Ik kreeg mijn eerste hond, een zwerfhond die ik mijn moeder smeekte om mij toe te staan, toen ik 9 jaar oud was. Het was 1964, op Long Island, New York. Ik was met vrienden in de doodlopende straat aan het spelen toen deze kleine zwartbruine puppy naar ons toe kwam rennen. We werden beste vrienden en ik was vastbesloten om haar te houden. Mijn ouders waren gescheiden en mijn moeder was niet in de beste stemming, maar mijn broers en zussen overtuigden mijn moeder om me haar te laten houden. We hadden elkaar nodig en tot op zekere hoogte wist mijn moeder dat.
Sindsdien ben ik nooit zonder minstens één hondenvriend geweest - meestal heb ik er twee of drie - en het zijn allemaal zwerfhonden, moeilijk te plaatsen honden van een reddingsorganisatie, of aan mij gegeven door een gefrustreerde klant. In meer dan 50 jaar (56 jaar eigenlijk), heb ik nog nooit naar een hond gezocht; ze kwamen in mijn leven opdagen toen ze een huis nodig hadden. Heck, zelfs mijn paarden, katten en kippen zijn allemaal geredde dieren.
Maar nu, op 65-jarige leeftijd, deed ik iets wat ik nog nooit eerder heb gedaan:ik kocht een raszuivere puppy.
Ik had een aantal redenen voor mijn aankoop; het was geen impulsaankoop. Het heeft waarschijnlijk mensen verrast die mij kennen als een levenslange voorstander van het redden van huisdieren, maar ik ben eigenlijk een groot voorstander van goed doordachte en verantwoorde aankoop van raszuivere puppy's - dat wil zeggen, onder een aantal specifieke voorwaarden:
■ De kopers weten wat ze willen en zijn bekend met of op zijn minst goed geïnformeerd over het type hond dat ze willen. Met andere woorden, ze hebben uitgebreid onderzoek gedaan naar gezondheidskwesties, uiterlijk en vachtonderhoud, temperament, energieniveau en typische gedragskenmerken voor hun gewenste ras.
■ De keerzijde hiervan: Als een persoon bewondert hoe een bepaald hondenras eruitziet, maar niet bekend is met en waardering heeft voor hun temperament en hoe deze hond zich typisch gedraagt, zou het hen betaamt wat meer onderzoek te doen, om er zeker van te zijn dat het past bij hun levensstijl of het is zeker een opzet om te mislukken.
■ De kopers hebben het nodige grondwerk gedaan voor het ras dat ze wensen en zullen een geschikt huis kunnen bieden voor het type hond dat ze willen. Ze moeten erop kunnen vertrouwen dat ze goed geschikt zijn om een hond te leiden met de typische kenmerken, het energieniveau en het temperament van het ras. Dit omvat gezondheidsproblemen en verzorging en onderhoud van de vacht van de hond.
■ De keerzijde hiervan: De familie wil een specifiek ras dat meer dan waarschijnlijk zal mislukken als het alleen voldoet aan de criteria van uiterlijk, niet van levensstijl. Bijvoorbeeld, inactieve mensen, die in een flat zonder tuin wonen, die houden van het uiterlijk van een Australische herder, zouden waarschijnlijk geen Aussie moeten kopen. Australian Shepherds hebben veel lichaamsbeweging en veel mentale stimulatie nodig om ze bezig en gelukkig te houden.
■ De kopers willen specifiek een puppy. Ze zijn gepassioneerd over het opvoeden van een hond vanaf de vroegst mogelijke leeftijd en zijn klaar om hun leven en schema's te veranderen om tegemoet te komen aan de buitengewone behoeften van een puppy aan begeleiding en beweging.
