Het is geen verrassing dat mensen netelig zijn - de een meer dan de ander! Heb je je ooit afgevraagd of je hond ook kietelt? Dat hangt af van hoe je een kietel definieert. Over het algemeen is een kietel een onvrijwillige reactie op een aanraking.
Bij mensen komt de sensatie het vaakst voor op onze meest kwetsbare gebieden en resulteert in oncontroleerbaar lachen. We hebben allemaal die goede plek gevonden op onze harige vriend die hun been met plezier laat schoppen! Andere pups kronkelen rond, vocaliseren of laten je buik zien wanneer je met je vingers over hun favoriete of meest gevoelige plekjes gaat. Dus, zijn honden eigenlijk netelig?
Hoe we een "kietel" definiëren, kan ons helpen begrijpen of honden deze sensatie kunnen ervaren. Als je kietelen ziet als een onwillekeurige reactie op een aanraking, dan kunnen honden kietelen! Dit wordt meestal gezien in de "krasreflex", een onwillekeurige schop- of krabreactie die plaatsvindt wanneer u een specifieke plek kietelt of aait.
Dit is een reflex die het gevolg is van neurologische stimulatie waardoor de hond een jeukend gevoel ervaart. Het gevoel stuurt een zenuwimpuls naar het ruggenmerg, die op zijn beurt de zenuwen van het achterbeen activeert die zich het dichtst bij de jeuk bevinden. De intensiteit en locatie van de jeuk bepalen de intensiteit en locatie van de kras! Gebieden die het vaakst onderhevig zijn aan de krasreflex zijn de buik, flanken en rug. Tekenen dat de krabreflex van een hond wordt gestimuleerd, zijn plotseling schoppen of krabben op de plek die u aanraakt. Dit is geen bewuste reactie, dus uw hond kan zelfs verbaasd zijn over de actie die plaatsvindt.
Een meer wetenschappelijke manier om kriebelsensaties te definiëren zijn de termen 'knismesis' en 'gargalesis'. Knismesis is het gevoel van vederlicht kietelen dat resulteert in kippenvel of jeuk. Dit gevoel komt bij veel zoogdieren voor, ook bij honden!
Tekenen van dit soort kietelen bij honden zijn jeuk of beven als reactie op een lichte stimulus, zoals een insect dat erop landt. Gargalesis is hevig kietelen waarbij hardere druk wordt uitgeoefend op gevoelige gebieden. Bij mensen veroorzaakt dit soort kietelen lachen en kronkelen! Er is ook gedocumenteerd dat primaten en ratten reageren op dit zware kietelen. Voor zover we weten, ervaren honden dit soort kietelen niet.
Een kietel kan ook zo simpel zijn als een aanraking waar uw hond van geniet! Als je je pup speels kietelt en aait en ze omrollen en je hun buik laten zien, voelen ze zich waarschijnlijk op hun gemak en genieten ze ervan. Houd de lichaamstaal van uw hond in de gaten:uitrekken, hun buik laten zien of zelfs een beetje een "glimlach" geven, geeft aan dat ze zich op hun gemak voelen bij de actie. Aan de andere kant geven opgestoken haar, grommen of grommen aan dat de hond zich niet op zijn gemak voelt en dat de actie moet worden gestaakt.
In 1897 werden de termen knismesis en gargalesis voor het eerst bedacht door de psychologen G. Stanley Hall en Arthur Allin in het American Journal of Psychology. Sindsdien zijn reacties op deze sensaties van kietelen bestudeerd bij verschillende soorten, waaronder honden, primaten en ratten. Deze onderzoeken zijn gericht op gargalesis, omdat het de vorm van kietelen is die wordt geassocieerd met wat wetenschappers als 'sociale vreugde' beschouwen.
In de natuur is speels kietelgedrag waargenomen bij soorten als gorilla's, chimpansees en bonobo's. Studies hebben nog niet aangetoond dat honden gargalesis ervaren. Veel honden hebben echter gevoelige plekken waar ze graag over wrijven en krabben! Een eigenaar meldde dat haar bokser graag naar haar toe komt, gaat zitten, tegen haar leunt en vol verwachting wacht tot zijn "speciale plek" onder zijn oksel wordt gewreven en gekrabd. Hij toont tekenen van genieten van de actie en lijkt geïrriteerd als ze stopt!
