Veel Afrikaanse hondenrassen hebben vergelijkbare kenmerken.
Kenmerken die hen terugbrengen naar hun oude oorsprong.
Maar er zijn ook een of twee verrassingen.
Afrika is een enorm continent met 54 landen, die een landmassa van 12 miljoen vierkante mijl beslaan.
Het gevarieerde landschap varieert van woestijn tot tropische regenwouden en van bergen tot uitgestrekte grasvlakten.
Hondenrassen die zich in Afrika ontwikkelden, ontwikkelden de kenmerken die ze nodig hadden om zich aan te passen aan hun specifieke omgeving.
Je kunt de fysieke kenmerken van de meeste inheemse Afrikaanse hondenrassen herkennen op oude Egyptische muurschilderingen.
En zelfs op rotstekeningen over het hele continent.
Terwijl de jager-verzamelaars naar verschillende delen van Afrika migreerden, ontwikkelden zich verschillende inheemse rassen.
Door de eeuwen heen aangepast aan de omstandigheden waarin ze werkten en leefden.
Andere erkende Afrikaanse hondenrassen werden gekruist tussen de inheemse hondenrassen en honden geïntroduceerd uit Azië en Europa.
De meeste zijn Afrikaanse jachthondenrassen, maar ze werden ook gebruikt voor het hoeden en bewaken van landelijke boerderijen en voor gezelschap.
Klik op de afbeelding hierboven om direct naar je favoriete Afrikaanse hondenras te gaan, of scroll naar beneden om er alles over te weten te komen!
De AfriCanis wordt beschouwd als een echte hond van Afrika - en een van de weinige primitieve rassen die nog in de wereld zijn.
De naam AfriCanis verwijst naar Afrika (het continent) en Canis (hond).
AfriCanis is een inheems Zuid-Afrikaans hondenras.
Voorheen afgedaan als bastaarden, DNA-testen hebben nu bevestigd dat AfriCanis een apart ras is.
De oorsprong gaat terug tot ongeveer 7.000 voor Christus - zelfs van vóór de Egyptische dynastieën.
De Afrikanen stammen af van honden die tijdens het stenen tijdperk met herders uit het Oosten naar Noord-Afrika kwamen.
In de loop van de eeuwen migreerden ze met hun Bantoesprekende eigenaren uit de steentijd tot ze rond 570 na Christus Zuid-Afrika bereikten
Er zijn aanwijzingen van rond 800 na Christus dat de hond toen ook een thuis vond bij de Khoisan. De oorspronkelijke bewoners van het zuidelijkste puntje van Afrika.
De AfriCanis is een landras, wat inhoudt dat de raskenmerken zijn ontwikkeld door natuurlijke selectie.
De natuur maakte de hond geschikt voor de omstandigheden in Afrika.
Vandaag de dag komen de echte Africanis nog steeds voornamelijk voor in landelijke tribale gemeenschappen in Zuid-Afrika, waar ze hun traditionele levensstijl voortzetten.
Ze staan bekend om hun jacht- en herdersvaardigheden.
En ook als een van de meest prominente Afrikaanse waakhondenrassen.
Hun huis, gezin en vee beschermen.
De AfriCanis werd als een bastaard beschouwd en in het Swahili aangeduid als 'umbwa wa ki-shenzi', wat zich vertaalt naar 'gewone hond'.
Dit oneerlijke stigma werd verwijderd na uitgebreide studies van deze honden door Johan Gallant en Joseph Sithole.
Ze kwamen tot de conclusie dat, hoewel de honden qua uiterlijk kunnen verschillen, ze dezelfde gedragskenmerken hebben en van een coherent ras zijn.
De Africanis is een kortharige, eenvoudig ogende, middelgrote hond die verkrijgbaar is in een groot aantal kleuren, met of zonder aftekeningen.
Het heeft een dunne staart, langer dan normaal, die ronddraait.
Hun oren kunnen rechtop, half rechtop of hangend zijn - afhankelijk van wat er in de omgeving gebeurt.
In feite is dit een van de onderscheidende kenmerken van het ras.
Hoewel de AfriCani's dun kunnen lijken - in goede staat zijn hun ribben net zichtbaar.
Deze hond is goed gespierd, behendig en soepel.
Ze kunnen lange afstanden afleggen op ruw terrein en met hoge snelheden.
Vanwege hun achtergrond van vrij rondlopen in landelijke nederzettingen, zijn de Afrikanen erg gehecht aan mensen, maar ze hebben ook veel ruimte nodig.
