Honden hebben het vermogen om zich net als hun menselijke metgezellen te voelen, die over het algemeen hun hondenvrienden waarderen - hen voedsel, onderdak en een voor altijd thuis noemende plek biedend. Maar al te vaak in deze wereld is het een ander verhaal voor onze hondenvrienden, die in de steek gelaten worden door mensen die niet de tijd zouden nemen om te begrijpen waarom hun hond een beetje te veel blafte of die steden en een hond niet meespeelden bij de verandering.
Honden worden weggegooid in gebieden waar ze moeten proberen te overleven, maar dankzij de vriendelijke harten van reddingsorganisaties krijgen "wegwerppups" een tweede kans. Deze getuigenis van de wreedheid van de mensheid kan een verhaal zijn dat vaak goed afloopt - dus laten we eens kijken naar deze kwestie en ontdekken hoe honden zich echt voelen als ze in de steek worden gelaten?
Als je je nieuwe pelsbaby eenmaal thuis hebt, zullen er tekenen zijn van hun vorige leven, omdat verlaten worden een bron van emotie opent, en het kan even duren voordat sommige puppy's vertrouwen. Stel je voor dat je wordt achtergelaten om door de straten te dwalen of door het leven in de Everglades te navigeren, waar andere dieren hun thuis maken. Verlaten honden worden elke dag met dit dilemma geconfronteerd en degenen die worden gered, dragen de littekens.
Als je een groot hart, geduld en een verlangen hebt om een van deze vergeten huisdierkinderen te helpen, kan een opvanghond een liefhebbende vriend zijn. De meest voor de hand liggende tekenen dat een hond niet kan omgaan met zijn vroegere verlating, worden duidelijk wanneer u het huis moet verlaten.
Terwijl je naar de deur loopt, is de stille Schnoodle (poedel/schnauzer) die je in het asiel aantrof plotseling veranderd. Ze jankt en blaft nu terwijl je naar je jas reikt. Wanneer je de autosleutels oppakt, gaat Sharni in een baan om de aarde en rent rond in cirkels, hijgend en volledig de plot kwijt. Je staat daar geschrokken alsof, hoewel je was gewaarschuwd, Sharni misschien wat gedragsproblemen heeft - je had dit niet verwacht!
Sharni werd door reddingswerkers op een zeer slechte manier gevonden, omdat ze achter in een park was gedumpt en was aangevallen door een ander dier. Ze leek timide in het asiel, maar het ervaren personeel was zich ervan bewust dat haar emoties op een gegeven moment naar de oppervlakte zouden kunnen komen - en hier was het.
Je was al te laat op je werk, dus je belde de baas en zei dat je snel zou komen. Je nam toen deze onrustige pup in je armen en probeerde haar te kalmeren - en het leek te werken toen Sharnie zich ontspande en je het huis kon verlaten.
Bij thuiskomst was het effect van Sharnies verlating verontrustend. Ze had de kussens op de bank opgekauwd en krassen achtergelaten op de hardhouten vloeren - plus er was een eindeloze stroom papier uit de badkamer en poep over de hele vloer. Je bange Schnoodle is nergens te bekennen, maar uiteindelijk vind je haar jammerend achter een stoel. Als je nadert, gromt ze en rent ze weg.
Je haalt haar uit haar schuilplaats terwijl ze haar hoofd schattig opzij kantelt. Ze luistert naar je praten en langzaam kwispelt deze versteende pup met haar staart. Ze springt op en jij zegt dat het goed komt. Sharni heeft verlatingsangst ervaren - een klassiek syndroom bij honden die genadeloos in de steek zijn gelaten.
Veel hondenbezitters kennen de vreugde en het verdriet van het mee naar huis nemen van een asielhond. Ze komen niet als een puppy uit de dierenwinkel in cadeauverpakking - in plaats daarvan komen ze aan met een hoop bagage die veel moet worden uitgepakt.
Het analyseren van de geschiedenis van honden die in de steek gelaten werden, zou gemakkelijk terug kunnen gaan naar de oudheid toen wolven zeker een gevoel van verlies moeten hebben gevoeld toen primitieve mensen hun territorium binnendrongen. Dit was het begin van de integratie tussen wolven en mensen, met als hoogtepunt de verschillende hondenrassen die we kennen en liefhebben.
De gehechtheid van honden aan mensen is historisch en omdat we ze onze constante metgezellen hebben gemaakt, is het waarschijnlijk dat ze zijn geëvolueerd om een gevoel van comfort te voelen wanneer we in de buurt zijn. Zwerfhonden hebben vaak een andere benadering - omdat ze meer op hun hoede zijn voor mensen, komen ze niet te dichtbij, maar wanneer een persoon een dakloze hond begint te voeren, kan de verbinding sterk worden. Langzaam vormt de hond een band die ze misschien nog nooit eerder hebben gekend.
Verlaten honden werden aan hun lot overgelaten tot 1824 toen de SPCA werd opgericht in Groot-Brittannië - gevolgd door de ASPCA (opgericht in 1886) in de VS. De jaren 60 en 70 zagen de opkomst van particuliere dierenasielen, terwijl de wereld explodeerde met reddingsorganisaties die verloren en mishandelde huisdieren redden. Enkele van de redenen waarom honden nog steeds in de steek worden gelaten, zijn de aanhoudende kosten, gedragsproblemen, tijdgebrek, de regels van de verhuurder over huisdieren en verlies van interesse.
