De Borzoi is een hond die in een zeer koud klimaat kan rennen en heeft sterke kaken. Dit ras behoudt de windhond die nodig is om met grote snelheid te rennen, maar is groter en sterker dan de windhond. De lange, zijdeachtige vacht, die plat, golvend of eerder gekruld kan zijn, biedt bescherming tegen koud weer en sneeuw. De Borzoi moeten elegantie en gratie bezitten, met vloeiende lijnen, of ze nu staan of bewegen.
Klaar om te zien welke honden het beste bij je passen? Doe onze korte quiz om erachter te komen!
Hond
60-105 pond
28-30"
Windhond
Rusland
Middeleeuwen
Russische Wolfshond
De Borzoi (ook bekend als de Russische Wolfshond) werd honderden jaren gefokt door de Russische aristocratie. Coursing voor de sport was in Rusland al in de dertiende eeuw bekend. In de vijftiende en zestiende eeuw werden kruisingen van coursinghounds met berenhonden en met grote Russische herdershonden gemaakt om de grootte en vacht te vergroten, beide noodzakelijk voor de jacht in het koude klimaat
De eerste standaard werd in de 17e eeuw geschreven in een boek met jachtregels voor de Borzoi. Misschien is geen enkel ander ras ooit de focus geweest van de jacht op zo'n grote schaal. Honderden lijfeigenen werkten in het onderhoud van de honden op enorme landgoederen; de jachten zelf waren grootse gebeurtenissen. Eén verhaal beschrijft de honden, paarden en jagers die aankomen in een trein van meer dan 40 auto's, terwijl een andere trein de groothertog en andere adel brengt. Meer dan 100 Borzoi kunnen deelnemen aan een jacht.
Tegen de jaren 1800 bestonden er zeven verschillende subtypes van Borzoi in Rusland. De meeste huidige Borzoi stammen af van het Perchino-type dat wordt gehouden door de groothertog Nicolai Nicolayevitch, en veel van de vroege Amerikaanse importen kwamen rechtstreeks uit de Perchino-kennels. De Russische tsaar schonk Borzoi vaak als geschenken aan bezoekende royalty's.
Na de Russische Revolutie waren de dagen van de adel voorbij en begon het ras te verdwijnen. Het lot van het ras werd in handen gelaten van buitenlandse royalty's die Borzoi hadden gekregen en van een paar overgebleven Borzoi-kennels. In Amerika verwierven de Borzoi al snel de reputatie als de ultieme glamourhond, vaak gezien aan de zijkanten van filmsterren. Hoewel het ras slechts een bescheiden populariteit geniet als huisdier, blijft het populair als model.
Een ras van stille elegantie, de Borzoi is een voorbeeld van het welgemanierde familielid binnenshuis. Buiten rennen ze met wilde overgave en jagen ze op elk klein dier dat rent. Ze zijn onafhankelijk maar erg gevoelig. Hoewel ze over het algemeen goed met kinderen kunnen omgaan, zijn ze misschien niet speels genoeg om sommige kinderen tevreden te stellen. Sommigen kunnen verlegen zijn. Ze zijn gereserveerd tegenover vreemden.
De Borzoi heeft de kans nodig voor dagelijkse inspanning. Hoewel een lange wandeling de meeste van hun behoeften kan bevredigen, moet het worden gecombineerd met een sprint in een groot veilig gebied. De vacht, die bij mannen kenmerkend voller is, moet twee of drie keer per week worden geborsteld of gekamd; soms werpt het veel af.
