Een toenemend percentage cliënten brengt honden naar mij voor hulp bij angstgerelateerd gedrag. Veel van mijn mede gedragsprofessionals zijn het erover eens:ook zij zien meer angstige honden dan vroeger. De toename van het aantal cliënten dat hulp zoekt, kan zijn omdat meer mensen zich realiseren dat het mogelijk is om het angstige gedrag van hun hond aan te passen. Het kan echter ook zijn dat meer opvangcentra en reddingsgroepen angstige honden herplaatsen die in het verleden zouden zijn geëuthanaseerd als "niet adopteerbaar". Velen van ons trainers zijn ook opgeroepen om eigenaren te helpen met extreem ondergesocialiseerde en angstige honden die van elders zijn geïmporteerd, zoals de Chinese en Koreaanse vleesmarkthonden en "straathonden" die hier uit Puerto Rico, Mexico en elders zijn gebracht. Wat ook de reden is voor de schijnbare toename van de populatie angstige honden, professionals op het gebied van goed gedrag zullen hun best doen om deze honden (en hun mensen) een betere kwaliteit van leven te geven - en er zijn zeker dingen die kunnen helpen.
Om angstgerelateerd gedrag met succes aan te passen, is het belangrijk om het verschil te begrijpen tussen de nauw verwante gedragingen angst, fobie en angst.
Angst wordt gedefinieerd als een onaangename emotie die wordt veroorzaakt door de overtuiging dat iemand of iets gevaarlijk is, pijn of een bedreiging kan veroorzaken. De meesten van ons die honden hebben gehad met angstproblemen (of zelf angstig zijn), kunnen het eens zijn, vooral met het gedeelte "onaangename emotie". We hebben de neiging om angst als iets slechts te beschouwen, maar angst is ook een levensreddende reactie op fysiek en emotioneel gevaar. Als we geen angst zouden voelen, zouden we ons waarschijnlijk niet beschermen tegen bepaalde bedreigingen. Fobie is een overdreven, aanhoudende, buitensporige angst voor een bepaald object, een bepaalde klasse objecten of een bepaalde situatie. Veelvoorkomende hondenfobieën zijn harde geluiden (donder, geweerschoten, vuurwerk, huishoudelijke geluiden), intense angst voor mensen en rijden in auto's. Angst is het anticiperen op toekomstige gevaren van onbekende of ingebeelde oorsprong die resulteren in normale lichaamsreacties (bekend als fysiologische reacties) die verband houden met angst. Angsten en fobieën komen voor in de aanwezigheid van de emotie-veroorzakende stimuli, maar honden die angstig zijn vertonen emotionele en fysiologische angstreacties, zelfs in de afwezigheid van de stimulus. Van de drie "tinten" van angstig gedrag, is de beste prognose voor honden die met angst te maken hebben. We werken tenminste met iets echts en aanwezigs, in plaats van iets overdreven of ingebeeld! Een angstige hond kan significante gedragsreacties hebben, waaronder een verlaagde lichaamshouding, trillen, kwijlen, verstoppen, vluchten, grommen, happen, bijten, afsluiten en meer. Fobieën en angsten kunnen zich ook in dit gedrag manifesteren, maar kunnen ook extremere paniekreacties omvatten, zoals door ramen springen, door muren kauwen, urineren, poepen en erger. Honden met echte fobieën en angsten hebben vaak farmaceutische tussenkomst nodig voordat enige wijzigingspoging zelfs maar succesvol kan beginnen. (Zie "Hoe zit het met drugs?" hieronder.) Als u denkt dat de emotionele reacties van uw hond verder gaan dan angst en in een fobie of angstgebied terechtkomen, zoek dan de hulp van een gekwalificeerde gedragsdeskundige en een gedragsbewuste dierenarts.
