diersoorten, waaronder de mens. Hoewel de schimmel geen worm is, wordt de ziekte 'ringworm' genoemd omdat ze vaak huidlaesies veroorzaakt die eruitzien als ronde plekken met haaruitval met korstvorming die op een worm lijkt.
Er zijn meer dan veertig verschillende schimmels, bekend als dermatofyten, die dermatofytose kunnen veroorzaken. Dermatofyten hebben keratine nodig voor groei en kunnen leiden tot een oppervlakkige infectie van de huid, het haar en de nagels, waar het keratine-eiwit zowel bij mensen als bij dieren voorkomt. Er zijn drie soorten die gewoonlijk verantwoordelijk zijn voor ringworm bij katten, maar de meeste gevallen bij katten worden veroorzaakt door de schimmelsoort Microsporum canis .
Katten kunnen de schimmelsporen dragen zonder enige klinische symptomen te vertonen . Deze sporen worden gemakkelijk verspreid via indirect en direct contact, zodat katten ringworm kunnen krijgen door zowel besmette dieren als besmette voorwerpen (zoals voedsel, speelgoed, borden, beddengoed, meubels, kammen) aan te raken. Schimmelsporen in de omgeving kunnen tot twee jaar besmettelijk blijven, vooral in vochtige, vochtige gebieden, en ze zijn moeilijk te doden.
De incubatietijd tussen blootstelling aan ringwormschimmel en de ontwikkeling van laesies is gewoonlijk zeven tot veertien dagen, in sommige gevallen kan het tot drie weken duren voordat de eerste tekenen van infectie optreden.
Ringworm treft veel diersoorten, waaronder katten, honden, varkens, schapen, runderen, geiten, konijnen, vogels en knaagdieren.
Katten van elk ras, geslacht en leeftijd zijn vatbaar voor de infectie . Gezonde volwassen katten hebben doorgaans enige natuurlijke weerstand tegen de ziekte, maar katten jonger dan een jaar lopen meer risico omdat hun immuunsysteem niet volledig is ontwikkeld. De ziekte treft ook katten met een aangetast immuunsysteem, geriatrische katten, katten onder stress, vrij rondlopende katten, evenals zieke en ondervoede katten.
Genetische factoren kunnen ook een rol spelen , omdat Himalaya-, Perzische en andere langharige katten vatbaarder lijken te zijn. Van langharige katten wordt aangenomen dat ze vatbaarder zijn omdat de lange haren voorkomen dat de ringwormsporen worden verwijderd door te kammen.
Hoewel ringworm bij dieren een zelfbeperkende ziekte is, wat betekent dat het zichzelf na verloop van tijd geneest, is het zeer besmettelijk en gemakkelijk overdraagbaar. Daarom raden de meeste dierenartsen behandeling aan.
Ringworm is ook een zoönose , wat betekent dat het zich van dieren op mensen kan verspreiden. Ringworm bij mensen treedt meestal op nadat ze in contact zijn gekomen met een besmet of dragerdier, maar het kan ook optreden na het hanteren van voorwerpen die door het besmette huisdier zijn gebruikt. Personen met een onderdrukt immuunsysteem, zoals kinderen en ouderen, lopen meer risico om ringworm op te lopen.
Ringworm bij katten presenteert zich vaak als ronde, roodachtige ringen op de huid . Deze plekken op de huid verschijnen meestal op de voorpoten, oren of andere delen van het hoofd, maar kunnen overal op het lichaam opduiken, vooral als de infectie ernstig is.
Katten met ringworm kunnen ook een stompe, doffe vacht krijgen met fragmentarisch haarverlies. Sommige katten kunnen, afhankelijk van de ernst, last hebben van jeukende of schilferende huid en geïnfecteerde nagels. Wanneer ringworm in de nagels voorkomt, kan dit ervoor zorgen dat ze misvormd worden.
Felince-ringwormlaesies kunnen lijken op andere problemen, zoals kattenacne of dermatitis veroorzaakt door vlooien. Daarom is het vaak nodig dat dierenartsen meer dan één test uitvoeren. Bij het diagnosticeren van een kat met ringworm kan uw dierenarts het volgende doen:
Houten lamp . Deze test omvat een speciale handlamp die een zwart licht gebruikt om delen van de huid te verlichten, waardoor de schimmel fluoresceert. De test is niet-invasief en vrij eenvoudig, maar is niet altijd nauwkeurig. Het licht kan ook andere dingen doen fluoresceren, zoals plaatselijke zalven of dode huidcellen.
Schimmelcultuur . Een van de meest betrouwbare manieren om ringworm te diagnosticeren, is door huid- en vachtmonsters van de laesies te nemen en deze op een speciaal kweekmedium te plaatsen om te zien of de schimmel zal gloeien. De schimmelcultuurtest is zeer nauwkeurig, maar het kan tot drie weken duren voordat de resultaten worden verkregen.
