Je hebt waarschijnlijk de eeuwenoude mythe gehoord dat honden kleurenblind zijn en de wereld alleen zwart en wit zien. Hoewel dit op grote schaal werd ontkracht, is er nog steeds enige verwarring over welke kleuren honden zien. Minder dan mensen, maar meer dan zwart en wit, ligt het zicht van honden ergens tussenin.
Hoe zit het met gekleurd licht? Merken honden het verschil tussen geel licht en groen licht? Het korte antwoord is ja. Honden kunnen kleuren zien binnen het bereik van blauw tot geel, en alle combinaties van die kleuren. Hun zicht wordt echter belemmerd doordat ze het verschil tussen rode en groene tinten niet kunnen zien
Heb je ooit je hond meegenomen naar een grasveld om te apporteren met een rode bal? Het ging waarschijnlijk niet zoals gepland. Aangezien honden moeite hebben met het onderscheiden van rood en groen, moet in de ogen van uw hond de bal verdwenen zijn. Hetzelfde geldt voor groen licht; als het camoufleert in een groene of rode achtergrond, zal de hond moeite hebben om het te zien.
Honden zien ongeveer een tiende van de kleuren die mensen kunnen zien, zijn half zo gevoelig voor helderheid als mensen, maar kunnen beweging tien keer beter detecteren. Dit betekent dat wanneer u een laserpen gebruikt om klein, groen licht te creëren, uw hond dit waarschijnlijk alleen opmerkt wanneer het licht beweegt.
Ze kunnen de kleur van het licht zeker zien, maar voor uw hond is het dezelfde kleur als hun rode bal. Bovendien hangt het af van de kleur van het object waarop u de laserpen fotografeert. Het kan opgaan in de achtergrond en vrijwel verdwijnen voor uw hond. Omdat ze niet zo gevoelig zijn voor helderheid, contrasteert het licht van de laser niet met de duisternis op dezelfde manier als in ons zicht als mensen.
Er zijn geen visuele tekenen dat uw hond groen kan zien of niet. Het is een kwestie van of ze het überhaupt opmerken, wat sterk afhangt van de achtergrond waarop het zich bevindt en of het beweegt. In een video die rondzweeft op het internet, wordt een hond getoond die wacht op een zebrapad terwijl de rode wijzer flitst. De hond wacht en begint pas de straat over te steken als het groene uitloopbordje begint te knipperen. Is het omdat de hond weet dat groen gaan betekent? Niet precies, de hond is waarschijnlijk getraind om te weten dat wanneer het handsymbool knippert, hij moet lopen, en wanneer het persoonssymbool wordt gemarkeerd, hij moet blijven.
In het begin van de evolutie hadden bepaalde dieren een groot bereik van kleurherkenning. Vissen, reptielen, vogels en insecten hadden minimaal vier kleurreceptoren/kegels in hun ogen. Naarmate de aarde en haar bewoners evolueerden, nam de behoefte aan kegels in de ogen van bepaalde soorten echter af.
Honden zijn bijvoorbeeld van oudsher jagers en roofdieren geweest. De belangrijke taak van het jagen op prooien was sterk afhankelijk van hun sterke reukvermogen en natuurlijke bewegingsdetectie. Het was niet nodig om veel verschillende kleuren te zien. Dus na verloop van tijd hadden honden en veel andere zoogdieren een verminderd aantal kegelcellen in hun ogen.
Integendeel, honden ontwikkelden zich met meer staafcellen in hun ogen, wat hun vermogen om te jagen hielp. Omdat veel jagende zoogdieren in het donker jagen, was het van cruciaal belang om beweging in de stille nacht te kunnen detecteren en een bovengemiddeld nachtzicht te hebben. Honden bleven in deze zin evolueren en vandaag hebben ze nog steeds meer staafcellen dan kegelcellen. Mensen en primaten daarentegen hebben de kegelcellen in hun ogen opnieuw ontwikkeld om veel meer kleuren te kunnen onderscheiden. Hoewel gedomesticeerde honden tegenwoordig meestal niet hoeven te jagen, zijn hun genen het resultaat van evolutie.
De ogen van alle zoogdieren hebben delen die kegels en staafjes worden genoemd en die zich aan de achterkant van de retina bevinden. Kegels zijn verantwoordelijk voor lichtgevoeligheid, zicht met hoge resolutie en kleurdetectie. Staafjes zijn verantwoordelijk voor het detecteren van beweging en voor nachtzicht. Afhankelijk van de soort varieert het aantal en het niveau van de aanwezige kegels en staafjes.
Mensen hebben drie soorten kegeltjes in hun ogen, terwijl honden er maar twee hebben. Omdat kleurdetectie in de kegeltjes wordt gevonden, zien mensen van nature meer kleuren dan honden. En honden hebben van nature een beter nachtzicht dan mensen.
Hoewel honden minder gevoelig zijn voor licht, hebben ze grotere pupillen dan mensen, waardoor ze meer licht kunnen absorberen. Honden hebben ook een speciaal membraan aan de achterkant van hun oogbollen, de tapetumlucid. Dit membraan werkt als een spiegel; wanneer licht binnenkomt, wordt het weer gereflecteerd zodat ze opnieuw kunnen worden geabsorbeerd. Dit is ongelooflijk handig voor hun nachtzicht en is vaak de reden waarom de ogen van uw hond 's nachts lijken te gloeien.
Hoewel ze de kegeltjes voor lichtgevoeligheid missen, maken hun grote pupillen en tapetum lucide dit goed. Zelfs als ze de kleur niet kunnen identificeren, kunnen honden zeker licht van duisternis onderscheiden.
Sommige activiteiten zouden minder verwarrend en stressvol zijn als u het gebrek aan gekleurd zicht van uw hond zou kunnen compenseren. Honden die bijvoorbeeld deelnemen aan behendigheidscursussen en -shows, zullen soms moeite hebben met het volgen van signalen en aanwijzingen als de achtergrondkleuren opgaan in hun eigenaar.
Een hondentrainer besprak hoe de arena waar hij behendigheid met zijn hond zou beoefenen, van hout was gemaakt en een vuile vloer had - beide tinten bruin. Hij merkte op dat op dagen dat hij zijn bruine hemd droeg, zijn hond zijn instructies minder leek op te volgen. Na veel frustratie en onderzoek ontdekte hij dat zijn hond zijn signalen gewoon niet kon zien omdat hij vanuit het perspectief van zijn hond opging in de achtergrond.
Probeer, om hun visie te accommoderen, contrasterende kleuren in uw kledingkast te dragen, en in sommige gevallen contrasterend met de omgeving. Gebruik bij het apporteren op gras nooit een rode of groene bal omdat deze in het groene gras zal verdwijnen. Onthoud dat het gevoel van beweging van een hond sterker is dan hun kleurherkenning - dus een bewegend groen licht zal eerder worden opgemerkt dan een bewegingloos licht.
