Wanneer mensen ontdekken dat hun honden gehoorverlies hebben, maken ze zich vaak zorgen. Maar in de meeste gevallen is de oorzaak behandelbaar of gewoon een normaal onderdeel van het ouder worden, en niet schadelijk of dodelijk voor de hond. Dit artikel bespreekt gehoorverlies en doofheid bij honden, samen met behandelingen die u kunt proberen onder begeleiding van uw dierenarts.
In de klinische praktijk zijn er vijf veelvoorkomende oorzaken van gehoorverlies bij honden.
Dit type gehoorverlies wordt vaak "perceptief gehoorverlies" genoemd. Het is het gevolg van ontbrekende of beschadigde sensorische cellen (haarcellen) in het slakkenhuis van het binnenoor en is meestal permanent. Schade aan de gehoorzenuw in de hersenen kan neuraal gehoorverlies veroorzaken, dat meestal ook permanent is. Gehoortests met behulp van een elektro-encefalogram (EEG) worden vaak aanbevolen, samen met een auditieve evoked response-test (BAER) van de hersenstam. Ik merk meestal ouderdomsgerelateerde gehoorstoornissen of totale doofheid op die laat in het leven van een hond beginnen, meestal op de leeftijd van 12 tot 15 jaar. Ik merk meestal dat het gehoorverlies niet volledig is, omdat de hond bepaalde hoge tonen kan horen, zoals een bel die rinkelt of een vork die tegen een metalen voerbak slaat.
"Sensorineuraal gehoorverlies" is het gevolg van ontbrekende of beschadigde sensorische cellen (haarcellen) in het slakkenhuis van het binnenoor en is meestal permanent.
Alvorens "ouderdom" te diagnosticeren als de oorzaak van gehoorverlies, is het belangrijk om de andere hieronder besproken oorzaken van gehoorverlies uit te sluiten. Deze andere problemen zijn meestal te behandelen als ze vroeg worden gediagnosticeerd en op de juiste manier worden behandeld.
Vaak weten mensen niet eens dat hun honden oorontstekingen hebben. Een lichamelijk onderzoek onthult meestal een grote hoeveelheid vuil in de verticale gehoorgang. Dit puin wordt op een glaasje geplaatst en microscopisch onderzocht. Meestal worden gisten of bacteriën gezien, hoewel af en toe oormijten worden gevonden.
Zodra de juiste diagnose is gesteld, kan de juiste behandeling worden gekozen om de infectie te genezen. Als de infectie gehoorverlies heeft veroorzaakt, is de doofheid meestal tijdelijk en verdwijnt deze met behandeling. Honden met uitgebreide oorinfecties hebben mogelijk herhaalde behandelingen nodig, waarbij meestal de oorresten worden weggespoeld (vaak onder sedatie) en de juiste medicatie wordt toegediend (natuurlijk of conventioneel). Infecties die niet verdwijnen met behandeling kunnen een onderliggende oorzaak hebben, zoals allergieën, schildklieraandoeningen of bijnieraandoeningen.
Als de infectie gehoorverlies heeft veroorzaakt, is de doofheid meestal tijdelijk en verdwijnt deze met behandeling.
Houd er rekening mee dat de oren er soms schoon uit kunnen zien, maar dat er een diepere infectie is in het horizontale deel van de gehoorgang. Deze honden hebben vaak sedatie of anesthesie nodig om het oor adequaat te onderzoeken, monsters te verzamelen voor diagnostisch onderzoek en voor behandeling. Weet ook dat oorbehandelingsmedicatie zelden gehoorverlies veroorzaakt. Ik heb dit slechts één keer in de praktijk gezien en het gehoorverlies verdween kort nadat het begon.
Gehoorverlies als het enige teken van hypothyreoïdie is zeldzaam, omdat schildklierhormonen alle lichaamssystemen aantasten (inclusief het zenuwstelsel). Maar het is niettemin belangrijk om ervoor te zorgen dat een hond met gehoorverlies geen schildklierprobleem heeft. Bloedonderzoek moet worden gedaan voor elke hond met gehoorverlies en moet een volledig bloedbeeld, orgaanprofiel en schildklieronderzoek omvatten (totaal T4 en gratis T4.) Zelfs honden met borderline "normale" schildklierhormoonspiegels moeten gedurende ten minste één tot twee weken worden behandeld om te zien in hoeverre de hypothyreoïdie bijdraagt aan hun gehoorverlies.
Gehoorverlies kan optreden als gevolg van cognitieve stoornissen. Ik "ontdekte" deze aandoening, die enigszins verband houdt met veroudering, voor het eerst bijna 30 jaar geleden toen ik voor het eerst afstudeerde van de veterinaire school. Ik merkte een aantal oude honden op die zich "seniel" gedroegen. Veel van deze seniele honden hadden ook gehoorverlies en hypothyreoïdie. Ze reageerden gedeeltelijk op schildkliersuppletie. Een artikel dat ik las tijdens het onderzoeken van deze gevallen (geschreven in de jaren 1970) suggereerde dat seniele dementie een mogelijke "nieuwe" aandoening was bij oudere honden. Suppletie met fosfatidylcholine was "genezend" voor deze seniele huisdieren.
Nogmaals, ik moet het belang benadrukken van een grondig onderzoek en laboratoriumtests om te zoeken naar onderliggende oorzaken van een ziekte of symptomen, waaronder doofheid, zodat die oorzaken kunnen worden behandeld.
Voor honden met een cognitieve stoornis zorgt behandeling met fosfatidylcholine, antioxidanten, vetzuren, ginkgo biloba en andere supplementen ervoor dat de normale functie het meest wordt hersteld. Echte genezing is echter onwaarschijnlijk, aangezien honden met een cognitieve stoornis gewoonlijk achteruitgaan en seniel worden als de behandeling wordt stopgezet.
Gewoonlijk hebben honden met een organische hersenziekte andere klinische symptomen dan gehoorverlies, zoals toevallen, depressie of veranderingen in de hersenzenuwfunctie (blindheid, verlamming, cirkelen, enz.). Deze honden moeten geavanceerde beeldvorming laten doen (CT, MRI, enz.) om het onderliggende probleem goed te diagnosticeren en te behandelen. Deze oorzaken van gehoorverlies zijn ernstig en duur om te diagnosticeren en te behandelen, maar gelukkig zijn ze zeer zeldzaam.
Doofheid bij honden kan verschillende oorzaken en behandelingen hebben. In veel gevallen is het gewoon het gevolg van "ouderdom" en is behandeling niet nodig of effectief. Het is echter belangrijk om andere aandoeningen uit te sluiten in plaats van een hond die kan worden genezen de rest van zijn leven doof te laten blijven.
