De kans is groot dat je de zin hebt gehoord:"Elke keer dat je bij je hond bent, train je." Het wordt vaak gesproken door hondentrainers als een manier om klanten eraan te herinneren dat hun honden voortdurend worden bekrachtigd voor gedrag - door de eigenaar, door anderen en door de omgeving. Gedrag dat wordt versterkt, neemt toe in frequentie, duurzaamheid en kracht. Het betaamt u aandacht te schenken aan wat er in de wereld van uw hond gebeurt, zodat u ervoor kunt zorgen dat hij niet de kans krijgt om bekrachtigd te worden voor gedrag dat u niet wilt, en nog belangrijker, zodat u ervoor kunt zorgen dat u gedragingen die u niet wilt, versterkt. je wilt.
Net als de schoenmakerskinderen die blootsvoets rondrennen, hebben hondentrainers soms last van een gebrek aan formele trainingssessies. We zijn vaak druk bezig met andere mensen en hun honden, en te moe om aan het eind van de dag tijd voor onszelf te besteden. Dat betekent echter niet dat we niet trainen. Ik heb onlangs een dag uit mijn eigen leven bekeken, als voorbeeld van hoeveel training kan plaatsvinden als je de hele dag door profiteert van de versterkingsmogelijkheden met je hondvriend.
05:30 — Hier gaat de wekker vroeg; tijd om schuurklusjes te doen en klaar te maken voor de dag. Paul gaat als eerste naar beneden met Dubhy (Scottish Terrier) en Lucy (Cardigan Welsh Corgi). Hij roept ze om hem te volgen en versterkt de "Kom" met een traktatie voor elk. (We hebben allebei altijd wat lekkers in onze zakken, en als we opraken, staat er in elke kamer in huis een plastic bak met lekkernijen op een plank.)
6:00 uur — Ik ben klaar met aankleden, bed opmaken, kattenbakken schoonmaken en de katten voeren. Mijn beurt om naar de schuur te gaan met Bonnie (Scorgidoodle) en Scooter (Pommeren). Bonnie houdt van haar bench en heeft soms een aansporing nodig om eruit te komen. We maken van de gelegenheid gebruik om "Find it!" - traktaties op de grond gooien zodat ze eraan kan ruiken, en "Touch" - gericht op mijn hand voor een "Ja!" marker en traktaties. (Voor meer informatie over doeltraining, zie "Right on Target, WDJ februari 2006.) Hoewel ik een clicker gebruik voor formele trainingssessies, is een verbale marker veel handiger voor real-life markeren en behandelen.
6:02 uur — Ik spoor Bonnie aan om bovenaan de trap te "Wachten", zodat ze me niet zal laten struikelen terwijl ik Scooter in mijn armen draag. (Scooter's kleine Pom-benen kunnen niet over de trap navigeren.) Als Bonnie op het pistool springt en de trap af begint voordat ik haar dat zeg, oefenen we haar "Terug!" cue, en ze gaat achteruit de trap op naar de overloop. Het is niet nodig om Bonnie te markeren en te belonen voor de "Wacht" - de vrijlating is versterking genoeg en ze vliegt naar de achterdeur in blijde afwachting van de reis naar de schuur. (Voor meer informatie over het verschil tussen wachten en blijven, zie "Wacht even, blijf nog even", mei 2001.)
6:04 uur — Nadat ik stalschoenen en jas heb aangetrokken, vraag ik Bonnie en Scooter om bij de achterdeur te "wachten" als ik eerst naar buiten ga - niet omdat ik "dominant" moet zijn, maar omdat een goede manier van "wachten" -gedrag aan de deur deur- darten. De release cue nodigt hen uit om te volgen. (Mythen en verkeerde informatie over 'dominantie' worden besproken in 'Alpha Schmalpha', december 2001.)
6:05 uur — Als we langs mijn Dodge Caravan komen, klap ik de schuifdeur open en nodig ik Bonnie uit om erin te springen. Ze doet dat, gewillig en gretig, in blijde afwachting van een "Ja" en traktatie. Dit is een aanbetaling in de klassieke conditioneringsbank; Bonnie rijdt niet graag in auto's en gaf het busje altijd een ruime ligplaats. Door haar regelmatig uit te nodigen om in te stappen, een traktatie te krijgen en niet te gaan rijden, help ik haar een positievere associatie te krijgen met auto's en autoritten.