Als niet-veterinair gedragsprofessional is het ongepast voor mij om specifieke gedragsmodificerende medicijnen aan mijn cliënten of onze WDJ-lezers voor te stellen. Medicatie kan en speelt echter een cruciale rol bij gedragsverandering, en ik heb - bij vele gelegenheden - gesuggereerd dat mijn klanten gedragsmedicatie met hun dierenartsen bespreken. Hier is het probleem:de meeste veterinaire scholen vereisen niet dat hun studenten een enkele gedragscursus volgen, en het gebied van gedragsgeneeskunde is een complex gebied waar de meeste dierenartsen heel weinig van weten. Hier is de oplossing. Er zijn nu ongeveer 70 veterinaire gedragstherapeuten in de VS, en velen van hen zullen genereus telefonisch overleg plegen met huisartsen om de juiste selectie en dosering van gedragsmedicatie te helpen begeleiden. Sommigen bieden deze service gratis aan andere dierenartsen aan, anderen vragen een redelijke vergoeding voor hun tijd. Hoe dan ook, als ik mijn klanten vraag om medicijnen met hun dierenarts te bespreken, dring ik er bij hen op aan om hun dierenarts te vragen om gebruik te maken van deze service om ervoor te zorgen dat ze het beste advies krijgen over geneesmiddelen. Dit helpt om de slechte ervaringen die sommige cliënten hebben te vermijden (“het medicijn veranderde mijn hond in een zombie, of maakte haar erger”) wanneer goedbedoelende maar niet-geïnformeerde dierenartsen een ongeschikt medicijn of een onjuiste dosering selecteren. Een volledige lijst van door het bestuur gecertificeerde veterinaire gedragstherapeuten is hier te vinden. Als er medicatie nodig is voor uw angstige hond, dring er dan bij uw dierenarts op aan om deze hulpbron te gebruiken.
Mijn studenten hebben me dit allemaal al eens eerder horen zeggen:"We zijn altijd beter af met het voorkomen van ongewenst gedrag dan dat we ze proberen op te lossen." Hier is nog een van mijn favorieten:"Gedrag is altijd een combinatie van genetica en omgeving." Een goed programma voor angstpreventie erkent beide - vandaar het belang van het fokken van gedragsvaste honden en een goede socialisatie van de puppy. Natuurlijk moet je je hond ook gedurende haar hele leven ijverig beschermen tegen traumatische gebeurtenissen. Als je twee puppy's opvoedt - één genetisch zelfverzekerd, één genetisch angstig - in exact dezelfde omgeving, en hen gelijke socialisatie geeft, is de kans groot dat de genetisch solide pup het goed zal doen, terwijl degene die uit een lijn van angstige honden zullen waarschijnlijk bang zijn. Omdat veel puppy's uit opvangcentra en reddingsgroepen komen met weinig of geen informatie over hun genetische achtergrond, en omdat zelfs goede fokkers soms onverwachte worpen van de genetische dobbelstenen krijgen, is de beste aanpak om elke puppy goed, uitgebreid en grondig te socialiseren. Slecht gesocialiseerde angstige honden kunnen worden geholpen en hun gedrag kan worden verbeterd, maar zullen waarschijnlijk nooit de honden zijn die ze hadden kunnen zijn als ze een betere start in het leven hadden gehad.
De omgeving van de puppy – zelfs in de baarmoeder – heeft een even grote invloed op hem als zijn genetica. We weten nu dat puppy's van moeders die tijdens de zwangerschap aanzienlijk gestrest waren, waarschijnlijk hun hele leven last hebben van angst en stressgerelateerd gedrag, vanwege de stroom cortisol waaraan ze werden blootgesteld terwijl ze nog in de baarmoeder waren. Opmerking voor opvangcentra en reddingsgroepen: Dit betekent dat je heel hard moet werken om je drachtige honden in geschikte pleeggezinnen te plaatsen, in plaats van ze te onderwerpen aan de stress van een asiel of kennel, om die pups de beste kans te geven op een lang en gelukkig leven zonder angst. Puppy's observeren en leren van hun moeder, dus als hun moeder bang is, leren ze dit ook van haar. Het is geen wonder dat recente onderzoeken suggereren dat puppy-mill-puppy's hun hele leven aanzienlijk meer en grotere gedragsproblemen hebben dan honden die in een meer geschikte omgeving zijn geboren. Belangrijke levensgebeurtenissen kunnen angst veroorzaken bij een verder zelfverzekerde volwassen hond, zelfs iemand die genetisch gezond en goed gesocialiseerd is. Deze gebeurtenissen kunnen de grootste impact hebben tijdens de puppytijd en adolescentie, maar kunnen ook op latere leeftijd angst veroorzaken. Een auto-ongeluk kan ervoor zorgen dat een voorheen autominnende hond bang wordt voor auto's. Een enkele significante aanval door een andere hond kan een hond die van honden houdt, veranderen in een hond die angstig en defensief agressief is tegenover andere honden. En ongepaste acties van andere mensen jegens uw hond kunnen haar ervan overtuigen dat mensen gevreesd moeten worden. Dus hoe beter u bent in het beschermen van uw hond gedurende haar hele leven tegen gebeurtenissen waardoor ze aanzienlijk bang wordt, hoe kleiner de kans dat u haar angstgedrag op een bepaald moment moet beheersen en/of aanpassen. En, met een aanbeveling om weer op het paard te komen, suggereert de wetenschap dat hoe eerder je werkt om een negatieve associatie (angst) als gevolg van een traumatische gebeurtenis te wijzigen, hoe succesvoller de pogingen tot wijziging waarschijnlijk zullen zijn.
