Van de Bassett Hound tot de St. Bernard, veel hondenrassen hebben oren die niet rechtop staan. Slappe oren zijn super schattig, maar je kunt je afvragen of er een diepere reden is waarom de oren van sommige honden hangen. De vraag heeft een aantal vooraanstaande mensen uit de geschiedenis voor een raadsel gesteld - serieus, Charles Darwin heeft de kwestie (onder andere met betrekking tot de verschillen tussen gedomesticeerde dieren en hun wilde tegenhangers) al in de 19e eeuw overwogen. Gelukkig heeft de moderne wetenschap enig licht op het raadsel geworpen. Dus laten we het wetenschappelijk doen!
Genetische studies hebben aangetoond dat honden zo'n 10.000 jaar geleden voor het eerst met mensen omgingen. Honden waren toen in wezen wolven - compleet met oren die hoog opstonden. In de loop der jaren en millennia hebben mensen selectief honden gefokt om meer gewenste eigenschappen te hebben (zoals vriendelijker of tammer zijn). Slappe oren, hoewel schattig, waren gewoon een bijproduct van deze domesticatie en fokken voor tamheid. Wetenschappers hebben dit fenomeen zelfs een naam gegeven:domesticatiesyndroom. Het is iets dat voor het eerst werd opgemerkt door Charles Darwin, die zich afvroeg waarom gedomesticeerde dieren (niet alleen honden) kenmerken en eigenschappen hebben die verschillen van verwante wilde dieren.
Een recente studie gepubliceerd in Genetics heeft het domesticatiesyndroom diepgaand onderzocht. Naast slappe oren, omvatten de bijwerkingen van domesticatie onder andere kleinere kaken en tanden, witte vachtvlekken en juveniele gezichten. Het syndroom is niet uniek voor honden - het treft ook gedomesticeerde varkens, paarden, schapen, konijnen en vossen.
Dus wat is er precies aan de hand? De eerste wolven die zich duizenden jaren geleden bij mensen voegden, moeten anders zijn geweest dan andere wolven - ze hadden hoogstwaarschijnlijk minder adrenaline, wat betekende dat ze minder geneigd waren om aan te vallen of te vluchten als ze in de buurt van mensen waren. Adrenaline komt van de bijnier, die wordt gevormd door stamcellen die neurale lijstcellen worden genoemd. Mensen fokten selectief honden voor tamheid, en door dit te doen fokten ze honden met kleine tekorten aan de neurale lijst (deze tekorten zijn de reden waarom de wolven in de eerste plaats minder bang waren voor mensen). Deze stamcellen hebben echter niet alleen invloed op adrenaline en de bijnier, ze gaan ook naar andere delen van dieren, zoals oren. Door deze tekorten aan de neurale lijst werken embryonale stamcellen niet goed of raken ze verdwaald op weg om weefsel op te bouwen (hondenoren hangen af door misvormd kraakbeen), en dit veroorzaakt de fysieke verschillen die je ziet tussen gedomesticeerde en wilde dieren (zoals honden en wolven, bijvoorbeeld).
Slappe oren en de andere bijwerkingen van selectief fokken op tamheid lijken geen schade te berokkenen aan honden of andere gedomesticeerde dieren, en ze zijn niet eens aanwezig in elk dier - onthoud, niet alle honden hebben slappe oren. Mensen hebben misschien niet opzettelijk honden gefokt om hangende oren te hebben, maar de eigenschap is onmiskenbaar schattig, zelfs als slappe oren technisch gezien een misvorming zijn. We zouden onze honden met slappe oren niet anders willen.
Referenties :
Genetics.org IFLScience:waarom zoveel gedomesticeerde dieren slappe oren hebben Mashable:slappe oren van honden zijn een symptoom van 'domesticatiesyndroom' ABC News:waarom sommige honden slappe oren hebben