6:07 uur — Ik oefen verschillende terugroepacties voor waardevolle traktaties met zowel Bonnie als Scooter op weg naar de schuur. Beide honden kwamen vanuit het asiel naar ons toe met de neiging om rond te dwalen, of zelfs weg te rennen, als ze buiten vrijheid kregen. Ik droeg Scooter altijd naar de schuur en liep Bonnie aan de lijn. Onze dagelijkse terugroeppraktijk heeft ons op het punt gebracht waarop ze op betrouwbare wijze de korte afstand naar de schuur op eigen kracht kunnen afleggen, en Bonnie kan los met ons wandelen rond onze 80 hectare grote boerderij. (Scooter gaat liever niet wandelen, heel erg bedankt.)
6:15- 7:45 uur — Veel kansen om een verscheidenheid aan gedrag voor alle vier de honden te versterken terwijl we voeren, stallen schoonmaken en paarden naar buiten brengen. Af en toe een "Wacht" herinnert hen eraan dat ze niet in de stallen mogen duiken en niet mogen ontbijten op verse paardenpoep, of onder paardenhoeven ronddwalen. Dubhy krijgt een beloning voor het aanbieden om op het montageblok te gaan zitten - zijn "station" waar we hem naartoe kunnen sturen als hij onder de voeten komt tijdens het vegen van het gangpad. Bonnie krijgt misschien versterking voor een heerlijk losloopje dat door het gangpad van de schuur loopt terwijl ze aan mijn linkerkant draaft en naar mijn gezicht staart.
We spelen ook "Vind het!" of "Down / Stay" om de honden veilig bezig te houden terwijl we paarden naar hun weiden leiden, en "Wacht" bij schuurpoorten zodat ze ons niet naar buiten volgen. Dubhy krijgt ook zijn dagelijkse kruiwagenrit - "Dubhy, Up!" nodigt hem uit om erin te springen, en hij glimlacht helemaal naar de andere kant van de schuur, waar een "Unload!" vraagt hem om op een bank te springen. De andere drie zitten aan mijn voeten en ik bezorg overal wat lekkers.
8:00 uur — Tijd voor een hondenontbijt. Alle vier verzamelen zich in de keuken terwijl ik hun kommen maak. Ik gooi stukjes kaas voor Lucy om te vangen terwijl ik Scooters kom naar de wasruimte draag, waar hij kan eten zonder zich zorgen te maken over intimidatie door de grotere honden. De kaas versterkt Lucy omdat ze niet blaft terwijl ze op haar eigen kom wacht. Lucy heeft wat problemen met impulsbeheersing en een lage tolerantie voor frustratie. Ze zit op haar mat terwijl ik de maaltijden van Dubhy en Bonnie bezorg op hun mat aan de andere kant van de keuken.
Lucy vangt behendig een kaasblokje op dat aan de andere kant van de kamer wordt gegooid - versterking om op haar eigen plek te blijven totdat ik terugkom om haar kom af te leveren. Elke hond zit en wacht tot ik de kom op de grond zet en ze loslaat om te eten; dat is een superversterking! (Zie "The Bowl Game", juli 2005 voor meer informatie over het gebruik van voedertijd als een geweldige kans om gedrag zoals "Uit", "Wachten" en zelfbeheersing te trainen.)
Ga de rest van de dag door naar pagina 2!
9:00 – 12:00 uur — Dit is meestal rustige tijd, waarbij alle vier de honden een dutje doen terwijl ik aan mijn bureau werk, maar er zijn nog steeds mogelijkheden, zoals:
Barney-de-kat loopt mijn kantoor binnen om een tijdje op mijn bureau rond te hangen en springt dan naar beneden om zijn ondoorgrondelijke kattenzaak voort te zetten. Er was een tijd dat Lucy hem zou achtervolgen, maar nu niet meer. De aanblik van Barney die van mijn bureau springt, betekent nu dat ik een waardevolle traktatie krijg; Lucy is klassiek geconditioneerd om naar mij te kijken in plaats van de kat te achtervolgen. Om die sterke associatie te behouden, geef ik nog steeds de traktatie voor elke katachtige afsprong. Tegenwoordig, wanneer Barney van mijn bureau springt, beweegt Lucy niet eens, behalve om me aan te kijken in afwachting van een traktatie.
Scooter, kleine kerel die hij is, geeft geen erg grote signalen om ons te vertellen dat hij naar buiten moet en staat erom bekend zijn been in huis op te tillen. Lucy, herdershond die zij is, is zich veel meer bewust van zijn communicatie dan ik, en zal me luid vertellen dat Scooter stilletjes zegt dat hij naar buiten moet. Iedereen wordt daarvoor versterkt met een echte beloning - een reis naar de omheinde achtertuin - en een "Ja!" en behandel voor snelle reacties op de "Go pee" -cue. (Zie "Plassen op cue", februari 2007.)
Terwijl we weg zijn, kan ik met Lucy apporteren spelen en haar aansporen om te 'zitten', 'liggen', 'terug' en 'geven' - en elk van die gedragingen versterken met nog een worp van haar favoriete apporteerspeeltje.