Het spijt me als dit ontmoedigend klinkt, maar om op angst gebaseerd gedrag met succes aan te passen, moet u de blootstelling van uw hond aan de angstveroorzakende stimulus nauwgezet beheren. Elke keer dat uw hond een overdrempel (angstveroorzakende) blootstelling heeft, kan hij haar verder sensibiliseren, waardoor het nog moeilijker wordt om haar ervan te overtuigen dat ze niet bang hoeft te zijn. Blaffen, uitvallen, verstoppen, weglopen:wat haar vermijdingsstrategieën ook mogen zijn, elke keer dat ze ze toepast, zal ze er nog meer van overtuigd raken dat de strategieën effectief zijn, omdat ze niet gewond of gedood is. Die gedragingen worden negatief bekrachtigd (haar gedrag zorgde ervoor dat een slechte zaak verdween), en gedrag dat werd versterkt, houdt aan en neemt toe. Als je wilt dat ze zelfverzekerder en minder angstig wordt, moet je de omgeving van je hond beheersen om haar te beschermen tegen de dingen die haar bang maken. Wees de onoverwinnelijke advocaat van uw hond. Als je hond bang is voor vreemden, moet je vreemden heftig verbieden haar te benaderen, zelfs de lieve kleine dame die volhoudt:"Het is oké, honden houden van me!" Als uw hond bang is voor bezoek, zet haar dan op een veilige plaats voordat er iemand arriveert - opgesloten in een achterkamer, of zelfs bij een vriend of familielid thuis, zodat ze ver weg is van de actie, niet opgesloten in een bench in de hoek van de woonkamer waar gasten haar nog meer bang kunnen maken. Ga niet met haar naar plaatsen waar angstaanjagende beelden of geluiden kunnen optreden, en gebruik geschikte medicijnen om haar te helpen omgaan met enge situaties die u niet kunt vermijden, zoals uitstapjes naar de dierenkliniek.
Dus, hoe help je je angstige hond om moedig te worden? Mijn favoriete aanpak is beproefde tegenconditionering en desensibilisatie (CC&D):je hond een nieuwe, gelukkigere associatie geven met de enge stimulus. CC&D is eenvoudig en duidelijk, en na een training/coachingsessie zijn mijn cliënten meestal in staat om zelfstandig te oefenen, zonder dat ik hun hand bij elke stap vasthoud. (Zie hier voor een voorbeeld van een CC&D-protocol voor het desensibiliseren van uw hond.)