Hun natuurlijke instinct om te bewaken en te beschermen, hun vriendelijke karakter en bereidheid om te behagen, maken ze tot uitstekende huisdieren.
Ze zijn speels en goed met kinderen en kunnen goed overweg met andere huisdieren.
Hoewel niet altijd met andere honden!
Ze zijn territoriaal, onafhankelijk en hebben een hoog energieniveau, dus ze hebben regelmatig dagelijkse lichaamsbeweging nodig.
Ze doen het goed in een huis met een grote tuin.
Vanwege hun behendigheid moeten de hekken hoog genoeg zijn zodat ze niet kunnen ontsnappen en op eigen gelegenheid op verkenning gaan.
De AfriCanis is zeer intelligent en gehoorzaam, waardoor ze gemakkelijk te trainen zijn.
De korte vacht is gemakkelijk te onderhouden en werpt gemiddeld af.
Vanwege de natuurlijke fokkerij is de AfriCanis een van de gezondste hondenrassen die je zou kunnen hebben.
Ze worden gemiddeld tussen de negen en twaalf jaar oud.
Deze honden hebben een sterk immuunsysteem en een natuurlijke immuniteit tegen de meeste parasieten.
AfriCanis-honden hebben niet de neiging om te lijden aan erfelijke ziekten zoals rashonden.
Een van de meest populaire Zuid-Afrikaanse hondenrassen is de Rhodesian Ridgeback - en deze heeft AfriCanis-genen in zijn afstamming.
De grote en krachtige Rhodesian Ridgeback stond aanvankelijk bekend als de Afrikaanse leeuwenhond.
Dit kwam door zijn vermogen om leeuwen en andere gevaarlijke dieren aan te pakken.
Dit Afrikaanse leeuwenhondenras staat bekend om hun moed, loyaliteit, intelligentie en betrouwbaarheid als zowel een jachthond als een metgezel.
De Rhodesian Ridgeback dankt zijn naam aan het gebied waar hij formeel werd gefokt en de kenmerkende haren op hun rug.
Deze honden hebben een genetische mutatie waardoor een haarrug op hun rug in de tegenovergestelde richting groeit.
Ze worden vaak beschreven als "de hond met een slang op zijn rug."
Boeren in Zuid-Afrika fokten de Rhodesian Ridgeback als een veelzijdige jachthond.
Een die sterk genoeg was om extreme temperaturen en het ruwe terrein van de bush te doorstaan.
En ook om hun eigendommen te beschermen en te bewaken.
De boeren gebruikten honden die uit Europa waren meegebracht, zoals mastiffs, Duitse Doggen en bloedhonden.
Ze kruisten ze met de inheemse honden van de Khoikhoi, de inheemse bevolking van Zuid-Afrika.
Sommige van de Khoikhoi-honden hadden een unieke haarrug langs hun rug.
Het viel op dat de honden met deze kam geneigd waren uitstekende jagers te zijn.
In 1922 startte een jager genaamd Cornelius van Rooyen een fokprogramma in Rhodesië (nu Zimbabwe).
Hij heeft een rasstandaard bepaald over hoe de Rhodesian Ridgeback eruit moet zien en zich moet gedragen.
Na de Tweede Wereldoorlog werden veel Rhodesian Ridgebacks geïmporteerd naar Groot-Brittannië, de VS en Canada.
De grote en goed gespierde Rhodesian Ridgeback kan bijna 100 pond wegen.
Hun vachtkleur varieert van licht tarwe tot rood tarwe.
Ze zijn een van de meest onderscheidende Zuid-Afrikaanse hondenrassen vanwege hun grootte en de unieke haarkam.
Ze hebben een gladde, korte vacht die heel weinig verhaart en slechts wekelijks moet worden geborsteld.
De Ridgeback wordt beschouwd als de meest territoriale van alle hondenrassen.
Ze zijn vaak afstandelijk tegenover vreemden, dus vroege socialisatie is essentieel.
De Rhodesian Ridgeback blijft een van de meest populaire Afrikaanse jachthondenrassen en wordt nog steeds vaak gebruikt voor zijn oorspronkelijke doel.
Sommigen hebben zich ook aangepast aan het wijzen en ophalen.
Dit zelfverzekerde en onafhankelijke hondenras is het meest geschikt voor ervaren eigenaren in actieve gezinnen.