■ De keerzijde hiervan: De kopers gaan ervan uit dat een puppy vele uren per dag in de bench kan en dat er niet veel verandering of aanpassing van hun dagelijkse routine nodig is. Ze hebben het gevoel dat ze niet veel hoeven te doen om hun huis puppy-proof te maken, omdat de puppy in een bench zal worden geplaatst, wat ook geen rekening houdt met de emotionele behoeften van de puppy of het vermogen om manieren te leren wanneer ze opgesloten zitten in een krat de hele dag.
■ De kopers zijn klaar voor een puppy. Ze zijn uitgerust met puppyhokken en babyhekjes en een schat aan puppyspeeltjes. Ze hebben een dierenarts en hebben zich vooraf ingeschreven voor een puppytraining/socialisatieklas en weten dat de training doorgaat tijdens de adolescentie tot in de volwassenheid. Ze hebben plannen voor puppy-speeldata met honden die qua grootte, ras en leeftijd goed bij elkaar passen.
■ De keerzijde hiervan: Ze hebben eerder honden gehad, maar hebben in 20 jaar geen puppy gehad en denken dat ze het allemaal onder de knie hebben, maar ze hebben nog geen dierenarts gevonden. Ze denken dat het speelgoed van hun oude hond voldoende zal zijn. Ze zijn zich niet bewust van de moderne, op wetenschap gebaseerde veranderingen in trainingstheorie en -methoden, dus ze realiseren zich niet dat niet alle trainers hetzelfde zijn.
■ De kopers hebben een verantwoorde en ethische fokker gevonden. Deze persoon maakt alleen geschikte plaatsingen en zorgt ervoor dat de kopers worden gekoppeld aan puppy's die goed passen bij het opkomende temperament van die puppy.
■ De keerzijde hiervan: Kopers zijn zich niet bewust van wat een verantwoorde fokker is, weten niet welke vragen ze moeten stellen, dus hebben ze online gezocht, op Craigslist en Facebook Marketplace, of dierenwinkels gebeld om erachter te komen of ze puppy's hebben. Ze zijn zich niet bewust van wat een puppymolen is en denken dat het legitiem is om een puppy te kopen die ongezien vanaf een website wordt gezien. Ze weten niet dat deze fokkers zullen verkopen aan iemand met het geld om te kopen, met weinig tot geen zorg voor het welzijn van de puppy of hoe goed ze passen bij de kopers.
Er is een grote verdeeldheid in de hondengemeenschap over redding:voor degenen onder ons die in de redding werken, kan het onverantwoord lijken om een raszuivere hond te kopen als er zoveel honden wachten in opvangcentra of pleeggezinnen, die dringend behoefte hebben aan een voor altijd thuis .
Laten we eerlijk zijn, geld wisselt van hand met zowel asielen als fokkers. Er is geld nodig om voor dieren te zorgen. Compensatie is noodzakelijk. Geld drijft beide transacties aan en het is aan ons om onze due diligence te doen bij het vinden van degenen die het welzijn van de dieren echt als hun eerste prioriteit hebben.
Soms is het uiterlijk van een hond veel minder belangrijk voor een toekomstige eigenaar dan de persoonlijkheid en het temperament van een individuele hond. Een groot voordeel van het adopteren van een "gerecycleerde" volwassen hond is dat zijn grootte, vacht en persoonlijkheid al redelijk ingeburgerd zijn. (Redderde puppy's zijn een beetje meer een gok in termen van uiteindelijke grootte!)
Wanneer een gezin openstaat voor het redden van een hond, kan hun lijst met overwegingen er meer uitzien als die hieronder. (Houd er rekening mee dat deze lijst absoluut van toepassing is op mensen die denken dat ze ook een rashond willen kopen.)
■ Zal het vooruitzicht in het algemeen goed passen bij de levensstijl van ons gezin? Bijvoorbeeld, fysiek fitte, nieuwsgierige, zelfverzekerde honden zijn misschien het beste voor actieve gezinnen; stille honden zijn waarschijnlijk meer tevreden als gezelschap voor een minderactief persoon, die misschien in een appartement woont, graag dagelijkse wandelingen maakt en niet veel meer.