Microsporum . Deze test omvat het oppakken van cellen uit de laesie met behulp van een stuk doorzichtige tape, zodat ze kunnen worden gekleurd. Een paarse vlek wordt gebruikt om de schimmelsporen (Microsporum genaamd) zichtbaar te maken onder microscopisch onderzoek, maar de sporen kunnen nog steeds moeilijk te herkennen zijn.
Polymerasekettingreactie (PCR) . Dit is de nieuwste methode om ringworm op te sporen. Het is niet-invasief en controleert op schimmel-DNA in een haar- of huidmonster. De test moet worden uitgevoerd in een commercieel laboratorium voor dierenartsen en kan binnen vijf dagen resultaten opleveren.
Huidbiopsie. Dit is de meest invasieve test die wordt gebruikt om ringworm te bevestigen. Het gaat om het uitsnijden van een stukje huid en het analyseren onder een microscoop. Het duurt meestal een paar dagen om resultaten te geven.
Voor meer informatie over elk van deze tests kunt u het beste contact opnemen met uw dierenarts.
Orale medicatie . Als is vastgesteld dat uw kat ringworm heeft, zal uw dierenarts waarschijnlijk een antischimmelmedicijn voorschrijven. Itraconazol is het meest gebruikte medicijn, maar vanwege de grootte van de capsules moeten ze in een vloeibare oplossing worden gemengd om veilig aan katten te kunnen worden toegediend. Orale medicatie wordt vaak voorgeschreven aan katten met ernstige gegeneraliseerde laesies, langharige katten en in gevallen waarin de nagels zijn aangetast.
Raadpleeg uw dierenarts voordat u uw kat orale medicatie geeft, aangezien deze de lever kunnen aantasten. Het wordt aanbevolen om vóór en tijdens de behandeling de leverenzymen te controleren.
Topische zalven . Als uw kat kleine, sporadische laesies heeft, zullen de plekken op de huid waarschijnlijk worden behandeld met antischimmelmedicijnen in de vorm van actuele crème en medicinale shampoo. In sommige gevallen wordt lokale therapie gecombineerd met orale medicatie om de infectie te onderdrukken en de sporen op de huid te doden.
Afhankelijk van de ernst van het geval kunnen orale behandelingen worden gebruikt in combinatie met medicinale dips. Meestal wordt een oplossing met de naam kalkzwavel gebruikt, die veilig en effectief is bij het behandelen van geïnfecteerde haren, maar een slechte geur heeft en de vacht van uw kat tijdelijk gelig kan maken. Als uw kat langharig is, worden de gebieden met laesies geknipt zodat de dip in contact komt met de huid. Sommige dierenartsen raden zelfs aan om katten met een lange vacht te scheren als ze worden behandeld voor ringworm.
Gelukkig wordt ringworm niet als een bijzonder dure infectie beschouwd. Voor dieren met gelokaliseerde laesies in milde ernst die goed reageren op plaatselijke behandeling, kunnen de totale kosten zelfs oplopen tot minder dan $ 100 .
Als het huisdier echter meerdere laesies heeft en niet reageert op de medicamenteuze medicatie of lokale therapie, kunnen de kosten aanzienlijk hoger zijn. Langdurige behandeling voor ringworm kan oplopen tot $ 500 voor sommige gevallen die moeilijker te behandelen zijn.
Pro-tip: Wanneer u op zoek bent naar de beste waarde voor de huisdierenverzekering, is het belangrijk om een plan te vinden dat zowel examens als voorschriften dekt. Ongevallen- en ziekteverzekeringen verzekeren dekking voor diagnostische tests en medicijnen, zodat eigenaren zich minder zorgen hoeven te maken over de kosten van essentiële zorg.
Als een agressieve behandeling wordt gebruikt, blijven geïnfecteerde katten ongeveer 21 dagen besmettelijk . Als er minimale maatregelen worden genomen of als eigenaren van gezelschapsdieren de door de dierenarts voorgeschreven behandeling niet strikt volgen, blijft de infectie langer besmettelijk. Er zijn twee opeenvolgende negatieve culturen nodig om te bevestigen dat uw kattenvriend met succes is behandeld.
Als ze op de juiste manier worden behandeld, zullen de meeste katten volledig herstellen van een ringworminfectie. Improvement in the appearance of the lesions should be evident within two to three weeks. If the treatment isn’t aggressive enough or is discontinued too early, or if the cat suffers from another medical condition that weakens its immune system, the symptoms might recur.
Ringworm can be easily transmitted to people, especially children, through environmental contamination, which is why it’s important to meticulously clean your home to kill any remaining fungal spores.
Ringworm can be easily prevented if appropriate measures are taken.
The easiest way to minimize the likelihood of you and your pet getting infected with ringworm is to wash your hands before and after handling your cat . Also, don't allow your pet to play with animals that don't belong to your household, and be sure to maintain a clean and sanitary living environment.
If you're infected with ringworm, don’t touch your pet(s) until the doctor confirms you are infection-free.
