Het is iets waarvan mensen lang hebben aangenomen dat het waar is, en nu is er wetenschappelijk bewijs om het te ondersteunen:kleinere honden zijn gemiddeld agressiever dan grotere honden.
Maar waarom eigenlijk? Zijn ze onzeker over hun maat? Waren ze gefokt voor meer woeste banen dan hun grotere broeders? Of denken ze gewoon dat niemand ze zal zien aankomen?
We wilden dit mysterie tot op de bodem uitzoeken, dus gingen we diep in de zaak duiken.
Tot voor kort was het meeste bewijs dat deze theorie ondersteunde anekdotisch. Volgens een recent onderzoek van de Universiteit van Helsinki hebben kleine honden echter 49% meer kans om agressief gedrag te vertonen dan grote honden en 38% meer kans om agressief te zijn dan middelgrote honden. (Er was geen verschil in de kans op agressie tussen middelgrote en grote honden.)
Hoewel het gemakkelijk is om deze informatie op het eerste gezicht te nemen en er gewoon van uit te gaan dat grootte het enige is dat ertoe doet, zijn er verschillende andere factoren die de studie heeft gevonden die kunnen bijdragen aan agressie. Deze omvatten leeftijd, geslacht, angst, ras, honden in het gezin en de interactie van de eigenaar met hun honden.
Het blijkt dat kleine honden in bijna elk van deze categorieën aan de korte kant komen, en dat kan een heel eind verklaren waarom ze in het algemeen agressiever zijn.
Twee factoren spelen niet noodzakelijkerwijs een rol bij het formaataspect:geslacht en het aantal honden in het gezin. Reuen zijn doorgaans agressiever dan vrouwtjes, maar dat geldt voor honden van elke grootte.
Ook geldt:hoe meer honden in het huishouden, hoe kleiner de kans dat er agressie zal optreden; het lijkt erop dat ze elkaar goede manieren leren. We gaan er echter van uit dat mensen met kleine honden net zoveel kans hebben om meerdere huisdieren te hebben als mensen met grotere pups, dus het is onwaarschijnlijk dat dit bijdraagt aan het Napoleon-complex van kleine pups.
Laten we elk van de overige factoren afzonderlijk bekijken.
Volgens de studie neemt de kans op agressie toe naarmate de hond ouder wordt, waarbij het risico het grootst wordt nadat de hond 10 jaar wordt. Aangezien de gemiddelde levensduur van een hond van een groot ras slechts 8 tot 12 jaar is, is het logisch dat dit zou een grotere negatieve invloed hebben op kleinere rassen.
Naarmate een hond ouder wordt, kan een willekeurig aantal factoren hem chagrijnig maken. Veel honden hebben een slechte gezondheid en kunnen de hele tijd fysieke pijn hebben, waardoor de kans groter wordt dat ze uithalen. Anderen hebben misschien moeite met zien en zijn gemakkelijker te verrassen.
Honden kunnen zelfs dementie krijgen, en dat kan ervoor zorgen dat een anders lieve hond heftig en onvoorspelbaar reageert.
U kunt hier misschien niet veel aan doen (en het hebben van een gemene oude hond is misschien beter dan een hond die jong is gestorven), maar om uw hond de beste kans te geven om gracieus oud te worden, moet u hem een gezond dieet geven, hem voldoende beweging, en neem ze mee voor regelmatige controles.
De wereld is een grote, enge plek als je een Chihuahua van 5 pond bent. Kleinere honden hebben veel meer roofdieren dan grotere honden, en ze moeten zich overal zorgen over maken, van uilen en poema's tot, ja, grotere honden.
Het is logisch dat ze altijd op hun hoede zijn. Ze hebben gewoon meer situaties van leven en dood om mee om te gaan dan een Duitse dog, dus ze zullen waarschijnlijk meer wantrouwend staan tegenover alles en iedereen.
Kleinere honden lopen ook meer kans om per ongeluk gewond te raken. Of dat nu betekent dat ze erop worden getrapt, laten vallen of dat er gewoon te grof mee wordt gespeeld, ze moeten zich ook zorgen maken over de mensen in hun leven. Je zou waarschijnlijk ook een mopperaar zijn als je je zorgen zou moeten maken dat reuzen de hele tijd op je stampen.
De beste manier om het zelfvertrouwen van een hond te vergroten, is door hem zoveel mogelijk te socialiseren. Je zult ook extra voorzichtig met ze willen zijn en ervoor zorgen dat anderen in je familie (vooral kinderen) ook weten dat ze voorzichtig moeten zijn.
