Historici geloven dat cocker-spaniëls lang geleden in Spanje zijn ontstaan. Hun naam "spaniël" klinkt heel dicht bij "Spanje", zodat er een gevolgtrekking is gemaakt over hun oorsprong. Het ras was zoveel jaren geleden populair vanwege zijn vaardigheid in het jagen op vogels. Ze waren vooral goed in het jagen op "houtsnippen", een ras van jachtvogels. Deze vaardigheid droeg uiteindelijk bij aan de rest van hun naam en de "Cocker-spaniël" was geboren.
Ergens rond 1883 begon de cocker-spaniël mee te doen aan hondenshows in Engeland. Pas bijna een decennium later werd het ras erkend door de Engelse Kennel Club. De American Kennel Club accepteerde het ras bijna een decennium eerder. En nu wordt het ras over de hele wereld erkend en goed aangeschreven.
Sinds de cocker-spaniël eind 1880 in Amerika arriveerde, heeft de fokkerij hun uiterlijk een beetje veranderd. De grootste verschillen zitten in de grootte en kleur van deze Amerikaanse cocker spaniels. Vergeleken met hun Engelse spaniël-neven.
Er zijn minstens 25 verschillende rassen van cocker-spaniëls in de wereld. Er zijn er twee die vaker voorkomen dan de rest:de Amerikaanse en de Engelse cocker-spaniël.
De tijdlijn van deze twee rassen gaat ongeveer zo. De Engelse cocker spaniel kwam als eerste rond maar was niet altijd bekend onder deze naam. Aanvankelijk stond deze geweldige jachthond op vogels bekend als de cocking spaniel vanwege zijn verbazingwekkende talenten in het jagen op de houtsnip-wildvogel.
Toen de cocking spaniel aan het eind van de 19e eeuw door de Engelse Kennel Club als zijn eigen ras werd geclassificeerd, kreeg het ras de naam "Engelse Cocker Spaniel". Het Amerikaanse Cocker Spaniel-ras ontstond toen Amerikaanse hondenfokkers een ras wilden creëren dat minder een jachtkarakter had en meer een gezinsgerichte persoonlijkheid. De Amerikaanse Cocker Spaniel werd ook gefokt om kleiner te zijn dan de Engelse Cocker Spaniel.
De Amerikaanse cocker-spaniël heeft een persoonlijkheid die is gemaakt om contact te maken met hun mensen en een gezellig leven met hen te leiden. Dit ras van cocker-spaniël zal snel gehecht raken aan hun mens en wil vanaf dat moment bijna elk wakker moment met hen doorbrengen.
De Engelse cocker-spaniël kan net zo liefdevol en gehecht aan hun familie zijn, maar hebben hun natuurlijke jachtinstinct behouden. Ze zijn energieker en hebben de neiging om op jacht te willen. Meer nog dan hun Amerikaanse cocker-spaniël-neven na vele jaren fokken.
Zowel de Amerikaanse als de Engelse cocker-spaniël zijn rassen die hun baasje graag willen plezieren. Dit betekent dat training over het algemeen een makkie is met deze honden. Ze zijn ook beide zeer gevoelige rassen en zullen het beste reageren met een positieve versterkingsmethode van training. In plaats van ze hard te straffen voor onjuist gedrag.
Als ras heeft de cocker-spaniël een verrassend aantal gezondheidsproblemen die zich kunnen voordoen. De levensduur van de cocker-spaniël kan vanwege dit ongelukkige feit variabel zijn. Enkele van de meer lastige ziekten waarvan bekend is dat deze bij dit ras ontwikkelen, zijn onder meer congestief hartfalen, cardiomyopathie, leverziekte, IMHA (immuun-gemedieerde hemolytische anemie) en fosfofructokinasedeficiëntie (een genetische aandoening die de afbraak van rode bloedcellen veroorzaakt).
Als het uw bedoeling is om een cocker-spaniël van een fokker te adopteren, is het extra belangrijk dat u de gezondheidsgegevens van beide ouderhonden controleert voordat u ze adopteert vanwege hun waslijst met mogelijke gezondheidsproblemen.
Andere mogelijke, maar minder ernstige aandoeningen waarmee cocker-spaniëls worden geconfronteerd, zijn onder meer patellaluxatie, elleboogdysplasie en allergieën. Die zijn allemaal beheersbaar. Door contact te houden met de dierenarts en het behandelplan van uw cocker-spaniël voor een van deze problemen, kunt u uw spaniël helpen een lang en gezond leven met u te leiden. Een gezonde, goed verzorgde cocker spaniel wordt gemiddeld 12 tot 14 jaar oud. Hoewel er andere, minder gecompliceerde aandoeningen zijn waarmee een cocker-spaniël tijdens hun leven te maken kan krijgen.
De cocker-spaniël heeft een lange, fijne pelsjas die regelmatig onderhoud vereist. Anders kan uw cocker-spaniël te maken krijgen met vachtmatten. Je kunt een borstel gebruiken die helpt om hun vacht wat glans te geven, maar het kammen van de vacht is de sleutel tot onderhoud. Kammen helpt om klitten te verwijderen en losse vachten te verwijderen.
Cocker-spaniëls zijn een iconisch hondenras. Van de metgezel van edelen zoveel eeuwen geleden tot de ster van films als Lady and the Tramp. Dit hondenras heeft een ongelukkige staat van dienst in het ontwikkelen van een aantal verschillende ziekten en medische aandoeningen. Dit alles zou u er niet van moeten weerhouden een cocker-spaniël te adopteren en deze te ondersteunen bij het leiden van een lang en gezond leven met u en uw gezin.
Cocker-spaniëls, als ras, zijn een hondenras dat niet of nauwelijks wordt afgestoten. Dat zou goed nieuws moeten zijn voor hondenliefhebbers die problemen hebben met allergieën. Regelmatige verzorging is echter noodzakelijk. Verzorgingsgewoonten zijn goed, zelfs bij honden met een lage schuurstand, om vuil of losse haren te verwijderen die in hun pelsjas hangen.
Als u neigt naar het adopteren van een raszuivere cocker-spaniël van een hondenfokker, liggen de kosten van dit hondenras over het algemeen ergens tussen $ 1.000 en $ 2.000. Dit zijn slechts de kosten van adoptie, terwijl de kosten van zorg als je eenmaal een cocker-spaniël hebt geadopteerd nogal duur zijn. De cocker-spaniël staat bekend als een van de duurdere hondenrassen die er zijn om te bezitten.
Afhankelijk van het geslacht kan een cocker-spaniël tussen de 26 en 35 pond wegen. Dit is een gezond gewichtsbereik voor cocker-spaniëls, waarbij vrouwtjes dichter bij de onderkant van dit bereik moeten wegen, terwijl mannetjes over het algemeen dichter bij het hogere uiteinde van dit gewichtsbereik liggen.
