Toen ik mijn huis kocht, was mijn eerste prioriteit een grote tuin – en die heb ik gekregen. Hoewel ik van mijn huis en tuin hou, zijn er een paar dingen die ik echt mis aan het wonen in een buurt; trottoirs en minder bugs komen meteen voor de geest.
Ik ben opgegroeid in de buitenwijken; dingen als trottoirs waren een gegeven. Toen ik mijn huis kocht, verhuisde ik uit de buitenwijken en ging ik voor de grootste tuin die ik kon vinden.
Ik zou mijn huis of grote tuin op een kleine onverharde weg voor niets willen ruilen; maar er zijn een paar dingen die ik zou kunnen doen zonder. Meestal bugs en willekeurig geweervuur. Ik weet niet of het iets uit Michigan is of iets landelijks, maar ik heb hier in de buurt zoveel mensen met hun geweren horen schieten dat het op dit moment gewoon normaal achtergrondgeluid is. Het duurde echter een paar jaar om eraan te wennen.
Maar afgezien van geweerschoten zijn hier de 3 dingen die ik het meest mis aan het leven in de buitenwijken met mijn hond.
Hoewel ik dol ben op de eenzaamheid van een mooie ochtendwandeling over onze onverharde weg met niemand in zicht, wordt het vaak onderbroken door iemand die met een snelheid van 45 mph voorbijsnelt. Ik dank dit aan de snelheidslimietwet hier in Michigan die stelt dat elke snelweg (inclusief grindwegen) zonder snelheidslimietbord kan worden aangeduid met 55 mph. En hoewel mijn weg als woongebied wordt beschouwd en onder de snelheidslimiet van 40 km/u valt, behandelen de meesten het als hun eigen persoonlijke autobaan.
Het zou helemaal geen probleem zijn als onze onverharde weg enigszins vlak zou zijn of niet omringd was door dijken van 1,2 meter hoog. Er is niet echt een snelle en gemakkelijke manier om van de weg af te komen. Ik heb nog geen directe ontmoetingen gehad, maar ik moet altijd achter me kijken.
Als we iemand op onze weg tegenkomen, is het meestal iemand op een paard die een stel loslopende honden uitlaat. Niet altijd het gemakkelijkste scenario voor Laika en mij, maar we zijn erin geslaagd ons hoofd koel te houden.
Soms mis ik de handige dingen in het leven; alsof je op een mooi trottoir loopt. Ik hoef me geen zorgen meer te maken dat ik elke dag wordt overreden en ik hoef Laika's nagels niet zo vaak te knippen.
Ik kan Laika niet meenemen op een wandeling over onze weg zonder een dood dier tegen te komen. Slangen, schildpadden, opossums, kalkoenen, herten, eekhoorns, konijnen; je snapt het idee. En omdat honden vies zijn als Laika binnen 60 cm komt, valt ze meteen op de grond om erin te rollen; elke keer .
Alleen al de afgelopen winter hebben we binnen een paar weken 4 dode herten gevonden. Mensen raken ze met hun auto's en vertrekken; waarschijnlijk omdat het een onverharde weg is en er niemand is om het te melden. We hebben ook een seriematige visdumper op onze weg. Een paar keer per jaar dumpt iemand een vuilniszak vol dode vissen (meestal karpers) langs de kant van de weg. Onverharde wegen zijn hier populaire stortplaatsen voor meer dan alleen meubels en apparaten.
Er is geen enkele wandeling geweest waar we geen karkas hebben gevonden; maar gelukkig zie ik het meestal van tevoren en loop ik naar de andere kant van de weg.
Deze is echt mijn schuld; Ik heb een huis gekocht met een moeras in de voortuin en omgeven door bos. Ik had moeten weten hoe krankzinnig de insecten zouden zijn, en voor het grootste deel vind ik de meeste insecten niet erg, maar ik haat alle teken en muggen.
Ik heb geprobeerd meer vleermuizen naar mijn tuin te lokken met nachtbloeiende bloemen, maar een deel van mij zegt dat dat is als vissen in een ton schieten. Misschien wordt het tijd om een beetje handig te worden en ook wat vleermuishuizen te maken.
Hoewel ik zelf met bugs kan omgaan, heb ik altijd medelijden met Laika; ze lijken echt van haar te houden. Na elke onderneming buitenshuis moeten we een grondige bug-check doen; dezelfde methode die ik gebruik om te controleren op vlooien. Dit weekend had ik het genoegen om mijn allereerste teek bij een hond te verwijderen. Nu zit de dode teek in een pot in mijn garage terwijl ik Laika de komende weken nauwlettend in de gaten houd op tekenen van ziekte.
Teken zijn vies; er was zoveel druk voor nodig om die sukkel los te krijgen van Laika. Ik was verrast dat ze het kreeg van rondhangen in onze achtertuin terwijl ik wat tuinwerk deed; niet van een van onze avonturen in het bos.
We hebben ook het voorrecht om gele jassen te hebben die ondergronds nestelen. Niets brengt je zo snel in beweging als het geluid van die sukkels die zwermen nadat je per ongeluk op hun huis stapt. Gelukkig voor mij zijn er enkele "wilde" kalkoenen die door de buurt zwerven en uitstekend werk leveren bij het uitkiezen van die vervelende klootzakken.
Is het vervelend om geen stoep te hebben? Ja. Maar heb ik er echt altijd last van? Niet echt. We hebben twee prachtige parken binnen 5 mijl van ons huis; Ik neem Laika om de dag mee voor een lekkere ontspannende wandeling. Ik heb ook de meest verbazingwekkende bossen met een heleboel paden rondom mijn huis; we lopen gewoon recht naar ze toe vanuit onze eigen achtertuin.
Misschien is het gras altijd groener aan de overkant; het is gemakkelijk om stil te staan bij de dingen die we niet meer hebben en de dingen die we hebben gewonnen te vergeten. Toen ik in de buitenwijken woonde, wenste ik meer bossen en minder verkeer, wat ik zeker heb gekregen. Je kunt er geen prijs op plakken dat je je hond vanuit je eigen achtertuin het bos in kunt laten lopen.
Woont u in de stad, de buitenwijken of op het platteland? Wat vind je er zo leuk aan als het gaat om het hebben van een hond? Wat haat je eraan?
Zijn trottoirs niet de beste? Ik heb me nooit gerealiseerd hoeveel gemak ze waren totdat ze niet meer beschikbaar waren. Als ik om 6 uur 's ochtends niet voor snel rijdende auto's zou kunnen ontwijken, zou ik denken dat onze wandelingen een beetje meer ontspannend zouden zijn. Maar aan de andere kant wordt ik er beter wakker van dan welke kop koffie dan ook.