■ Houdt de prospect van kinderen en/of andere dieren, inclusief andere honden? Indien de adoptant kinderen en/of andere dieren heeft, dient dit positief te worden vastgesteld.
■ Heeft de hond de conditie en het temperament om deel te nemen aan welke sport dan ook die het baasje leuk vindt?
■ Is de hond een goede maat voor de eigenaren? Oudere mensen willen bijvoorbeeld misschien een hond die klein genoeg is om op te tillen en te dragen als dat nodig is en die niet moeilijk kan lopen, zelfs als de hond trekt (maar misschien niet zo klein dat hij kan struikelen). Andere gezinnen willen juist een grote hond.
■ Is de hond beschermend, een "bewakend" type? Is dit geschikt voor dit huis, met kinderen en vrienden die komen en gaan?
■ Als de hond gezondheidsproblemen heeft, of een ras is met een sterke neiging tot erfelijke gezondheidsproblemen, zijn ze dan betaalbaar voor het gezin? Heeft de hond een speciaal dieet nodig om allergieën te voorkomen, dagelijkse medicatie voor artritis, behandeling van hartworm? Als hij op de een of andere manier gehandicapt is (blind, gedeeltelijk verlamd, enz.), kan het gezin zijn handicap dan opvangen?
■ Heeft de hond gedragsproblemen die tijd, accommodatie, management en/of training vergen? Houd er rekening mee dat veel honden in opvangcentra terechtkomen vanwege een gedragsprobleem waar iemand anders niet mee kan of wil omgaan. Zijn ze bereid om de training en gedragsverandering te doen om de oorzaak van de problemen te verlichten?
Ik ben me er terdege van bewust dat veel honden die zijn gered van verlating of afgestaan, veel tijd en extra werk kunnen vergen om hen te helpen in onze samenleving te passen; de afgelopen 50 jaar en tot nu toe is elk van mijn honden eerder in het bezit geweest.
Maar ook al heb ik nu een puppy gekocht die meer een "blanco lei" heeft dan ik ooit het genoegen heb gehad om mee naar huis te nemen, ik weet dat er geen garanties zijn dat ze zich zal ontwikkelen tot een gezonde, zich perfect gedragende levenslange metgezel. Alle honden vereisen een inzet van tijd, geld, liefde en inspanning.
Dit is het verschil:ik ben me ervan bewust dat het niet uitmaakt met welke gedrags- of gezondheidsbagage honden komen, wanneer we goed voorbereid en met onze ogen open een relatie aangaan, en we volledig de verantwoordelijkheid aanvaarden voor hun welzijn, met vriendelijkheid en geduld, we kunnen niet alleen leren om in harmonie met elkaar te leven, maar ook te gedijen.
Ik koos ervoor om een Rottweiler-puppy te nemen, en daar had ik een paar redenen voor.
Ten eerste had ik één hond, Timber, een gemengd ras van 10 pond. Voorheen heb ik nooit slechts één hond gehad en nooit een hond gehad die kleiner was dan 30 pond. Ik wandel elke dag en voelde me niet veilig bij het wandelen met alleen Timber, die niet meer dan een kleine snack zou zijn voor roofdieren zoals coyotes en bobcats. Ik wilde weer een tweede hond, en een grote hond, een die in staat zou zijn om Timber en mijn beschermer op paden te zijn, met het uithoudingsvermogen om lange en uitdagende wandelingen te maken. Ik woon ook alleen en met een grote hond voel ik me een stuk veiliger.