Wanneer een hond uit de auto wordt gezet en aan de kant van de weg wordt achtergelaten, doorloopt hij verschillende stadia van verdriet, waarbij hij zich afvraagt of zijn baasje nog terugkomt. Wat volgt zijn gevoelens van wanhoop en onthechting zoals de hond die ooit een thuis had, probeert te begrijpen. Je kunt deze trieste gemoedstoestand gemakkelijk vergelijken met het verlies van een geliefde wanneer soortgelijke emoties worden gevoeld. Toch blijven mensen hun honden met rust laten zonder na te denken over hun gevoelens en welzijn. Het is ook ironisch dat onze verlaten, daklozen straathonden adopteren in een verbintenis van genegenheid en gedeelde ervaring.
Je hebt misschien het hartverscheurende verhaal gehoord van een Japanse Akita-hond genaamd Hachiko die als een zoon werd behandeld door zijn eigenaar, een professor aan de Tokyo University.
Elke ochtend was het een ritueel voor Hachiko om zijn huisdierverzorger uit te laten bij het plaatselijke treinstation en later terug te keren om hem naar huis te begeleiden. Op een dag wachtte Hachiko, maar zijn baasje kwam nooit meer terug. Hij was plotseling overleden, een gebeurtenis die Hachiko onmogelijk kon bevatten. Hij ging bij een voormalige tuinman van de familie wonen, maar zette elke dag zijn pelgrimstocht naar het station voort - 's morgens en' s middags. De mensen op het station noemden hem Chuken-Hachiko, wat Hachiko betekent, de trouwe hond, die altijd hoopte dat zijn baasje zou terugkeren.
De band tussen mens en hond is blijvend, een les voor degenen die de loyaliteit van onze hondenvrienden devalueren.
Hoe honden denken en voelen is een platform geworden voor wetenschappelijk onderzoek, met onderzoeken die bevestigen dat onze pelsmaatjes gevoelens van pijn, verdriet en zelfs depressie met ons delen. Ze begrijpen ook menselijke spraak en de betekenis ervan, en vormen diepe, liefdevolle relaties met hun moeders en vaders als huisdier.
De wetenschap verkondigt dat honden de meest verbonden soort zijn met mensen op sociaal niveau, dus om echt te begrijpen hoe een verlaten hond zich voelt, moeten we in de hoofden van honden graven. Wat we vinden is een hersenstructuur die lijkt op die van ons - in staat om een breed scala aan emoties te voelen. Onze pups hebben ook hetzelfde hormoon - oxytocine - dat gevoelens van liefde stimuleert, maar met de mentale vermogens van een 2,5-jarig kind. Dit zou kunnen verklaren waarom honden op de graven van verloren voogden liggen, aangezien een kind van deze leeftijd zich beperkt bewust is van de finaliteit van de dood.
Neem even de tijd om na te denken over hoe een hond het definitieve afscheid van een eigenaar meet, of het nu gaat om doodgaan of weggaan!
Wetende dat je lieve teckel een hart heeft dat verlies voelt, stel je voor hoe verbijsterd deze kleine man zich zal voelen als hij een ritje in de auto maakt en dan ergens midden in de nacht wordt gedumpt. Als deze lafhartige eigenaren zich bewust waren van hoe vergelijkbaar hun ongewenste pups zijn met mensen, zouden ze misschien twee keer nadenken voordat ze zo'n gruwelijke daad begaan.
We weten nu dat verlaten honden veel problemen kunnen hebben, waaronder gebrek aan vertrouwen en verlatingsangst.
Tegenconditionering is een geweldige manier om dingen om te draaien, omdat het de bron van angst vervangt door iets dat de hond echt leuk vindt. Vul voordat je het huis verlaat een speeltje met de favoriete lekkernijen van je hond, zodat Rover wat tijd nodig heeft om zijn beloning binnen te krijgen. Als je weer thuis bent, neem je het speeltje mee, zodat hij weet dat hij deze heerlijke traktatie pas krijgt als je weggaat!
Als Duke, je Bull Terrier, elke keer dat je op het punt staat om het huis te verlaten opgewonden raakt, moet je misschien werken met de triggers die hem afzetten. Maak je overdag klaar om naar buiten te gaan, maar verlaat het huis niet meteen. Luister in plaats daarvan naar wat muziek zodat uw hond ziet dat deze acties niet altijd betekenen dat hij alleen zal zijn. Het zal niet van de ene op de andere dag gebeuren, maar als je ziet dat deze gekwetste hond zich weer heel voelt, zal dat je beloning zijn.
Zodra je een positieve verandering ziet, maak dan korte afstanden van het huis, zodat Duke weet dat je thuiskomt. Door hem te leren zitten of te blijven terwijl je de slaapkamerdeur sluit, voelt je hond zich minder gestrest en kun je naar de voordeur werken en hem het knuffeltje geven voordat je gaat. Het idee is om de angst van je Terriër weg te nemen dat hij op het punt staat verlaten te worden, dus langzaam opbouwen naar het normale aantal uren dat je weg bent, kan een paar of meer weken duren als je het goed doet.
Veel honden die in de steek zijn gelaten, hebben problemen met voedselagressie en sommigen verscheuren zelfs het huis. Geef je asielpup de tijd om vertrouwd te raken met zijn omgeving, want dit is een hond met echte angst. Maak je geen zorgen als hij voor je terugdeinst. Na verloop van tijd, als hij er klaar voor is, zal hij een vriendelijke zet doen. Je hond heeft tijd nodig om zich weer veilig te voelen, maar op dit moment is hij een beetje gestrest.
De weg naar herstel voor een in de steek gelaten pup kan een uitdaging zijn voor de nieuwe eigenaar met veel wendingen, maar het is een geweldig gevoel om een vergeten hond te helpen en een genot om ze weer gelukkig te zien!