Er zijn zelfs nog meer eenvoudige oefeningen die u kunt gebruiken om uw hond te helpen haar evenwicht te bewaren terwijl u werkt met uw voorkeursprotocol voor gedragsverandering. Veel hiervan hebben betrekking op "priming" - het brein van uw hond op een gelukkige plek brengen door haar te vragen iets te doen waar ze van houdt, zodat ze gemakkelijker kan omgaan met de stress van de angstveroorzakende stimulus. Hier zijn enkele voorbeelden:
Het klinkt misschien als een marketingtechniek, maar het betekent gewoon dat je je hond moet leren een bepaald lichaamsdeel aan te raken op een aangewezen doelwit. Die beschrijving doet het geen recht - targeten is heel leuk! Neustargeting trekt het oogcontact en de aandacht van uw hond van een zorgwekkende stimulus naar een aangename en kan erg handig zijn voor verlegen honden. Om het te leren, houdt u uw open handpalm voor uw hond, op neushoogte of lager. Als ze eraan ruikt (omdat ze nieuwsgierig is!), klik je op je clicker en geef je iets lekkers (of gebruik je een verbale marker - een mondklik of een woord). Haal je hand weg en bied hem dan opnieuw aan. Elke keer dat ze snuffelt, klikt en trakteert ze. Als ze stopt met snuffelen ("Saai! Dat heb ik al gesnoven!) Wrijf een beetje smakelijke traktatiegeur in de palm van je hand en probeer het opnieuw. Wanneer ze opzettelijk haar neus in je hand stoot, voeg dan de "Touch!" cue als je je hand aanbiedt. Moedig haar aan met lof en waardevolle traktaties. Maak er een spel van, zodat haar ogen oplichten als je 'Touch' zegt. Als ze dol is op het richtspel, probeer dan te spelen wanneer je hond ergens een beetje nerveus over is. Enge man die langskomt op de stoep? Steek je hand uit en zeg "Touch!" Je hond haalt haar ogen - en hersens - weg van het enge ding en slaat vrolijk haar neus in je hand. Klik en behandel! Ze kan niet bang zijn voor de man en tegelijkertijd blij zijn om je hand aan te raken. En ze kan niet naar je doelhand kijken en tegelijkertijd naar de enge man staren. Door het gedrag van uw hond te veranderen - haar iets laten doen waar ze van houdt - kunt u een enge ontmoeting aangaan en uiteindelijk haar associatie met iets dat voorheen eng voor haar was, veranderen.
Net als targeting is "Vind het" een gedrag waar veel honden van houden en een ander spel dat je kunt spelen om gedrag te veranderen in de aanwezigheid van een angstveroorzakende stimulus. Zeg met je hond voor je:"Vind het!" op een vrolijke toon en gooi een traktatie aan je voeten. Wanneer uw hond het lekkers vindt, klikt u net voordat ze het opeet. Zeg dan "Vind het!" en gooi er nog een naar je voeten. Klik - en ze eet de traktatie op. Doe dit totdat de ogen van uw hond oplichten en ze naar uw voeten kijkt zodra ze de "Find it"-cue hoort. Als er nu een enge skateboarder verschijnt, zeg dan "Vind het!" en gooi lekkernijen aan je voeten. Je hond zal haar ogen van het enge ding afhouden en overschakelen naar de happy-treat-modus. Je hebt haar emotie veranderd door haar gedrag te veranderen. Deze spellen kunnen ook werken om je timide hond langs een eng, stilstaand object te laten lopen, zoals een putdeksel of een luidruchtige airconditioning. Raak aan terwijl je langsloopt, of gooi Find It-snoepjes voor je op de grond en een beetje weg van het enge ding, om haar vrolijk vooruit te laten gaan.
Je kunt elk gedrag gebruiken waar je hond al van houdt - een truc, speeltje of spel - om haar ervan te overtuigen dat er goede dingen gebeuren in de aanwezigheid van iets engs. Als ze graag omrolt, vraag haar dan om dat te doen. Als ze ervan geniet om gegooide traktaties uit de lucht te haken, doe dat dan. High-five? Kruipen? Draaien en draaien? Doe die. De sleutel om al deze spellen te laten werken, is ervoor te zorgen dat je ver genoeg weg blijft van het enge ding dat de hersenen van je hond in de "speel" -modus kunnen klikken. Je zult meer succes hebben als je de spellen start wanneer je weinig stress ziet, in plaats van te wachten tot ze volledig instort. Als ze te bang is, kan ze niet spelen. Als ze spelletjes met je speelt terwijl het enge ding op een afstand is, kun je dichterbij komen. Als ze stopt met spelen en stopt, ben je te dichtbij gekomen.
Welk protocol u ook gebruikt, wees altijd voorzichtig en onthoud dat uw hondenvriend geen "slechte hond" is - ze is echt doodsbang. It should go without saying that any application of force, coercion, or punishment will only make things worse in the long run, even if it succeeds in shutting down behavior in the short term. With empathy, patience, and appropriate management and modification, you can help make your dog’s world a happier, safer place.