Ten tweede:ik heb al eeuwen een Rottweiler in gedachten. Ongeveer 40 jaar geleden had ik een Rottweiler, Ninja, die aan mij werd gegeven. In die tijd werkte ik nauw samen met een therapeut die met probleemjongeren werkte en Ninja heeft ons enorm geholpen met die kinderen. Ze hielden allemaal van spelen met, verzorgen en trainen van de 125-pond goofball van een Rottweiler. Ze konden zich verhouden tot de grote hond die er van buiten stoer uitzag, maar van binnen zachtmoedig en een beetje dom was. Jarenlang dacht ik dat wanneer mijn eigen kinderen opgroeiden en ik mijn carrière in de hondentraining afrondde, ik serieus zou overwegen om een andere Rottweiler als therapiehond voor onrustige tieners te krijgen.
Timber en ik waren al een jaar alleen toen ik foto's en videoposts op sociale media zag van een Rottweiler-puppy die een collega aan het trainen was. Ik kon geen genoeg krijgen van het kijken naar hun trainingsvoortgang. Ik realiseerde me dat ik nu klaar was om te doen wat ik had willen doen sinds Ninja stierf in de vroege jaren '90.
Ik wilde ook een raszuivere puppy waarvan de geschiedenis, genetica, temperament en raskenmerken bekend waren. Hoewel puppy's al behoorlijk wat op hun lei hebben geschreven als ze naar hun eeuwige huizen gaan, wilde ik met een zo schoon mogelijke lei beginnen, gezien mijn verlangen om therapiewerk met tieners te doen. Er zijn geen garanties bij het krijgen van een hond, of we nu kopen van een ethische en verantwoorde fokker of een puppy uit een asiel adopteren, maar ik wist dat als ik mijn due diligence als koper zou doen, ik een betere kans zou hebben om een solide temperament en gezonde puppy van iemand die zijn best heeft gedaan als fokker.
Ik was niet actief op zoek, maar nadat ik geboeid was door de sociale media-optredens van de pup van mijn collega, zei ik tegen een vriend dat ik een Rottie-puppy wilde. Zonder aarzelen vertelde ze me over een kennis die dienst- en therapiehonden traint en fokt - en die een Rottweiler-puppy had die hij naar een trainer wilde gaan die een therapiehond wil trainen. Ik moest uitreiken.
Ik nam contact op met de fokker en vroeg naar de pup waarvan hij dacht dat het een goede therapiehond was. We hebben meer dan een uur gepraat en ik hoorde over al het werk en de tijd die hij in dit nest heeft gestoken. Ik realiseerde me dat dit de pup voor mij was. Ik kreeg een Rottweiler-puppy die mijn volgende therapiehond zal worden.
Deze man neemt zijn werk als fokker serieus en heeft zichzelf geleerd hoe hij zijn puppy's kan helpen slagen voordat ze naar hun perspectiefhuizen gaan. En aangezien hij ook een trainer is van hulp- en therapiehonden, wist ik dat hij fokt op temperament en vroege verrijkingstraining en socialisatie geeft die het potentieel voor het succes van de puppy's vergroten. Voor mij staat temperament op nummer 1 op mijn verlanglijstje, met vroege verrijking op de tweede plaats; dit nest had beide.
Leela betekent "spelen" in het Sanskriet en dat is wat ik hoop dat mijn nieuwe puppy de behoeftigen een gevoel van spel geeft. Ze is nu 7 maanden oud en ik zou niet gelukkiger kunnen zijn met wie ze aan het worden is. De geweldige keuzes van de fokker bij het selecteren van haar ouders, en de vroege neurologische stimulatie (ENS) oefeningen die hij deed met het hele nest, hebben haar een heel eind gemaakt tot wie ze nu is:een liefhebbende, gewillige en zelfverzekerde hond die erg geïnteresseerd is in mensen en heeft al een scherp gevoel om te weten wie haar energie nodig heeft. Ik heb goede hoop dat tegen de tijd dat ze er klaar voor is, deze pandemie tot het verleden zal behoren en dat we onze reis kunnen beginnen om een aantal kinderen te helpen genezen die haar gulle, vriendelijke en liefdevolle geest echt zouden kunnen gebruiken.
