Gember is een lekkere specerij die bekend staat om zijn kenmerkende geur en smaak. Het wordt vaak omschreven als pittig en biedt diepgang aan veel gerechten. Maar naast smaak heeft het ook een aantal ongelooflijke gezondheidsvoordelen waar veel mensen gebruik van maken, voor zaken als misselijkheid en maagklachten.
Dus je vraagt je misschien af, kunnen honden gember hebben? Heeft het dezelfde gezondheidsvoordelen als voor mensen? En nog belangrijker, is gember veilig voor honden? Dit is wat je moet weten over gember voor honden.
"Gember is een veel voorkomende tropische plant en het is de wortel van deze plant die wordt gebruikt als kruidensupplement in de westerse geneeskunde", zegt Dr. Lori M. Teller, klinisch universitair hoofddocent aan het College of Veterinary Medicine and Biomedical Sciences in Texas A&M-universiteit. "De wortel is dik en knobbelig met een bruine buitenkant en een bleek lichtbruine binnenkant."
Volgens de National Institutes of Health wordt gember genoemd in oude Sanskriet-, Chinese, Griekse, Romeinse en Arabische teksten voor gezondheidsgerelateerde doeleinden. Het wordt al duizenden jaren gebruikt, vooral in de Aziatische geneeskunde, om buikpijn, diarree en misselijkheid te behandelen.
Ja! Gember en gemberwortel zijn veilig voor honden, zegt Dr. Teller.
Dosering is afhankelijk van de grootte van uw pup.
"De dosis voor gember is gebaseerd op de grootte van uw hond en het bereik is 20-50 mg / kg (ongeveer 10 tot 25 mg per pond lichaamsgewicht)", zegt Dr. Tori Countner, dierenarts en eigenaar van The Balanced Pet Vet .
Gember is er in meerdere vormen, variërend van vers tot poedervormig en gelukkig hebben ze allemaal dezelfde voordelen.
Verse gember is een geweldige optie voor honden en kan in gesneden of geraspte vormen worden gegeven.
Een geval waarbij verse gember misschien beter werkt dan het gedroogde kruid, zijn IBD-opflakkeringen.
"In de Chinese geneeskunde kan gedroogde gember een beetje te heet zijn voor hun spijsverteringskanaal, dus het verdient de voorkeur om verse gember in hun voedsel te sluipen", voegt Dr. Countner toe.
Maar ze waarschuwt dat sommige honden kunnen worden afgeschrikt door verse gember in hun eten. "Veel honden houden misschien niet van de smaak van verse gember, dus de gedroogde vorm of gebakken in een traktatie werkt goed", zegt ze.
Elke vorm van gember is oké om aan uw hond te geven, inclusief gemberwortel. Uiteindelijk komt het neer op wat uw hond zal eten.
"Zoek het formulier dat u het gemakkelijkst kunt toedienen en dat uw hond bereid is te accepteren", zegt Dr. Teller.
Als u uw hond gemberwortel geeft, zorg er dan voor dat u te allen tijde toezicht houdt op uw hond om te voorkomen dat hij een groot stuk doorslikt.
Gelukkig kunnen honden veel van dezelfde gezondheidsvoordelen van gember ervaren als mensen. Deze omvatten:
"Het kan helpen bij misselijkheid door reisziekte en door chemo veroorzaakte misselijkheid", zegt Dr. Countner. "Een onderzoek toonde aan dat honden die cisplatine kregen, een chemotherapeutisch middel, veel minder braken en misselijkheid hadden dan honden die geen gember gebruikten."
"Het is belangrijk om eerst contact op te nemen met uw dierenarts en ervoor te zorgen dat de gember geen interactie aangaat met een van de chemotherapeutische middelen die uw hond krijgt", voegt Dr. Teller toe.
Volgens een onderzoek kan het geven van een hond ongeveer 30 minuten voor een autorit dezelfde effecten hebben als het geven van Dramamine.
"Gember kan helpen gasvorming en een opgeblazen gevoel te verminderen, en ook spasmen in de gladde spieren in de darmlussen te ontspannen, wat helpt bij het verminderen van pijn bij spijsverteringsproblemen, zoals IBD (inflammatoire darmaandoening)", zegt Dr. Countner.
Gember kan ook ontstekingsremmende voordelen hebben voor honden met heup- en gewrichtspijn.
"Er zijn een paar onderzoeken bij mensen geweest die ontstekingsremmende effecten van gember aantonen, wat kan helpen bij het verlichten van pijn bij 75 procent van de patiënten met artrose en symptomen van reumatoïde artritis", zegt Dr. Countner.
"Gember is een antioxidant en kan enige cognitieve ondersteuning bieden, dus het kan worden gegeven aan honden met cognitieve stoornissen", zegt Dr. Teller.
Er zijn talloze manieren waarop u uw hond gember kunt geven, en het komt meestal neer op vallen en opstaan met betrekking tot smaak en wat uw pup lekker vindt.
"Je kunt verse gember toevoegen aan het voer van je hond, en velen zullen het eten als het fijn wordt gehakt of geraspt en gemengd", zegt Dr. Countner. "Je kunt gember ook in hondensnoepjes bakken, het mengen in een smoothie die geschikt is voor honden, en zelfs de smoothie invriezen in kleine bevroren blokjes voor een traktatie!"
Je zou ook een hydraterende route kunnen nemen. "Je zou ook gemberwater of met gember doordrenkt water kunnen maken", voegt Dr. Teller eraan toe.
Bovendien zijn er tal van gembertraktaties en gembersupplementen beschikbaar voor honden die de voordelen van gember bieden zonder de rommel of het gedoe om het vers te houden.
Over het algemeen wordt gember beschouwd als zeer veilig voor honden. Er zijn echter een paar risico's waarvan u zich bewust moet zijn.
"Gember kan voor sommige honden een beetje te heet zijn, vooral als ze ernstige gastro-intestinale problemen hebben", zegt Dr. Counter.
En in uiterst zeldzame gevallen kan gember reageren met bloedstollingstijden.
"Honden met bloedingsstoornissen of die medicijnen of supplementen gebruiken die het risico op bloedingen verhogen, mogen geen gember krijgen", zegt Dr. Teller. "Dit omvat alle honden die NSAID's gebruiken. Honden met bloedingsstoornissen, zoals hemofilie of de ziekte van von Willebrand, mogen ook geen gember krijgen.”
Gember wordt over het algemeen als veilig beschouwd voor de meeste honden en kan hen op veel manieren ten goede komen. Het is echter altijd slim om met uw dierenarts te praten voordat u het in hun dieet gaat opnemen.
"Bespreek altijd de medicijnen van uw huisdier, inclusief vitamines, supplementen en kruiden met uw dierenarts om ervoor te zorgen dat er rekening wordt gehouden met mogelijke interacties", zegt Dr. Teller.
