Noem me raar, maar een van mijn hobby's is zoeken naar verloren honden. Het is een hobby die ik jaren geleden ben begonnen, nadat mijn eigen hond Carter een week vermist was. Hij vertrok nadat een transformator in onze achtertuin ontplofte, en ik kan niet eens tellen hoeveel uur ik heb besteed aan het zoeken naar hem. In dat geval had ik geluk; Ik heb mijn Carter terug. Mijn verhaal had een happy end.
Maar dat was een van de meest stressvolle weken die ik ooit heb meegemaakt, en ik zou het niemand toewensen. Als er een kans is dat ik kan helpen een verloren huisdier te vinden (of in ieder geval te helpen bij het netwerken in mijn omgeving), mag je me erbij betrekken.
Volledige onthulling:Laika en ik hebben in het echte leven geen verloren honden gevonden. Dat komt waarschijnlijk omdat ze geen echte speurhond is en ik ook geen echte speurhond. Maar goed, we proberen het. Hoewel mijn zoekvaardigheden in persoon misschien niet de beste zijn, zijn mijn internetvaardigheden iets beter gebleken. Ik heb geholpen om 6 verloren huisdieren te herenigen via kruisverwijzingsgroepen, craigslist- en opvanglocaties. Verander ik de wereld met deze hobby? Nou nee, niet op grote schaal. Maar voor mij is het een manier om vrije tijd te gebruiken die zinvol aanvoelt.
Ik heb zelfs een grote lijst met verloren en gevonden bronnen in Michigan gemaakt, zodat ik (samen met iedereen die een huisdier in Michigan heeft verloren) een handige lijst met verloren en gevonden groepen op één plek kan hebben. Als je ooit "verloren huisdieren in (vul hier locatie in)" hebt gegoogeld, begrijp je waarom ik het om te beginnen heb gemaakt. Er verschijnen honderden individuele sites en groepen die al dan niet nuttig kunnen zijn. Met andere woorden, het is een hete puinhoop.
Dus ik besteed veel tijd aan verloren en gevonden huisdierengroepen, in de hoop dat ik op de een of andere manier kan helpen. En omdat het internet is, is er natuurlijk altijd drama. Waarom moet er drama zijn als het gaat om verloren en gevonden huisdieren? Verdorie als ik het weet. Het internet brengt allerlei trollen naar buiten. Dus vandaag dacht ik dat ik die idioten zou aanspreken.
Blijkbaar hebben we een snelle herinnering nodig over het doel van verloren en gevonden huisdierengroepen. Ze zijn een plek om verloren en gevonden huisdieren te posten - zo simpel is het. Ze zijn niet gratis voor alle groepen waar je je lol kunt opdoen door anderen te schande te maken.
Gelukkig zijn de moderators van deze groepen over het algemeen vrij snel met het verwijderen van je vervelende berichten (daarom heb ik geen screenshots). Maar ik zie ze nog steeds, en ze maken me nog steeds kwaad elke keer dat ze worden gepost.
Aangezien je ervoor kiest om de richtlijnen van deze groepen te negeren, zal ik van dit moment gebruik maken om nader uit te leggen waarom je je schaamte ergens anders vandaan moet halen.
Groepen voor verloren en gevonden huisdieren zijn bedoeld om anderen te helpen. Ze zijn bedoeld om verloren huisdieren te vinden, niet om anderen te schande te maken. Het is duidelijk uit je berichten dat je gelooft dat iedereen die een hond heeft verloren onverantwoordelijk is. Misschien was ik het met je eens geweest voordat ik mijn eigen hond verloor. Maar na mijn eigen ervaring en het zien gebeuren bij anderen, realiseerde ik me dat soms shit gewoon gebeurt.
Mijn hond Carter vertrok jaren geleden vanuit mijn achtertuin. We waren frisbee aan het spelen toen de transformator waar ik nooit veel aandacht aan had besteed in de achterste hoek van onze tuin ontplofte. Hij was in een oogwenk weg. Hij rende zo snel hij kon weg en bleef rennen. Gelukkig voor mij had mijn verhaal een happy end. Een hele aardige heer vond hem en belde ons via het nummer op zijn halsband. We hebben hem na een week terug, en het is een week die ik nooit zal vergeten.
Als je nog nooit uren hebt doorgebracht met wandelen en rijden langs elke weg binnen een straal van 5 mijl van je huis, wanhopig roepend om je hond en biddend dat je hem niet aan de kant van de weg vindt, laat me je dan vertellen - het is niet leuk. Dit was voordat internet een groot ding was, dus we zaten vast met werving en het maken van folders. Het hele proces laat je emotioneel uitgeput achter. Het is zo'n hopeloos gevoel, en elke dag wordt dat gevoel alleen maar erger.
