Soms zijn simpele vragen het meest prikkelend, zoals "Wat zorgt voor een pittig gerecht?"
Denk er over na. Het is eigenlijk moeilijker dan je denkt om vast te stellen wat het is dat eten pittig maakt of hoe het te beschrijven. Als onze smaakpapillen konden praten, zouden ze pittig omschrijven als zuur, maar met een beetje meer pit... maar wat is 'zip' precies?
Onnodig te zeggen dat we de neiging hebben om de pittige smaak van pittig te herkennen wanneer we het proeven. Vaak zijn het voedingsmiddelen waar tegenstellingen elkaar aantrekken, zoals zoet en zuur, of een hartig gerecht met de zure bite van citroen.
Als we het zo verwarrend vinden om te beslissen wat 'pittig' is, waar blijven onze viervoeters dan? Kunnen ze zelfs onderscheid maken tussen pittig eten en een andere smaak, zoals zoet, zuur of bitter?
Toevallig kunnen honden het verschil wel zien, maar hebben ze de woorden niet om het ons te vertellen!
Honden zijn individuen, net als mensen. Een gerecht dat voor de een aangenaam smaakt, kan voor de ander onaangenaam zijn. Daarom hebben we allemaal een andere smaak - letterlijk.
Honden zijn niet anders. Sommige honden zijn zo hebzuchtig dat alles wat in hun mond past in een handomdraai wordt ingeslikt en verdwijnt zonder te worden geproefd. Andere honden zijn kieskeurig en kunnen niet in de verleiding komen om te eten, zelfs niet als de lekkerste stukjes met de hand worden gevoerd.
Neem echter uw gemiddelde verstandige hond. Ze zullen waarschijnlijk eerst het pittige voedsel onderzoeken en beslissen of het veilig is om te eten. Omdat het reukvermogen van honden zo fijn afgesteld en zo gevoelig is, is hun reactie in eerste instantie gebaseerd op geur.
De hond zal het voedsel naderen, dichter bij de geur getrokken. Honden hebben verschillende snuffelpatronen, afhankelijk van of ze zich op een afstand of dichtbij het object van interesse bevinden. Hoewel de hond nog steeds op enige afstand is, zal hij waarschijnlijk zijn hoofd heen en weer zwaaien terwijl hij veel snelle, oppervlakkige ademhalingen neemt. Dit bemonstert de lucht om te bepalen waar de geur het sterkst is en zo de hond naar binnen te leiden.
Eenmaal dicht bij het voer zal de hond minder maar dieper ademen. Dit verkent volledig het subtiele aroma van het voer en geeft de hond informatie over wat het is en hoe vers het is.
Als de hond een pittig voedsel tegenkomt waar ze niet zeker van waren, zal de hond er waarschijnlijk voorzichtig aan likken. Met een smaak op de tong kan de hond dan zijn lippen likken, terwijl hij beslist of dit iets is dat ze willen eten of niet.
Met een besluit dat dit de moeite waard is om te eten, kauwen en slikken de meeste honden dan, in plaats van te genieten van de subtiele nuances van de smaak.
Vele millennia geleden leefden de voorouders van onze moderne honden van aaseter en jacht. De eerste hindernis was om een geschikte prooi op te sporen en deze te volgen om een prooi te doden of uit het karkas te jagen. Hiervoor was een gevoelig reukvermogen essentieel, en daarom gaven de hersenen prioriteit aan reuk boven dat van smaak.
Het vermogen om te proeven heeft echter zijn nut, omdat ranzig of rottend voedsel vaak neigt naar de bittere en zure kant van het smaakspectrum. Daarentegen zijn veel van de aantrekkelijkere voedingsmiddelen, zoals fruit, zoeter. Door de generaties heen leerden honden bepaalde soorten smaken te verkiezen boven andere, omdat dit betekende dat het voedsel eerder voedzaam dan schadelijk was.
Raad eens! Honden hebben smaakpapillen, net als mensen! Honden hebben inderdaad smaakpapillen die zoet, zuur, bitter en zout kunnen detecteren, net zoals mensen dat kunnen. Wat anders is aan honden, is het aantal smaakpapillen dat ze hebben. Terwijl mensen ongeveer 9.000 smaakpapillen hebben, hebben honden er slechts 1.700.
Dit gebrek aan smaakpapillen bij de hond is te wijten aan een gebrek aan capaciteit van het verwerkingscentrum (of hersenen!) Bij honden met zo'n sterk ontwikkeld reuk- en gehoorvermogen, wordt veel van de sensorische verwerking van de hersenen aan deze zintuigen overgelaten, waardoor er weinig overblijft. in reserve om de smaakzin te verwerken.
Dit betekent dat smaken voor een hond minder zwaar zijn dan voor een persoon. Zie het als het equivalent in kwaliteit van het kijken naar een oude kathodestraaltelevisie in tegenstelling tot een moderne digitale high-definition tv. De informatie is er allemaal, het is alleen wazig en korrelig aan de ene en haarscherp aan de andere.
Schrijf honden echter niet af omdat ze een slecht smaakgevoel hebben, omdat ze eigenlijk een extra smaakreceptor voor water hebben, wat mensen niet hebben. Deze speciale receptoren bevinden zich op het puntje van de tong, inderdaad op het deel waar de hond zich omkrult en als pollepel gebruikt. Men denkt dat deze unieke receptoren een evolutionaire aanpassing zijn om te voorkomen dat honden zout water drinken.
Hier gaat het om; de smaakzin van een hond wordt sterk versterkt door hun reukvermogen. Honden ruiken en proeven vaak parallel en gebruiken beide zintuigen om een beslissing te nemen over het wel of niet eten van voedsel. Neem inderdaad het reukvermogen van een hond weg, en hun smaakpalet is extreem beperkt - tot het punt dat ze verschillende soorten vlees niet van elkaar kunnen onderscheiden.
In theorie is het perfect mogelijk om een hond te trainen om pittig voedsel te proeven en te detecteren. De fout is echter dat het misschien wel het reukvermogen van de hond is dat de daadwerkelijke detectie doet, in plaats van hun mond. Als het hoofddoel van de oefening is om een pittig voer uit te zoeken (en het maakt je niet uit hoe de hond het doet), dan kan dit zeker aangeleerd worden.
Om een hond pittig voedsel te leren proeven, nodigt u de hond eerst uit om een spelletje ruk te spelen met een schone, geurvrije handdoek. Prijs en beloon de hond en maak het spel heel leuk. Wrijf dan een beetje van het pittige voedsel op de handdoek en nodig de hond uit om het spel opnieuw te spelen. Prijs ze en beloon ze.
Leg nu de 'pittige' handdoek naast een schone handdoek. Als de hond de schone handdoek oppakt, negeer hem dan. Wanneer hij de pittige handdoek oppakt, maak dan een grote ophef, speel een ruk en prijs ze.
Maak het geleidelijk uitdagender door de pittige handdoek tussen andere schone handdoeken te plaatsen en ze alleen te prijzen als ze hem uitkiezen.
