Het opvallende poederachtige uiterlijk van de Bichon komt voort uit een dubbele vacht, met een zachte, dichte ondervacht en een grovere, gekrulde bovenvacht, waardoor de vacht loskomt van het lichaam en zelfs terugveert als hij wordt geklopt. Dit is een vrolijk, behendig ras met een moeiteloze en efficiënte gang. Het uiterlijk en de conditie van de Bichon maken deze stevige kleine hond tot een populaire gezinsaanwinst. De zachte, nieuwsgierige uitdrukking stelt dit ras in staat zich een weg te banen in vele harten en ronden.
Klaar om te zien welke honden het beste bij je passen? Doe onze korte quiz om erachter te komen!
Niet-sportief
10-16 pond
9,5-11,5"
Barbichon, Waterhond
Middellandse Zeegebied
Oude tijden
Bichon Tenerife, Bichon een Poil Frise
De Bichon Frise heeft wortels in de Middellandse Zee, oorspronkelijk geproduceerd door de Barbet (een grote waterhond) te kruisen met kleine gecoate, vaak witte honden. Deze kruising bracht uiteindelijk een familie van honden voort die bekend staat als barbichons, die later werd ingekort tot bichons. De bichons werden onderverdeeld in vier soorten:de Maltaise, Bolognese, Havanezer en Tenerife. De Tenerife, beschouwd als een van de bronnen van de Bichon Frise, ontwikkelde zich op het Canarische eiland Tenerife, waarschijnlijk in de oudheid door Spaanse zeevarenden. In de veertiende eeuw brachten Italiaanse zeelieden deze honden terug van het eiland naar het vasteland, waar ze al snel favoriete huisdieren van de hogere klasse werden.
Na een reeks Franse invasies van Italië in de jaren 1500, werden de kleine honden (daar bekend als Bolgnese) door de Fransen geadopteerd. Het waren speciale huisdieren van Frans I en zijn opvolger, Hendrik III. Ze genoten ook populariteit in Spanje, maar om de een of andere reden nam de populariteit van het ras in heel Europa af. De Bichon beleefde een korte opleving tijdens het bewind van Napoleon III in het begin van de negentiende eeuw, maar raakte opnieuw snel uit de gratie. Dit begon een nieuw hoofdstuk in de geschiedenis van de Bichon, toen het ras zonk van hoffavoriet tot gewone straathond. De Bichons overleefden echter vanwege hun neiging om trucs uit te voeren, en ze werkten samen met venters en orgeldraaiers om voorbijgangers voor geld te vermaken.
Met de komst van de Eerste Wereldoorlog waren de kleine honden bijna verloren. Een paar honden werden door soldaten naar huis gebracht, maar er werd geen echte poging gedaan om de Bichon te redden totdat een paar Franse fokkers een serieuze poging begonnen om het ras te vestigen. In 1933 nam de FCI een rasstandaard aan en noemde deze officieel de Bichon Frise. Het ras werd opnieuw bedreigd, dit keer door de Tweede Wereldoorlog. Pas toen het in de jaren vijftig naar Amerika kwam, werd zijn toekomst zeker. Zelfs toen sloeg het ras pas aan als de aanbevolen verzorging was bijgewerkt en kreeg het in de jaren zestig meer publiciteit. Het ras begon plotseling de aandacht te trekken en werd in 1971 erkend door de AKC.
Parmantig, veerkrachtig en speels, de vrolijke kijk van de Bichon Frise is voor iedereen vertederend. Deze hond is vriendelijk tegen vreemden en andere honden en huisdieren, en is erg goed met kinderen. Bichons zijn gevoelig, responsief en aanhankelijk, net zo enthousiast om te knuffelen als om te spelen. Ze houden er niet van om alleen gelaten te worden en kunnen veel blaffen. Bichons kunnen moeilijk zindelijk zijn.
De Bichon is een actieve hond die dagelijks krachtige spelletjes binnenshuis nodig heeft of, beter nog, een ravotten in de tuin of een korte wandeling aan de lijn. De witte powderpuff vacht moet om de dag geborsteld en gekamd worden, plus elke maand professionele verzorging. Deze hond verhaart niet, maar de losse haren raken verstrikt in de vacht en kunnen mat worden. Bichons kunnen in sommige gebieden moeilijk wit te houden zijn.
