In dit artikelPuppy-vaginitis (ook wel juveniele vaginitis genoemd) is de ontsteking van de vagina bij een puppy die de puberteit nog niet heeft bereikt. De aandoening kan ontstekingen en irritatie veroorzaken en kan ertoe leiden dat uw puppy vaginale afscheiding heeft of zijn vulva likt, dus het is belangrijk om de eerste tekenen op te merken.
Er zijn verschillende factoren die ervoor kunnen zorgen dat uw puppy vaginitis heeft. Uw puppy kan een urineweginfectie of een besmette vulva hebben door overmatig likken. Het is te behandelen als het vroeg wordt opgemerkt en door een dierenarts wordt gecontroleerd, maar bepaalde gevallen kunnen chronisch worden en moeten worden geopereerd.
Ontdek welke stappen u kunt nemen om de vaginale gebieden van uw puppy schoon en droog te houden om vaginitis te voorkomen, en op welke tekenen u moet letten.
Vaginitis is een ontsteking van de vagina. Juveniele vaginitis komt alleen voor bij puppy's. Het lijkt geen voorkeur te hebben voor welk ras dan ook en kan bij elk type hond voorkomen. De aandoening kan vulvaire ontsteking, irritatie en ongemak veroorzaken. De hond kan het gebied vaak likken om het ongemak te verminderen.
Ongecompliceerde puppy-vaginitis heeft weinig tekenen. Het wordt vaak bij toeval ontdekt tijdens een veterinaire controle. Tekenen zijn meestal mild, kunnen komen en gaan, en kunnen het volgende omvatten:
Als er bij puppy's aanvullende symptomen zijn, zoals vaak urineren, kan dit een ander gezondheidsprobleem zijn dan vaginitis bij puppy's. Voor volwassen honden kan frequent urineren of incontinentie een bijkomend teken zijn van vaginitis, hoewel dit ook te wijten kan zijn aan een ander probleem.
Dierenartsen weten niet helemaal zeker wat vaginitis veroorzaakt, hoewel er enkele factoren zijn die hierbij een rol kunnen spelen. Uw hond kan bijvoorbeeld een urineweginfectie hebben of een chemische onbalans in haar urine die leidt tot een te hoge pH, wat leidt tot vaginitis.
Het is ook mogelijk dat de vagina van de puppy te veel gist bevat of dat ze is geboren met een afwijking in de anatomie van haar vagina. Besmetting van de vulva en vagina met fecaal materiaal is mogelijk omdat sommige honden de gewoonte hebben om het gebied te likken. Vreemde voorwerpen en vaginaal letsel kunnen ook vaginitis veroorzaken en deze gevallen kunnen chronisch worden. Vaginitis kan ook voorkomen bij honden met bepaalde medische aandoeningen. Diabetes en leverziekte zijn twee van de meest voorkomende en deze kunnen de tekenen van vaginitis verergeren, vooral bij oudere honden. Ten slotte kunnen honden met ernstig overgewicht vaginitis krijgen omdat bacteriën en vocht vast kunnen komen te zitten in extra plooien van huid en weefsel, wat irritatie kan veroorzaken.
Jonge vrouwelijke honden die hun eerste loopsheidcyclus niet hebben gehad, lopen risico op puppyvaginitis. Tekenen kunnen verschijnen bij puppy's vanaf 6 tot 8 weken. Vrouwelijke honden die zijn gesteriliseerd, kunnen vaginitis ontwikkelen bij volwassenen. Nogmaals, er is geen aanleg voor het ras en het kan op elke leeftijd voorkomen.
De tekenen en leeftijd van de pup suggereren sterk de diagnose. Als u vaginitis vermoedt, is het het beste voor een dierenarts om uw puppy te onderzoeken. Ze zullen waarschijnlijk vaginoscopie uitvoeren, een procedure waarbij een flexibele camera in de vulva en vagina wordt ingebracht. Dit biedt een visueel onderzoek van de binnenwanden van de vagina. Als er vaginitis aanwezig is, zal dat een rood oppervlak onthullen. Een monster van cellen uit de vagina dat onder de microscoop wordt onderzocht, zal ook veranderingen vertonen die typisch zijn voor puppy-vaginitis.
Uw dierenarts wil mogelijk andere tests doen om andere aandoeningen uit te sluiten die mogelijk moeten worden behandeld. Ze kunnen bijvoorbeeld een urinemonster nemen om te controleren op een urineweginfectie. Een uitstrijkje van de vagina kan worden gebruikt om te controleren op ongebruikelijke hoeveelheden of soorten bacteriën die wijzen op een bacteriële infectie die antibioticatherapie vereist. Andere tests kunnen ook worden aanbevolen door uw dierenarts.
Het goede nieuws is dat puppy-vaginitis meestal vanzelf overgaat nadat de hond voor het eerst krols is geworden. Deskundigen zijn verdeeld over de vraag of ze puppy's met puppyvaginitis moeten steriliseren vóór hun eerste loopsheidscyclus of ze een cyclus moeten laten doorlopen. Dit is een vraag die u over uw hond met uw dierenarts moet bespreken.
In milde gevallen zonder complicerende factoren zoals een onderliggende infectie, bestaat de behandeling uit dagelijkse reiniging van de vulva. Dit kan met een ongeparfumeerd babydoekje of een alcoholvrije oorreinigingsoplossing. Het doel is om het gebied schoon te houden en eventuele irritatie door de afscheiding te verminderen.
Antibiotica zijn alleen nodig als uit tests op bacteriën blijkt dat er een meer dan normale of ongebruikelijke populatie bacteriën is. Gewoonlijk krijgen alleen volwassen honden antibiotica voorgeschreven als de dierenarts bang is dat de infectie niet vanzelf zal verdwijnen. Als uw dierenarts naast vaginitis een ander medisch probleem heeft gevonden, moet dat onmiddellijk worden behandeld. In veel gevallen zorgt de behandeling van deze andere aandoeningen ervoor dat de vaginitis verdwijnt. Sommige dierenartsen raden dagelijkse probiotica aan voor uw hond, maar dit is van geval tot geval. Tijdens het genezen kunnen sommige honden hun genitale gebied overmatig likken. Dergelijke honden moeten een Elizabethaanse halsband dragen om verdere ontsteking en infectie te voorkomen.
Bepaalde gevallen van puppy-vaginitis kunnen chronisch worden. Dit is vaak te wijten aan een afwijking in de anatomie van de geslachtsdelen van de teef. Dierenartsen wachten meestal tot de eerste loopsheid van de puppy om te zien of chronische vaginitis aanhoudt. Als de vaginitis aanhoudt, kan een operatie nodig zijn voor ernstige of gecompliceerde gevallen.
Dagelijkse reiniging van de vulva is meestal alles wat nodig is totdat de aandoening vanzelf verdwijnt. Het is belangrijk om contact op te nemen met uw dierenarts als u veranderingen opmerkt in de aard van de afscheiding, als er andere tekenen verschijnen of als de vaginitis niet verdwijnt binnen de tijd die de dierenarts heeft aangegeven. Merk op dat in sommige gevallen reuen vooral aangetrokken kunnen worden door vrouwelijke honden met vaginitis. Houd uw hond gedurende deze tijd uit de buurt van ongewenste aandacht of aanraking van reuen, omdat dit haar genezing verder kan bemoeilijken.