Ze zijn tolerant met kinderen, maar zijn te opgewekt om met peuters om te gaan.
Ze kunnen onvriendelijk zijn tegen honden van hetzelfde geslacht.
Bovendien hebben ze het potentieel om agressief te zijn met andere dieren vanwege hun prooi-instinct.
De Ridgeback is een uitstekende metgezel voor eigenaren die de nodige tijd hebben om te besteden aan training, beweging en socialisatie.
Ze vereisen stevige wandelingen en regelmatige speeltijd.
Samen met de kans om minstens twee keer per week te rennen in een omheind gebied.
Anders raken ze verveeld en destructief.
Dit ras is een goede wandel- of hardlooppartner en blinkt uit in verschillende hondensporten zoals behendigheid, kunstaas, gehoorzaamheid en speuren.
De Ridgeback wordt tussen de 10 en 12 jaar oud en is over het algemeen een gezonde hond.
Dezelfde genetische mutatie die verantwoordelijk is voor de richel op hun rug kan een geboorteafwijking veroorzaken die bekend staat als een dermoid sinus.
Een dermoid sinus is een buisvormige inkeping van de huid boven de wervelkolom.
De sinus dringt soms tot in het ruggenmerg door waar het een levensbedreigende infectie van zenuwweefsel kan veroorzaken.
Deze honden kunnen ook last hebben van heup- en elleboogdysplasie.
De zeer grote Boerboel is een van de machtigste honden ter wereld - maar nog steeds zelfverzekerd, kalm en trouw.
Het ras staat bekend om zijn moed en beschermende karakter.
Levendig, ondeugend, intelligent en koppig, groep en een van de oudste hondenrassen ter wereld.
Dit ras is ontwikkeld door boeren in Zuid-Afrika, voornamelijk als waakhonden ter bescherming tegen roofdieren en ook om gewond wild tegen te houden.
De naam betekent letterlijk "Boerenhond" van het Nederlandse "Boer", voor boer, en "Boel", een slangterm voor hond.
De oorsprong van dit Afrikaanse hondenras is niet duidelijk.
Ze zijn een kruising tussen honden die door kolonisten - vooral Mastiffs - naar Afrika zijn gebracht en inheemse Afrikaanse honden.
De Boerboel Breeders Association werd in 1983 opgericht om een rasstandaard te creëren en de hond te promoten als een uniek Zuid-Afrikaans ras.
Deze grote, gespierde en sterke hond kan tot 150-200 pond wegen en zijn hoofd en lichaam hebben een blokkerig uiterlijk.
Ondanks hun grootte hebben deze honden een krachtige en vloeiende beweging.
De brede, diepe en vrij korte kop van de Boerboel is hun meest karakteristieke kenmerk.
Ze hebben een korte vacht en hun kleur varieert van fawn tot zwart, met een zwart masker.
De Boerboel is territoriaal en heeft een beschermend karakter, gecombineerd met intelligentie en kalme moed.
Het is nog steeds populair bij boeren als waakhond, of zelfs als gezinshond in stedelijke gebieden.
Ze zijn intelligent, zeer loyaal en goed met kinderen.
Met zijn korte vacht heeft de boerboel slechts wekelijkse verzorging nodig.
Zoals bij elke grote hond, zijn goede socialisatie en training vanaf jonge leeftijd essentieel om agressief gedrag naar andere honden en vreemden te voorkomen.
Onervaren eigenaren kunnen moeite hebben met dit ras.
De energieke Boerboel heeft ook veel beweging nodig.
Anders raakt hij verveeld en destructief.
Dit is meestal een gezond ras. Veel voorkomende aandoeningen zijn heupdysplasie en problemen met hun oogleden.
Levendig, ondeugend, intelligent en koppig.
De Basenji is een klein lid van de Afrikaanse hondenrassengroep en een van de oudste hondenrassen ter wereld.
En ze zijn ook best schattig.
Het is een van de weinige Afrikaanse hondenrassen die dezelfde kenmerken hebben als een wolf, inclusief een onvermogen om te blaffen.
Ze worden ook wel "de blafloze hond uit Afrika" genoemd.
Deze eigenschap is te wijten aan een afgeplat strottenhoofd.
Basenji's hebben echter een scala aan vocalen, van een jodel tot een huiveringwekkende schreeuw.
Net als de wolf wordt de basenji maar één keer per jaar loops, in tegenstelling tot twee keer per jaar voor gedomesticeerde honden.
