Egypte is de thuisbasis van enkele van 's werelds oudste hondenrassen. De oude Egyptenaren waren een van de eerste beschavingen die honden domesticeerden. Een graf daterend uit 3500 voor Christus. heeft een schilderij van een man die een hond aan de lijn uitlaat, een duidelijk teken dat er al lang voor die tijd honden in Egypte bestonden.
Veel Egyptische honden zijn slank en kortharig, zoals je mag verwachten van het klimaat waarin ze zijn ontwikkeld. 
De Saluki is een van de oudste hondenrassen ter wereld en wordt het meest erkend als een Egyptische hond. Deze windhond werd ooit door nomadische stammen gebruikt om wild te jagen. Ze werden waarschijnlijk voor het eerst gefokt in de Vruchtbare Halve Maan, maar werden later door de Egyptenaren ontwikkeld tot het moderne ras dat we tegenwoordig kennen.
De Greyhound is de snelste hond over korte afstanden, maar men denkt dat de Saluki sneller is over lange afstanden. Ze kunnen een snelheid tot 42,8 mph bereiken en volhouden. Ze hebben stevige gewatteerde voeten die schokgolven absorberen terwijl ze rennen, waardoor ze een hoog uithoudingsvermogen hebben.
Typische prooien voor deze dieren waren haas, vos, gazelle en jakhals. De honden werden soms bovenop kamelen gehouden, en dan sprongen ze eraf als er een prooidier verscheen, waardoor ze direct een snelheidsvoordeel hadden.
De Saluki gedraagt zich nog steeds als een jachthond. Ze zijn gereserveerd tegenover vreemden, hoewel ze op geen enkele manier agressief zijn. Ze kunnen onafhankelijk zijn, wat training moeilijk maakt. Ze raken ook snel verveeld, dus ze zijn niet het beste om lang alleen te blijven. Deze honden hebben wat beweging nodig, maar ze houden niet van ruw spel of spelletjes zoals apporteren. Ze houden echter wel van zacht speelgoed.
De Basenji is een soort oude jachthond. Ze zijn vooral bekend om hun ongewone jodelgeluid, vergelijkbaar met de "schors" van een Siberische Husky, maar dan hoger. De Basenji wordt de "blafloze" hond genoemd, maar ze zijn op geen enkele manier stil. Ze kunnen zelfs behoorlijk luidruchtig zijn.
Deze honden hebben ook andere vreemde eigenschappen. Ze worden bijvoorbeeld maar één keer per jaar krols, iets wat ze delen met dingo's. Ze hebben ook praktisch geen geur, in tegenstelling tot de meeste hoektanden. Ze staan soms op hun achterpoten als een stokstaartje om een beter zicht te krijgen.
Deze honden zijn ongelooflijk alert en nieuwsgierig. Ze zijn gereserveerd tegenover vreemden en hebben de neiging zich nauw aan één persoon te hechten en niet met anderen om te gaan. Ze kunnen niet goed overweg met niet-hondachtige huisdieren, zoals katten, omdat ze een sterke prooidrift hebben. Ze houden ook niet van vochtig weer en velen zullen water koste wat kost vermijden.
Ze zijn buitengewoon intelligent, maar gebruiken het meestal voor hun eigen gewin, zoals om voedsel te krijgen. Ze doen het prima in training, maar zijn vaak te onafhankelijk en afstandelijk.
Deze hond is technisch gezien helemaal geen ras. De Baladi is echter een van de meest voorkomende honden in Egypte. Ze staan bekend als de straathonden van Egypte, dus ze worden niet door fokkers gefokt, maar fokken willekeurig onderling als zwerfhonden. Veel van deze honden lijken op elkaar, aangezien de meeste al generaties lang op straat zijn. Ze hebben een lichte huid en zijn mager, met lange benen en grote oren. De meeste hebben een gekrulde staart.
Hoewel adoptie van deze honden niet wijdverbreid is in Egypte, zijn ze populair geworden in de Verenigde Staten. Ze houden meestal van mensen en passen zich snel aan het leven in een huis aan. Ze zijn welgemanierd en kunnen snel commando's leren. De meeste van deze honden gaan binnen een paar dagen van nog nooit een tennisbal gezien hebben naar apporteren.
Ze praten met een grommende stem in plaats van te blaffen. In het begin kan dit een beetje onaangenaam zijn, omdat veel mensen denken dat de hond agressief is. Het betekent echter ook dat de hond stiller is dan de meesten. Ze klinken vergelijkbaar met Huskies, maar stiller en meer grommend.
Dit is een zeldzaam ras met een ongewoon achtergrondverhaal. Tegenwoordig komen Armants vooral voor in Egypte, waar ze zich ontwikkelden tot het ras dat we nu kennen. Het waren echter waarschijnlijk oorspronkelijk Europese honden die op de een of andere manier hun weg naar Egypte vonden en vervolgens hun eigen ras vormden. Sommigen zeggen dat ze werden gebracht door het leger van Napoleon en vervolgens werden gekruist met inheemse rassen om de Armant te maken.
Ze zijn vernoemd naar een specifieke stad in Egypte, Armant genaamd, waar het ras duidelijk voor het eerst werd ontwikkeld. Dit ras is vrij zeldzaam, vooral buiten Egypte. In Egypte worden ze gebruikt als herders- en waakhond. Het gerucht gaat dat ze werden gebruikt als herdershonden in het leger van Napoleon, wat verklaart waar deze instincten vandaan komen!
