Het reukvermogen van een hond is zo gevoelig dat het bijna als een superkracht kan worden omschreven. Inderdaad, als ons gezichtsvermogen net zo gevoelig was als de neus van een hond om te ruiken, zouden we een object op 3000 km afstand kunnen zien - perfect!
Het is bekend dat honden kunnen worden getraind om illegale stoffen op te sporen door geuren zoals koffie of paraffine te maskeren, dus wat houdt ze tegen om voedsel in je maag te ruiken?
Eigenlijk is het antwoord heel weinig! Ja, ze kunnen waarschijnlijk voedsel detecteren dat onlangs is gegeten, als ze daarvoor zijn opgeleid. Het menselijk lichaam is echter niet statisch en als het voedsel eenmaal in de maag zit, begint het te veranderen terwijl het wordt verteerd. Naarmate maagzuren het voedsel verteren, zal de geursignatuur veranderen en, zoals rook die op de wind verdwijnt, zal de geur er niet langer zijn om te detecteren.
Honden volgen een geur op een bepaalde manier. Als de hond is getraind om bepaald voer te detecteren, zal hij beginnen met het wijd uitwerpen van het net om eventuele geurmoleculen in de lucht op te vangen.
Dit houdt in dat de hond snel van de ene naar de andere kant beweegt en veel snelle ondiepe snuifjes neemt terwijl ze gaan. Dit is om de lucht te proeven en uit te zoeken waar de geur het sterkst is.
De hond beweegt zich dan langs het pad van de sterkste geur, snuffelend terwijl ze gaan. Naarmate de geur gelokaliseerd wordt in een gebied, vertraagt de hond om de lucht in meer detail te onderzoeken. Ze kunnen zelfs stoppen met bewegen en hun hoofd omhoog houden om de lucht te ruiken of hun neus op de grond te steken. Ze halen dan minder diep adem, om de geurmoleculen die ze tegenkomen het beste te verwerken.
Terwijl de hond langzaam naar de stof beweegt die hij moet detecteren, zullen ze op verschillende manieren een 'vondst' signaleren. Sommige honden zijn getraind om een storm op te huilen om de aandacht van hun geleider te trekken. Terwijl andere honden worden getraind om rustig op de grond te vallen en stil te liggen, om de geleider maar niemand anders te waarschuwen voor hun vondst.
De vroege mens was eerder een jager-verzamelaar dan een boer. Ze hadden een dier nodig dat een ander kon volgen om de jager naar zijn prooi te brengen. Des te beter als die speurhond hen ook zou kunnen beschermen en blaffen om het kamp te bewaken. Het laatste puzzelstukje dat zorgde voor het succes van honden als metgezellen voor mensen, is hun gretigheid om hun baasje te plezieren.
Zo is het verhaal van hond en mens nauw met elkaar verweven. Toen de mensheid zich ontwikkelde en begon te boeren, hadden ze honden nodig die konden hoeden. Toen mensen begonnen te beseffen dat ze honden konden fokken om specifieke, zeer gewenste eigenschappen te produceren, zoals het vermogen om te bewaken, te volgen of te beschermen, ontwikkelden zich verschillende hondenrassen.
Een tak van deze ontwikkeling zijn de geurhonden. Deze honden zijn gefokt met de nadruk op hun reukvermogen. Ze werden grotendeels gebruikt voor de jacht, maar in de 20e eeuw werd een nieuw gebruik ontdekt vanwege hun geweldige vermogen om een geurspoor te volgen.
In de jaren veertig trainde het Amerikaanse leger honden om niet-ontplofte landmijnen in Noord-Afrika op te sporen. Het resultaat was zo'n succes dat het vele levens heeft gered. Hierna werd het potentieel ontdekt om stoffen op te sporen, van gesmokkeld geld tot illegale stoffen en meer.
In de jaren zestig en zeventig werden regelmatig speurhonden gebruikt om illegale drugs en explosieven te vinden. Meer recentelijk zijn honden getraind om subtiele geuren op te pikken die verband houden met kanker bij mensen, of zelfs gevaarlijk lage bloedsuikerspiegels bij diabetici.
Honden hebben een beter reukvermogen dan mensen. Sommige hondenrassen hebben inderdaad een beter reukvermogen dan andere. Dit komt door de selectieve ontwikkeling van de hondenneus en de geurverwerkingscentra in de hersenen.
In de neusholte van de hond bevinden zich bijvoorbeeld ultrafijne botkrullen, die zijn bekleed met een geurgevoelig vochtig membraan. Het oppervlak van dit membraan is verbijsterend groot, vooral in vergelijking met dat van mensen, en het vertegenwoordigt het superieure detectievermogen om individuele geurmoleculen op te pikken en vast te leggen. Dus zelfs als een geur erg zwak is, heeft de hond een betere kans om het op te pikken.
Zodra geurmoleculen interactie hebben gehad met dat slijmvlies, worden berichten doorgegeven aan het olfactorische (geur)centrum in de hersenen. Nogmaals, bij de geurende rassen is dit verwerkingsgebied vele malen groter dan het vergelijkbare gebied in het menselijk brein, wat de hond een superieur vermogen geeft om die signalen te verwerken en te interpreteren.
En last but not least, is de eigenlijke hondenneus - die leerachtige, zwarte knop die zo kenmerkend is voor honden. Het feit dat het meestal een beetje vochtig is, is een andere manier om geurmoleculen op te sluiten, zodat ze in de neus kunnen worden ingeademd en vervolgens kunnen worden verwerkt.
Ja, een hond kan vers ingeslikt voedsel in je maag ruiken, maar ze moeten worden getraind om een geleider over hun vondst te vertellen. Dit wordt gedaan met behulp van klassieke trainingsmethoden voor drugsdetectie.
Om te beginnen, moet je een hond selecteren met een goede neus en een sterke speeldrift. Dit laatste is zodat je een middel hebt om de hond te stimuleren en te belonen.
Begin met een enthousiast spelletje touwtrekken met een schone handdoek die geen geur heeft. Wrijf vervolgens de handdoek in met een beetje van de voedselsubstantie die u wilt dat de hond detecteert. Speel nu weer sleepboot.
Geef de hond voor de volgende stap de keuze uit twee handdoeken:de ene geurloos en de andere met een subtiele voedselgeur. Als de hond de schone handdoek kiest, negeer je ze en speel je niet. Als ze echter de foody-handdoek kiezen, worden ze geprezen en beloond met een spelletje touwtrekken.
Ga verder en bied verschillende handdoeken aan, waarvan er slechts één geurig is. Beloon de hond alleen als ze de voedzame kiezen. En tot slot, als de hond regelmatig de juiste handdoek op geur heeft geselecteerd, plaats de handdoek dan uit de ooglijn en moedig de hond aan om hem met zijn neus te vinden. En, presto - een hond die is getraind om een bepaald voedsel te ruiken.