Basenji's werden duizenden jaren lang als jachthond gebruikt door inheemse stammen in het Congobekken.
Het ras werd voor het eerst ontdekt door westerlingen in de 19e eeuw.
De naam basenji vertaalt zich als "klein wild ding uit de bush".
Vanwege hun uitstekende jachtvaardigheden werden Basenji-honden door sommige stamleden meer gewaardeerd dan een echtgenote.
Pogingen om het ras naar Europa te brengen mislukten aanvankelijk omdat alle geïmporteerde honden kort na hun aankomst stierven aan een ziekte.
De eerste succesvolle invoer van Basenji-honden vond plaats in zowel Engeland als de VS in de jaren dertig van de vorige eeuw.
De Basenji heeft een klein, gespierd lichaam met een korte vacht, rechtopstaande oren en een staart die strak over één heup krult.
Ze bewegen met een elegante gang.
Hun voorhoofd is gerimpeld, waardoor ze een vragende maar ondeugende uitdrukking hebben.
Dit kleine hondenras uit Afrika is extreem schoon met katachtige verzorgingsgewoonten en is gemakkelijk te huisvesten.
Hun vacht heeft weinig onderhoud nodig omdat ze heel weinig verharen.
Het zijn aanhankelijke honden die graag bij hun gezin zijn.
Vanwege hun hoge energieniveau zijn ze beter geschikt voor oudere kinderen.
Ze zijn uitstekende waakhonden en zullen hun huis verdedigen als ze worden uitgedaagd door een indringer.
Echter, voordat een Basenji zelfs maar als huisdier wordt beschouwd, moeten potentiële eigenaren hun onderzoek doen vanwege het unieke temperament en de persoonlijkheid van dit kleine hondenras uit Afrika.
De basenji is zeer intelligent, maar heeft een sterke, koppige inslag waardoor het een uitdaging is om te trainen, tenzij je moderne positieve bekrachtigingstechnieken gebruikt.
Basenji's hebben een hoog energieniveau en hebben veel beweging nodig om te voorkomen dat ze destructief worden.
Ze mogen ook niet losgelaten worden vanwege hun sterke jachtinstinct.
Hoewel klein, heeft de Basenji een huis nodig met een grote tuin en een veilig hekwerk.
Het zijn bekende ontsnappingsartiesten.
Hoewel deze honden graag spelen, moet u niet verwachten dat ze een spelletje apporteren met u gaan spelen. Velen blinken uit in behendigheid en coursing met kunstaas.
De basenji wordt tussen de 10 en 12 jaar oud, maar is kwetsbaar voor oogziekten en een ernstige vorm van colitis.
In de VS ontwikkelt een vrij hoog percentage van deze honden ook een dodelijke erfelijke nierziekte genaamd Fanconi-syndroom, die uniek is voor dit ras.
Gelukkig is er nu een test voor deze aandoening, zodat deze kan worden geïdentificeerd voordat er met aangetaste honden wordt gefokt.
Dit hondenras is ontstaan op Madagaskar, het grootste eiland voor de kust van Afrika.
Het is de thuisbasis van enkele van de meest buitengewone dieren ter wereld, waaronder de schattigste van alle kleine Afrikaanse hondenrassen, de Coton De Tulear.
Dit ras ontleent zijn naam aan zijn langharige, katoenachtige vacht .
'Katoen' betekent 'katoen' in het Frans en 'Tulear', nu 'Toliara', een zeehaven op Madagaskar.
Dit zeldzame ras is verwant aan de Maltezer en de Bichon Frise, maar de Coton hebben hun eigen individuele stijl.
Het zijn vrolijke, sociale vlinders met een clowneske persoonlijkheid.
Daarom worden ze vaak 'het antidepressivum' genoemd.
Van alle Afrikaanse hondenrassen blijft de geschiedenis van de Coton De Tulear er een van mysterie en intriges.
Een verhaal is dat hun nakomelingen per schip naar Madagaskar werden gebracht.
En vervolgens gefokt met de lokale terriërs, resulterend in de Coton de Tuléar.
Ze werden huisdieren in het koninklijk hof en rijke huishoudens in Madagaskar.
Vandaar de bijnaam, The Royal Dog of Madagascar.
In de jaren 70 nam een Fransman die het eiland bezocht de Coton mee terug naar Frankrijk, waar ze als ras werden gevestigd.
De Coton is dol op niets liever dan bij hun baasje zijn.
Aan hun voeten liggen of ze van kamer naar kamer volgen.