Dus als ik zie dat mensen anderen in dezelfde situatie te schande maken, word ik boos. Ik weet dat je gewoon naar een foto van een verloren hond op internet kijkt, dus je hebt er geen echte gehechtheid of gevoel voor, maar voor mij is het persoonlijk. Als je de opmerking 'waarom was je hond niet aangelijnd' blijft zeggen, kun je er zeker van zijn dat het enige dat je doet is iemand pijn doen die al lijdt.
Sommige honden vertrekken na een auto-ongeluk, sommige worden gestolen, sommige met angstproblemen breken door ramen en ontsnappen. Niet elke hond die verdwaalt, is te wijten aan een onverantwoordelijke eigenaar.
Ik begrijp dat je in je eigen geest denkt te posten:"Waarom gaan er zoveel huisdieren verloren? Zoveel onverantwoordelijke eigenaren zonder leiband aan hun huisdieren, het is triest "na elke vermelding van een verloren huisdier gaat helpen. Of misschien denk je dat je superbelangrijke geweldige boodschap op de een of andere manier zal voorkomen dat huisdieren in de toekomst verdwalen. Ik neem dat terug, ik weet eigenlijk niet wat je denkt. Je bent gewoon een lul.
Wat ik wel weet, is dat je boodschap niet relevant is als het gaat om het vinden van een verloren huisdier, en dat mensen in een vreselijke situatie zich er alleen maar slechter door gaan voelen.
Het is alsof je iemand vertelt wiens huis is afgebrand dat hij batterijen in zijn rookmelder had moeten hebben. Ten eerste heb je geen idee waarom de brand is ontstaan. En ten tweede beginnen branden om verschillende redenen; ze gebeuren niet zomaar spontaan als de batterijen van een brandalarm leeg raken. Soms gebeurt er gewoon shit. Misschien hadden de huisdieren die verdwaald waren aangelijnd, maar dat betekent zeker niet dat ze niet kunnen verdwalen. Honden die aangelijnd zijn, raken ook verdwaald.
Je vertelt iemand dat ze A hadden moeten doen om B te voorkomen. Maar het probleem is dat B al is gebeurd, dus je punt is onbespreekbaar.
Dus onthoud dat als je deel uitmaakt van een groep verloren en gevonden huisdieren, deze mensen hun huisdier om allerlei redenen hebben verloren. Je kent het hele verhaal niet, dus ga geen aannames doen en zwaaien dat je machtiger bent dan je vasthoudt. Deze mensen hebben hun huisdier verloren en zoeken hulp - er is geen reden om een lul te zijn.
Als je denkt dat iemand wiens hond een hond heeft verloren onverantwoordelijk is prima. Je hebt recht op die mening. Maar onthoud voor een seconde door wie uw "domme mensen blijven hun huisdieren verliezen"-opmerkingen worden gelezen.
Een van de recente nare opmerkingen die ik zag, was gericht aan een vrouw die met een gebroken bekken in het ziekenhuis lag. Ze had een ernstig auto-ongeluk gehad met haar hond toen hij vertrok, en ze probeerde hem op alle mogelijke manieren terug te krijgen. Ze liet haar vrienden langs de snelweg zoeken terwijl haar familie alle plaatselijke opvangcentra doorzocht. En terwijl ze dat deden, postte ze in elke verloren en gevonden groep die ze kon vinden. Helaas had haar verhaal geen happy end. Haar hond werd een paar dagen later dood gevonden.
Ben je blij dat je die vervelende opmerking nu hebt achtergelaten? Heeft die brandwond haar echt goed gemaakt? Je kent het hele verhaal niet en je vervelende opmerkingen helpen niemand. Het enige dat je opmerking bewijst, is dat je niets zinvols te doen hebt in je vrije tijd.
Mensen in groepen voor verloren en gevonden huisdieren vragen om hulp. Ze zijn wanhopig op zoek naar hun huisdier, dus volg de gouden regel om een fatsoenlijk mens te zijn. Reageer niet als je niets aardigs te zeggen hebt. Schop mensen niet als ze al down zijn.
Ik weet niet waarom deze opmerkingen me zo storen. Ik weet dat het "gewoon internet" is en dat het "gewoon trollen" zijn. Maar het doet pijn. Ik heb mijn hond verloren en de hopeloosheid die ik voelde was verschrikkelijk. En ik weet dat als ik een heleboel vervelende opmerkingen had ontvangen over hoe onverantwoordelijk ik was, ik me tien keer erger zou hebben gevoeld - zelfs als ze van een willekeurige eikel op internet waren.
