Labradors zijn speelse, liefhebbende honden en hebben veel unieke kenmerken en een meeslepende geschiedenis. Inheems in Newfoundland, werkten de oorspronkelijke Labrador retrievers naast vissers die netten uit ijskoud water haalden en losse vissen vingen. Ze kwamen op schepen naar Engeland, waar ze werden gekruist met spaniëls en setters om te fokken in jagersinstinct, zegt de website van het Dog Breed Info Center. Ooit bekend als "St. John's Dogs", arriveerde het moderne Lab in de 19e eeuw in de Verenigde Staten, maar werd pas in 1917 erkend door de American Kennel Club (AKC). De rasstandaarden vereisen dat andere rassen bepaalde kenmerken van de Labrador om een hond als raszuiver te kunnen classificeren.
Purebred Labs zijn er in slechts drie kleuren:geel, chocolade en zwart. De Labrador Retriever Club, Inc., de nationale organisatie van Lab-fokkers, diskwalificeert een hond van raszuivere status als de hond een andere kleur of een combinatie van kleuren heeft. Ze laten een kleine witte vlek op de borst van de hond toe, maar gestroomde of bruine aftekeningen op chocolade of zwarte honden tonen de genetische invloed van een ander ras op de achtergrond van het dier. Zwarte honden hebben meestal een diepzwarte tint, terwijl chocolaatjes in kleur kunnen variëren van licht tot donkerbruin. Gele labs tonen kleuren variërend van licht crème tot "vosrood", met verschillende tinten op de buiken, ruggen en oren van de hond.
De dichte haarvacht van de Labrador retriever beschermt het dier tegen koud weer, water en bodembedekkers. De korte, rechte toplaag bedekt een zachte ondervacht waardoor de natuurlijke lichaamsolie van het dier vocht afstoot. De American Kennel Club verwerpt honden van raszuivere status als de vacht van het dier dun en glad, wollig of zacht en zijdeachtig is als niet genetisch representatief voor het ras.
Conformatienormen door de American Kennel Club voor het raszuivere laboratorium vereisen dat de hoogte aan de bovenkant van de schouder voor de reu 22-1 / 2 tot 24-1/2 inch is; een teef moet ongeveer 1 inch kleiner zijn. Het mannetje weegt normaal gesproken tussen de 65 en 80 pond; de teef tussen de 55 en 70 pond. Een middellange snuit met een volledig gekleurde zwarte of bruine neus zit bovenop de brede, vierkante schedel van het Lab. De ogen zitten ver uit elkaar, wat de vriendelijkheid en het goede temperament van het ras meegeeft en zijn zwart omrand in gele en zwartgecoate labs. Chocoladelaboratoria hebben bruinomrande ogen. Het lichaamstype van het Lab omvat een goed uitgebalanceerde voor- en achterhand, met de diepe borst en gespierde rug, of bovenlijn, die bewegingsvrijheid mogelijk maken. De dikke staart van het Lab loopt geleidelijk taps toe naar de punt, volgt de bovenlijn en is bedekt met de korte, dichte vacht van de hond zonder bevedering.
Elke hond met een afwijking van de hoogtenormen, een roze neus of een neus zonder pigment, een gebrek aan kleur in de oogranden of een verschil in staartstructuur geeft de invloed van andere rassen aan en wordt door de AKC gediskwalificeerd van de raszuivere status.
Oorspronkelijk gefokt om neergehaalde watervogels te vinden voor wapenjagers, toont de rasechte Labrador een instinct om te apporteren, door overwoekerd terrein te rennen en door meren en beken te zwemmen om zijn werkpotentieel te vervullen, zeggen Kerry Kern en Michele Earle-Bridges in hun boek, Labrador Retrievers:de complete gebruikershandleiding. Het gelijkmatige temperament van het Lab bewijst dat het vriendschappelijk en vriendelijk is als een metgezel voor een gezin met kleine kinderen, terwijl het de uithoudingsvermogen heeft om urenlang met een vogeljager te werken. Honden die bang zijn voor water en zonder het 'ophaal'-instinct duiden meestal op de introductie van een ander ras ergens in de bloedlijn.