We weten niet zeker of we dit moeten toeschrijven aan correlatie of oorzakelijk verband, maar het simpele feit is dat volgens de studie meer kleine rassen de neiging hebben om agressief te zijn dan grotere rassen. De drie rassen die het meest waarschijnlijk agressief zijn, zijn de Dwergpoedel, Dwergschnauzer en Rough Collie.
Andere hondenrassen die hoog scoorden op hun agressieschaal waren Chihuahuas, Chinese Crested en de Coton de Tulear - allemaal kleine honden.
Op het eerste gezicht is er geen reden waarom dit het geval zou zijn - het is tenslotte niet zo dat iemand miniatuurpoedels heeft gefokt voor gevechten. Wat de reden ook is, er lijkt zeker een verband te bestaan tussen kleinere rassen en agressieve neigingen.
Dit is een van de grootste factoren en degene waar je de meeste controle over hebt. De onderzoekers achter de studie ontdekten dat eigenaren van honden van kleinere rassen ze minder snel zouden trainen, waardoor ze meer kans hadden om gewelddadig en slecht gedragen te worden.
Er is een aantal redenen dat dit het geval zou kunnen zijn. Sommige eigenaren hebben het gevoel dat hun kleine pup niet veel schade kan aanrichten, dus het heeft geen zin om ze te trainen, terwijl anderen misschien denken dat het schattig is om een kleine pup agressief te zien poseren tegenover een veel grotere hond.
Het kan schattig zijn - totdat de grotere hond besluit dat ze genoeg hebben gehad. Het feit is dat als je je kleine hond niet traint, de kans veel groter is dat hij voortijdig aan zijn einde komt. Een kleine hond die kinderen bijt - zelfs als de schade niet ernstig is - heeft meer kans om afgemaakt te worden, en een hond die begint te vechten met Rottweilers heeft meer kans om te overlijden aan de verwondingen die in dat gevecht zijn opgelopen.
Als je besluit een hond van een klein ras te adopteren, moet je hem dezelfde hoeveelheid socialisatie- en gehoorzaamheidswerk geven als een grotere hond. Ze vormen misschien geen bedreiging voor het menselijk leven, maar ze kunnen nog steeds mensen misvormen (vooral kleine kinderen), en je wilt niet dat je geliefde huisdier een vroeg graf ontmoet omdat je ze niet beter hebt geleerd.
Een andere factor die hierbij betrokken is, is dat eigenaren die voor het eerst kleinere honden adopteren, eerder geneigd lijken te zijn om kleinere honden te adopteren, in de verkeerde indruk dat ze gemakkelijker groot te brengen zijn. Veel kleine rassen zijn ongelooflijk koppig, terwijl grotere honden aangenaam en gemakkelijk te plezieren kunnen zijn, dus maak geen aannames. Doe je onderzoek, zoek het ras dat bij je past en wees niet bang om een professional om hulp te vragen als je die nodig hebt.
Er is geen eenduidig antwoord op deze vraag (en er moet worden opgemerkt dat dit niet altijd het geval is - er zijn veel lieve kleine honden en veel woeste reuzen). Het is een combinatie van vele factoren, waaronder de angst die hoort bij het zijn van een kleine hond in een geweldige, grote wereld.
Het goede nieuws is dat agressiviteit geen onveranderlijke eigenschap is. Er zijn dingen die u kunt doen om uw kleine hond vriendelijker, minder angstig en uiteindelijk minder agressief te maken.
Het begint allemaal met een goede training en socialisatie. Als ze eenmaal weten dat niet alles in de wereld ze wil eten (en dat je hun rug hebt als iets probeert), zullen ze meer nieuwsgierig en gastvrij zijn dan achterdochtig en boos. Je moet er echter tijd en moeite in steken.
Ze gezond houden is net zo belangrijk. Zorg ervoor dat ze gezond eten, veilig met ze spelen en neem ze mee voor regelmatige controles. Dit maakt het minder waarschijnlijk dat ze pijn zullen hebben naarmate ze ouder worden - en niemand kan blij zijn als ze pijn hebben.
Als je een kleinere hond hebt, moet je extra voorzichtig zijn om er zeker van te zijn dat ze zich goed gedragen en goed verzorgd worden. Ze kunnen net zo leuk en knuffelig zijn als hun grotere tegenhangers, maar alleen als hun mensen ook weten hoe ze zich moeten gedragen!