Een andere eigenaar meldde dat wanneer hij zijn hond in het midden van zijn rug krabt, de hond tegen zijn been schopt, zich uitstrekt en zijn nek uitstrekt. Dit account geeft aan dat de hond een aangename of onvrijwillige reactie op de aanraking ervaart, wat kan worden geïnterpreteerd als het dier dat "kietelend" is. Recent bewijs heeft gesuggereerd dat honden kunnen lachen, dat wil zeggen, geluiden uitzenden die geassocieerd worden met sociale vreugde. Dit moet echter nog in verband worden gebracht met kietelen!
De termen 'knismesis' en 'gargalesis' zijn door psychologen bedacht om twee soorten kietelen te classificeren. Knismesis wordt gedefinieerd als licht, veerachtig kietelen. Dit veroorzaakt meestal geen gelach, maar kan leiden tot een jeukend gevoel. Dit gevoel is wijdverbreid onder zoogdieren, inclusief honden.
In de natuur is dit gedrag waarschijnlijk geëvolueerd om schadelijke insecten of andere wezens af te weren. Gargalese verwijst naar zwaarder, lachwekkend kietelen als gevolg van het herhaaldelijk uitoefenen van hoge druk op gevoelige gebieden. Dit soort kietelen is nog niet waargenomen bij honden.
In een andere geest wordt de "krasreflex" vaak geïnterpreteerd als een hond die kietelt. Hoewel dit op wetenschappelijke basis niet noodzakelijk waar is, is het nog steeds een onvrijwillige reactie op een aanraking. De krabreflex is een neurologische reactie op prikkeling op een bepaalde plek, vaak op de buik, rug of flank, waardoor de poot van de hond ritmisch beweegt, alsof hij krabt. De reactie is niet bewust en kan zelfs de hond verrassen!
Je kunt een hond niet echt trainen om kietelend te zijn, omdat dit gewoon een reactie is op een gevoel of stimulatie en vaak onvrijwillig is. U kunt uw hond echter trainen om zich meer op zijn gemak te voelen en bepaalde aanrakingen te accepteren. Sommige puppy's houden er niet van om aangeraakt te worden in bepaalde gebieden, zoals hun buik, borst of poten.
Het kan nuttig zijn om uw hond te trainen om comfortabel of op zijn minst tolerant te zijn voor deze aanrakingen om agressie of angstig gedrag tijdens dierenartsbezoeken, trimsessies of sociale uitstapjes te voorkomen. Je zou niet willen dat je harige vriend gromt of knijpt naar een nietsvermoedend kind! Voordat u doorgaat met aanraaktraining, moet u ervoor zorgen dat het ongemak van uw hond niet te wijten is aan een onderliggende oorzaak. Als je eenmaal hebt uitgesloten dat pijn in het gebied dat wordt aangeraakt als oorzaak van het ongemak, ga dan verder met trainen met positieve bekrachtiging.
Beweeg langzaam, ga met uw hand over het gebied in kwestie en beloon uw hond met traktaties en lof. Als uw hond de aanraking zonder pijn ontvangt, ga dan door met oefenen en geef veel lof! Houd deze trainingssessies kort en herhaal vaak om het gedrag aan te moedigen door te gaan. Let tijdens dit proces goed op de lichaamstaal van uw hond. Als ze kalm en ontvankelijk zijn of hun buik laten zien, heb je groen licht om door te gaan.
Integendeel, als ze gespannen zijn, hun staart instoppen, grommen, hun oren spelden of weglopen, stop dan met ze aan te raken. Probeer het nog een keer in een langzamer tempo. Als je eenmaal voelt dat je hond helemaal op zijn gemak is met de aanraking, probeer dan de aanraking van verschillende mensen te introduceren. Zorg ervoor dat je dit begeleidt met veel lof en traktaties! Uw hond metgezel zal in een mum van tijd comfortabel zijn met de aanraking!