Deze kleine hond is dol op kinderen, maar leert zich te verstoppen voor peuters die misschien onhandig met ze omgaan.
Ze kunnen ook goed overweg met andere dieren, waardoor ze het perfecte huisdier zijn in elk huishouden.
Dit kleine hondenras uit Afrika is zeer intelligent, gemakkelijk te trainen en leert graag trucjes.
They want to please, and many excel in agility and obedience classes.
The Coton cocks their heads to the side when you speak to them.
They will even talk back using their own unique language of vocalisations, which include grunts and growls.
Like many small dogs, the Coton can be challenging to housetrain.
They also don’t like being alone for extended periods.
The Coton De Turlear’s long coat requires brushing about three times a week.
Their coats are hypoallergenic so they’re suitable for owners with allergies.
They don’t need a lot of exercise but to love their walks and enjoy swimming as well as a game of fetch.
This hardy dog will happily play in all weathers, including the snow and rain.
The Coton is generally healthy and has a long life expectancy of around 15 years.
They are however prone to allergies as well as luxating patella and hip dysplasia.
They can suffer from an inherited eye problem, known as retinopathy, which causes retinal detachment in puppies.
The final dog on our list is a really exceptional dog that comes from right up in Northern Africa.
The lean and sleek Sloughi is one of the most ancient north African dog breeds still in existence today.
Like the AfriCanis it’s origins may date as far back as 7000 to 8000 BC.
They are found mainly in Morocco, which is responsible for the breed’s FCI standard.
The breed is a sighthound, which means that they hunt by sight and speed rather than by scent.
The name Sloughi is believed to be from an Arabic word that means “fast as the wind.”
Although its origin is uncertain, the Sloughi is thought to have been bred and developed by the Berber and Bedouin tribes.
Coming from Morocco, Tunisia, Algeria and Libya.
The breed is depicted on ancient artefacts, including those found in the tomb of King Tutankhamen.
The Sloughi was treasured by the nomadic North African people as much as an Arabian horse.
This was due to their renowned hunting abilities.
They pursued game, such as gazelle and ostrich, and also served as guardians.
Unlike other dogs at that time, they could share the same tent as the family.
These dogs were so highly regarded that they were often decorated with jewelry and amulets.
Sloughis came to Europe during the late 1800s.
In 1925, in France, the original Sloughi breed standard was set by the French Sighthound Association.
The Sloughi nearly became extinct largely due to the two World Wars, the outlaw of hunting with sight hounds, along with a rabies epidemic.
Efforts were made, in both North Africa and Europe, to save the breed in the 1960's.
Sloughis were introduced to the US in 1973 and the breed was officially recognized by the AKC in 2016.
These dogs have lean bodies, long legs and deep chests to support their remarkably large heart and lungs.
Which enable them to run at speed over long distances.
Their short sleek coat is easy to manage.
They sometimes develop a thin undercoat during cold periods to help keep them warm.
The Sloughi is extremely affectionate, loving and loyal.
With their large oval to almond-shaped eyes they have a dignified and proud expression, appearing aloof and almost cat-like.
This quiet and reserved dog bonds closely with their owner and family, and is very much a one-person pet.
However, if you want a dog you can give hugs and kisses to, then forget about a Sloughi.
This breed often dislikes cuddles.
The Sloughi is one of the most sensitive of African dog breeds and requires a peaceful household.
Sloughis are good with children and other pets, if they are brought up with them.
However, don't leave these dogs alone with small animals because of their strong prey instinct.
A Sloughi needs a big yard for running around and a high fence because they’re very able jumpers.
These athletic dogs require plenty of exercise and make excellent jogging and cycling partners.
Because of their instinct to run and hunt, the Sloughi excels at lure coursing.
When it comes to training, a Sloughi is more competent chasing and retrieving a ball as opposed to learning tricks.
Positive reinforcement works best with this sensitive breed along with regular repetitive lessons.
A remarkably healthy breed with few hereditary issues, the Sloughi lives between 10 to 15 years.
But like many sight hounds they may have reactions to vaccines and anaesthesia.
The majority of African dog breeds have genetic links to the ancient dogs brought over from the East.
They’ve adapted over centuries to the hot African climate with their short coats and lean bodies.
And developed strong hunting and guarding instincts and a strong bond with their owners.
And then there is the cute island dog - the Coton de Tulear.
Do you have a favourite African dog breed? Do you own one? Why not share your thoughts in the comments section below.