Terwijl ze weg rent om op te halen, sluip ik een beetje in met enkele van Dubhy's trucs:"Ga zitten", "Salute", "Crawl", "Roll Over" en "Say Your Prayers."
Als Dubhy achter de hoek van de garage is rondgelopen, grijp ik de gelegenheid aan om hem terug te bellen met zijn noodfluitje. We gebruiken hiervoor een (zeer luide) stormfluit, zowel om zijn milde gehoorstoornis te overwinnen, als om zijn soms aarzelende reactie op de recall aan te scherpen. Dubhy is de enige van onze vier honden die er vaak voor kiest om buiten in de tuin te blijven in plaats van terug te komen met de rest van het gezin.
(Voor meer informatie over stormfluitjes, zie stormwhistles.com of bel 314-436-3332. Voor meer informatie over het opbouwen en onderhouden van een goede terugroepactie, zie "Rocket Recalls", september 2012.)
Op de terugweg naar binnen pauzeer ik even om Bonnie te vragen een paar vegen met haar voorpoten op het hondennagelvijl in de serre te doen - haar aanmoedigend om haar eigen nagels te vijlen, aangezien ze een hekel heeft aan nagels knippen. "Ja" en trakteer! Dan spoor ik haar aan om achteruit op het bord te gaan staan en hard met haar staart te kwispelen - de beste techniek die we tot nu toe hebben gevonden om haar achternagels te vijlen. Meer traktaties. (Voor meer informatie over hoe je een hond leert die er echt een hekel aan heeft om haar nagels te laten knippen om van te genieten haar nagels laten knippen, zie "Positieve Pedi-Pedis", augustus 2012.)
12:00 – 17:00 uur — Ik werk meestal tijdens de lunch, schrijf of bereid me voor op een middagklant. Bonnie en Lucy hopen op een hond-reactieve hond, aangezien ik ze allebei als mijn "neutrale honden" gebruik en ze allebei dol zijn op de opdracht. Bonnie krijgt de eerste hap, omdat ze de zachtste van de twee is, en hoogstwaarschijnlijk zal ze de klanthond helpen slagen met een tegenconditioneringsprotocol. Dit is een geweldige kans om te werken aan het volgen en focussen, omdat ik wil dat mijn neutrale honden goed onder controle zijn en geen oogcontact maken met de hond van de klant. We oefenen over bochten, achteruitrijden, bochten naar links en rechts, en rallymoves:dalen, achterblijven, finishen, 180's en 360's, evenals basishelling en andere trucs. Wanneer de klanthond klaar is om met een tweede hond te werken, doorloopt Lucy dezelfde routines.
Als alternatief, als er geen klant op de planning staat, kunnen we gewoon gaan wandelen in het bos - een favoriete bezigheid van ons allemaal, behalve Scooter, die ervoor kiest om thuis te blijven.
Nu kunnen we serieuze terugroepacties oefenen - gemakkelijk voor Lucy, die de neiging heeft om als herdershond dicht bij haar mens te blijven, maar het is moeilijker voor Dubhy en Bonnie, die allebei een onafhankelijke terriërhouding hebben. Bonnie reikt ver genoeg om me een beetje nerveus te maken, maar sinds we een paar jaar geleden zijn begonnen met het oefenen van terugroepacties op weg naar de schuur, is ze erg betrouwbaar geworden om terug te komen als ik bel.
Dubhy wandelt aan een lange lijn en draagt een GPS-tag. Zijn adolescente maanden die hij als zwerfdier in de wildernis van Chattanooga doorbracht, gecombineerd met zijn terriëronafhankelijkheid, maken een betrouwbare terugroepactie een echte uitdaging voor hem.
De lange rij is waarschijnlijk niet absoluut noodzakelijk. Ik weet dat hij meestal zal komen; Ik wil gewoon niet het risico nemen dat dit tijd is misschien een uitzondering. We oefenen hoe dan ook herinneringen op de lange rij, voor die dag dat hij op de een of andere manier wegglipt. Het is een paar keer gebeurd in de negen jaar dat we op de boerderij zijn, en meestal hebben we hem vrij snel teruggevonden. Een recente uitzondering toen hij een paar uur vermist was (waarschijnlijk met zijn hoofd in een gat in het bos) leidde tot de aankoop van een GPS Tagg Pet Tracker.
