Wanneer u langer dan een paar dagen een hond bezit, krijgt u te maken met braken van uw pup. Als het maar één keer is, is het vervelend. Als het vrij regelmatig gebeurt, kan het verontrustend zijn voor eigenaren van gezelschapsdieren. Als we niet weten waarom onze honden overgeven, kan dat nogal zorgwekkend zijn.
De waarheid is dat vaak wanneer we denken dat onze honden overgeven, ze eigenlijk braken. Er zit meer dan een semantisch verschil in die woorden, de ene komt vaker voor dan de andere, en de ene is reden tot meer bezorgdheid dan de andere.
Laten we eens kijken naar de verschillen en wanneer u eraan moet denken om met uw hond naar de dierenarts te gaan.
Hoewel veel mensen denken dat dit synoniemen zijn, zijn ze dat niet. Wanneer uw hond uitbraakt, verdrijft hij voedsel uit zijn slokdarm - voedsel dat de maag niet heeft bereikt.
Een belangrijke indicator van het feit of uw pup overgeeft of regurgiteert, is wat eruit komt. Als wat uw hond overgeeft, lijkt op wat hij net heeft gegeten, dan spuugt hij uit. Het ziet er nog steeds uit als voedsel omdat het nooit de maag en de spijsverteringszuren heeft bereikt.
Soms zal uw pup uitbraken omdat hij te snel heeft gegeten of gedronken, of hij kan overmatig opgewonden of gestrest zijn. Incidentele regurgitatie zou geen alarm moeten veroorzaken, hoewel aanhoudende regurgitatie kan wijzen op een medisch probleem.
Regurgitatie komt minder vaak voor dan braken, maar het is niet per se minder ernstig. Als uw hond maar één keer uitbraakt, hoeft u zich daar waarschijnlijk geen zorgen over te maken. Frequente oprispingen zijn echter niet normaal en kunnen wijzen op een ernstig gezondheidsprobleem.
Sommige rassen zijn meer vatbaar voor aangeboren regurgitatie, een aandoening waarbij de slokdarmspieren enigszins onderontwikkeld blijven. Deze rassen omvatten:
Verworven regurgitatie is het gevolg van problemen met de slokdarm of de keel en kan komen van:
Nogmaals, als oprispingen niet vaak voorkomen, staat de gezondheid van uw hond waarschijnlijk niet ter discussie. Als het regelmatig gebeurt, moet je met hem naar de dierenarts.
Wanneer uw hond braakt, braakt hij voedsel uit de maag. Het is op zijn minst gedeeltelijk verteerd en kan in vele kleuren en consistenties voorkomen.
Ook, terwijl regurgitatie meestal snel en zonder waarschuwing gebeurt, zal braken een aanloop hebben. Net als wanneer mensen overgeven, weten honden dat er iets mis is voordat het gebeurt.
Ze kunnen kwijlen, ijsberen of hun lippen likken voordat ze overgeven, en terwijl ze overgeven, zul je merken dat hun maag opzwelt, wat niet gebeurt bij oprispingen.
Hun buikspieren moeten zich bezighouden met het legen van de maag, maar de maag is niet betrokken bij oprispingen, zodat je dat kokhalzen of deinen niet zult zien.
Braken is veel meer een indicator van gezondheidsproblemen dan oprispingen, omdat het, net als wanneer mensen braken, een indicator is dat er iets mis is.
Als uw hond af en toe braakt, heeft hij misschien iets gegeten dat hem niet bevalt, maar als het met regelmaat gebeurt, is dat niet normaal en moet het worden gecontroleerd.
Hij heeft misschien iets gevaarlijks gegeten, want er is voedsel dat honden nooit zouden mogen eten, maar omdat het honden zijn, weten ze niet wat er op die lijst staat.
De overgrote meerderheid van de gevallen van braken van honden is het gevolg van gastro-intestinale problemen. Oorzaken van regelmatig braken bij honden zijn onder meer:
We kunnen mogelijk het probleem van onze pup diagnosticeren door het braaksel te onderzoeken. Verschillende kleuren braaksel kunnen ons op zijn minst gedeeltelijk vertellen wat er in de ingewanden van het dier gebeurt.
Als het braaksel van uw hond geel is, bevat het hoogstwaarschijnlijk maaggal. De maag verwijdert die gal als het te veel opbouwt.
Dit kan simpelweg gebeuren omdat de hond te lang niet heeft gegeten, of het kan zijn dat iets anders de pup heeft doen braken, maar zijn maag was leeg.
Honden die 's ochtends geel overgeven, hebben waarschijnlijk te lang niet gegeten en u moet hun voedingsschema's aanpassen.
Helder braaksel, vaak een indicator van ernstige misselijkheid, bestaat meestal voornamelijk uit water. De aanwezigheid van water in het braaksel betekent dat je hond dat niet eens binnen kan houden, en hij heeft al genoeg overgegeven dat het enige dat overblijft het water is dat hij drinkt sinds het braken begon.
Rood of roze duidt op bloed in het braaksel, wat wijst op een ernstig probleem. Het kan duiden op een bloeding van een maagzweer in het spijsverteringsstelsel, bloedstolsels, tumoren of zelfs dat de hond rattengif heeft ingenomen. Rood of roze braaksel betekent dat u onmiddellijk naar de dierenarts moet.
Meestal is bruin braaksel gewoon regurgitatie omdat het voedsel dat de hond at en nog niet heeft verteerd, bruin was toen hij het at. Maar als het braaksel er niet uit ziet als voedsel, kan het bruine erop wijzen dat je hond poep heeft gegeten, of het bruin kan eigenlijk opgedroogd bloed zijn.
Galblaasaandoeningen kunnen groen braaksel produceren, net als het eten van gras. De laatste zal meestal groen zijn en gras bevatten.
Veel mensen denken dat honden gras eten als ze zich niet lekker voelen, maar daar is geen wetenschappelijk bewijs voor. Het feit is dat honden alleseters zijn, dus soms eten ze vlees en soms eten ze planten. Af en toe eten ze basketballen, in godsnaam.
Het maakt niet uit waarom uw hond braakt, de frequentie van wanneer het gebeurt, is ook belangrijk. Als uw hond wat afval heeft gegeten, kan hij een of twee keer overgeven, gaan liggen en morgen weer normaal zijn omdat hij het aanstootgevende stuk non-food heeft verdreven.
Maar als uw hond regelmatig braakt, kan dat duiden op een ernstig medisch probleem, zoals een falend orgaan of een ziekte. Als uw hond langer dan 12 uur heeft overgegeven, moet u met hem naar de dierenarts. Andere redenen voor alarm zijn:
Elk van deze kan dienen als een indicatie van ernstige medische problemen die levensbedreigend kunnen zijn.
Uw hond is voor zijn gezondheid en veiligheid van u afhankelijk, dus als hij langdurig uitbraakt of moet overgeven, moet hij worden nagekeken.
Geïsoleerde gevallen van een van beide kunnen echter af en toe voorkomen en vormen geen reden tot ongerustheid. Als uw hond dat ook doet, bijt u door de mand en onderzoekt u wat er uit hem kwam.
Nadat je het hebt opgeruimd, houd je de pup in de gaten, en als alles goed is, springt hij meteen terug. Je kunt teruggaan naar je gelukkige leven samen en wachten op het onvermijdelijke volgende keer dat hij je tapijt decoreert, want laten we eerlijk zijn, honden geven over. Het is een van hun dingen.
