Geurhonden hebben net als bloedhonden superlange oren die als vangerwanten fungeren en onzichtbare geurdeeltjes op het spoor opscheppen en ze naar de neus vegen. Toen de veroordeelden Richard Matt en David Sweat in 2015 besloten om een "Shawshank Redemption" uit te voeren en uit de Clinton County Correctional Facility in de staat New York te tunnelen, was een 2-jarige bloedhond genaamd Ginney hen op het spoor.
In samenwerking met James Pendolino van het zoek- en reddingsteam van Rensselaer County, N.Y., gebruikten Ginney en een aantal andere honden hun neuzen tijdens de klopjacht in juni om de uitgestrekte Adirondack-regio af te speuren in de hoop de geur van de ontsnapte gevangenen op te vangen. "Ze maken nooit geluid op het spoor", zei Pendolino over bloedhonden in een interview met een televisiestation in Albany, New York. "Al deze losse huid helpt de geur vast te houden."
Bloedhonden, met hun slappe huid en slungelige oren, zijn de typische speurhonden, en daar is een goede reden voor. Terwijl alle soorten honden, inclusief Duitse herders en Labrador retrievers, veroordeelden, kadavers en slachtoffers van rampen kunnen opsnuiven, lijken de honden met slappe oren de beste in wat ze doen.
Om te beginnen hebben honden, ongeacht het ras, geweldige neuzen. Met meer dan 220 miljoen reukreceptoren zeggen experts dat de reukzin van een hond duizenden keren gevoeliger is dan die van een mens. Bovendien zijn honden met slappe oren, zoals bloedhonden, wasberen, Bassett-honden en andere buitengewoon goede speurders.
Dat komt omdat hun lange oren fungeren als vangerwanten, onzichtbare geurdeeltjes op het spoor opscheppen en naar de neus vegen. De geurdeeltjes komen ook vast te zitten in de plooien van de rimpelige huid, waardoor de hond referentiemonsters kan meenemen tijdens het jagen. Lange oren ondermijnen ook het vermogen van een hond om verre geluiden te horen, waardoor de honden meer op hun reukvermogen moeten vertrouwen.
NU DAT IS INTERESSANTIn 2009 creëerden onderzoekers van de Pennsylvania State University een computermodel van de neus van een hond om beter te begrijpen hoe honden ruiken. Ze meldden in de Journal of the Royal Society Interface dat elk neusgat ongeveer vijf keer per seconde lucht naar binnen trekt. Het lijkt erop dat de hond weet welk neusgat de geur intrekt, waardoor ze naar rechts of links kunnen draaien bij het volgen. Bovendien blijven receptoren geurmoleculen vasthouden, zelfs nadat de hond heeft uitgeademd.