Laat in de middag doen we meer schuurklusjes, maar de honden blijven meestal binnen voor deze voeding. We gaan aan boord van paarden, en vaak zijn de pensionhouders op pad en komen er studenten voor hondentrainingslessen. Ik spoor Lucy aan om naar haar kantoor te gaan (wat mijn kantoor is) en Bonnie meldt zich aan om in haar bench te gaan. Beiden worden bekrachtigd omdat ze gehoorzamen:Lucy met een paar gegooide lekkernijen en Bonnie met haar favoriete kauwsnack:een sinaasappel! Ik doe een beetje tegenconditionering voor Scooter's "Ik blaf en jaag je de deur uit"-gedrag, door een handvol lekkernijen op de grond te gooien als ik wegga.
20:00 uur — Na het hondendiner, dat erg veel lijkt op hun ontbijtroutine, is het tijd voor het gezin in de woonkamer en meer mogelijkheden voor versterking. Bonnie vraagt of ze op de bank mag komen door aan mijn voeten te gaan zitten en smekend in mijn ogen te staren. Toestemming om op te springen is alle versterking die ze nodig heeft voor dat beleefde "Say Please"-gedrag.
Lucy houdt ook van tijd op de bank, dus af en toe "Uit" voor de een krijgt een beloning, zodat de ander een tijdje aan mijn zijde kan liggen. Cameo-optredens van Barney (de kat) zorgen voor meer contra-conditioneringsmomenten om de associatie in Lucy's geest te behouden dat "katten iets lekkers doen!"
Dubhy houdt 's avonds vrij veel voor zichzelf, maar een zachte "Wuff" in de gang voor deze moeilijk te huisvesten Scottie krijgt een welverdiende "buiten"-versterking, evenals een andere aankondiging van Lucy dat Scooter naar buiten moet.
23:00 uur — Laatste oproep voor zindelijkheidsritjes voor het slapengaan. Iedereen krijgt een traktatie als hij uitgaat en als hij weer binnenkomt als hij wordt gebeld.
De bende troepen naar boven. Lucy en Bonnie krijgen traktaties omdat ze in hun kisten zijn gesneld, Dubhy krijgt er een paar omdat ze in zijn bed springen (een antieke houten kist met dekens als beddengoed), en Scooter krijgt traktaties op het bed en zijn twee knuffels ("differentiële versterking van een onverenigbaar gedrag”, dus likt hij zijn speelgoed in plaats van onze kussens).
11:15 – 23:30 uur — Ten slotte hebben we aan het einde van de dag wat tijd voor het opknappen/verzorgen van Scooter. Hij heeft een zeer weelderige vacht, met een dichte ondervacht die ongelooflijk gemakkelijk klit en bijna dagelijks moet worden geborsteld. Omdat het zo gemakkelijk in de knoop raakt, houdt het verzorgen altijd wat trekken in, wat begrijpelijkerwijs aversief voor hem is. Om hem blij te maken met het poetsen, krijgt hij snoepjes uit de ene hand, terwijl ik met de andere kam.
Paul komt 15 tot 30 minuten nadat ik dat heb gedaan naar boven en ik geef Scooter traktaties om zijn woeste "inbraakalarm" -geblaf tegen te gaan / te voorkomen.
GEEN TRAINING-TRAINING
Dus daar heb je het. Voor een dag dat ik geen echte "geplande" trainingssessies deed, hebben we heel wat versterking gedaan voor gewenst gedrag! (Zie 'de Training Tally' hieronder, voor het verbazingwekkende totaal.) Sterker nog, ik ben doodmoe als ik erover schrijf.
Als je niet thuis werkt, heb je minder uren in de dag met je hond, maar dit betekent niet noodzakelijk dat je niet evenveel kansen kunt benutten om training in je dagelijkse routine op te nemen. Vraag haar om enkele "Sit-Stays" en "Down-Stays" terwijl u wacht tot uw koffie wordt gezet, afgewisseld met korte sessies Tug o'War. Nodig uw hond uit om met u mee te gaan naar de wasruimte en vraag haar om ander gedrag (zitten, liggen, staan, handen schudden) terwijl u de kleding sorteert of opvouwt (en beloon haar voor dit gedrag!). Speel af en toe een snel spelletje apporteren terwijl je de kinderen helpt met huiswerk of het avondeten kookt, en vraag haar elke keer beleefd te gaan zitten voordat je de bal gooit.
En wees natuurlijk altijd alert op gelegenheden om 'haar te betrappen als ze iets goed doet'. Bied haar een versterkend beetje aandacht, complimenten, aaien, spelen of eten. Het handhaven van goed gedrag is net zo belangrijk als het ontwikkelen van nieuwe.
Pat Miller, CBCC-KA, CPDT-KA, is de trainingsredacteur van WDJ. Ze woont in Fairplay, Maryland, de locatie van haar Peaceable Paws-trainingscentrum, waar ze hondentrainingslessen en cursussen voor hondentrainers aanbiedt. Pat is ook auteur van vele boeken over positieve training.
