Veewachthondenrassen worden over de hele wereld gebruikt om dieren te beschermen die kwetsbaar zijn voor roofdieren. Dit doen ze door eerst hun territorium af te bakenen om coyotes en wolven weg te houden.
En als dat niet werkt, blaft de hond om de roofdieren bang te maken om te dichtbij te komen. Als die tactieken nog steeds niet werken, zal de hond het roofdier confronteren en het fysiek wegjagen.
Veewachthonden zijn niet alleen groot en dapper; ze delen ook de volgende kenmerken:
Er worden over de hele wereld veel verschillende veerassen gebruikt. De 10 die hier worden vermeld, zijn enkele van de meest populaire.
Spaanse Mastiffs zijn enorme honden die tot 200 pond kunnen wegen. Hun vacht is erg dik om ze te beschermen tegen de elementen en varieert in kleur.
Ondanks hun intimiderende grootte staan ze bekend om hun vriendelijke karakter en hun intelligentie. Ze hebben een vriendelijk maar serieus, bijna droevig gezicht, met slappe oren en lange kaken.
Dat soort gezicht maakt ze echter niet minder eng als ze naar een prooi staren.
De oorsprong van de Spaanse Mastiff gaat eeuwen terug, maar ze werden prominenter gebruikt vanaf de 10e eeuw toen ze schapen moesten bewaken en hun herders beschermden.
Hun dikke jassen hielpen hen tijdens hun werk te beschermen tegen het weer in de bergen van Spanje. Ze hebben een lage, diepe bast om hun baasjes te waarschuwen voor roofdieren en ze tegelijkertijd af te schrikken.
Vanwege hun grootte hebben ze een vroege gehoorzaamheidstraining nodig. Zonder dat zouden ze gemakkelijk een klein kind of een ander dier kunnen verwonden door gewoon te spelen.
De Anatolische Herder is een zeer indrukwekkend hondenras, afkomstig uit Turkije. Het Turkse volk waardeerde ze zelfs zo erg dat ze ze zo lang mogelijk geheim hielden.
Pas in de jaren zeventig werden de honden voor het eerst populair in Amerika. Dat kwam door de Endangered Species Act van 1973 toen ze voor het eerst werden gebruikt om bedreigde dieren te beschermen.
Ze worden zelfs gebruikt om kuddes geiten en schapen te beschermen tegen cheeta's in Namibië.
Een mannelijke Anatolische herder kan tot 150 pond bereiken. Hun uiterlijk is intimiderend van aard, met een dichte dubbele vacht, gespierde schouders, een brede kop en een lange staart die bij opwinding over zijn rug krult.
Ze lijken een beetje op een zeer gespierde, gele Labrador Retriever. Wanneer de hond beweegt, lijkt het natuurlijk alsof hij een roofdier besluipt, wat een belangrijk kenmerk is in een veeras.
De Anatolische herder wordt soms verward met het hondenras Kangal. Hoewel ze op elkaar lijken, beschouwen veel fokkers ze als aparte rassen.
Pyreneese Mastiffs zijn enorme, vriendelijke reuzen met hun families, maar intimiderend voor elke prooi die mogelijk vee probeert te doden.
Als ze minder waren dan de 240 pond die een man kan bereiken, zijn ze misschien niet zo intimiderend. Ze hebben een lagere prooidrift dan sommige andere rassen van veehoeders en blaffen niet veel.
Ze zijn ook heel zachtaardig met andere honden en kinderen.
Pyreneese Mastiffs zijn net zo afhankelijk als andere rassen van veehoeders en blinken uit in het nemen van spontane beslissingen zonder menselijke tussenkomst.
Qua uiterlijk hebben ze meestal een witte, dikke, ruige vacht die kan worden gespot met zwarte of andere kleuren. Hun snuit is kort in vergelijking met hun grote lichaamslengte.
Hun gezichtsuitdrukking is serieus en ze hebben donkere vlekken over elk oog, waardoor het lijkt alsof ze een masker dragen.
De grote Pyreneeën zijn kleiner dan de Pyreneese Mastiff, maar komen uit dezelfde bergketen tussen Frankrijk en Spanje waar ze werden gebruikt om vee te beschermen op de besneeuwde bergtoppen.
De Grote Pyreneeën hebben de neiging om gemiddeld 100 pond te wegen. Ze hebben een witte, donzige vacht waardoor ze opgaan in de sneeuw.
Bij afwezigheid van roofdieren zijn de Grote Pyreneeën rustige, vriendelijke huisdieren voor gezinnen, en ze zijn geweldig met kinderen.
Maar wanneer ze worden geconfronteerd met een roofdierdreiging, hebben ze een grote behendigheid die hen helpt in actie te komen en met grote snelheid en gratie te bewegen om het weg te jagen.
Komondors zijn onmiskenbaar qua uiterlijk vanwege hun lange, gekrulde witte haar.
Afkomstig uit Hongarije via Tibet, lijkt het alsof ze lange, witte dreadlocks hebben. Deze honden zijn zo ruig dat het verbazingwekkend is hoe ze zelfs door de koorden heen kunnen kijken.
Een mannelijke Komondor weegt gemiddeld ongeveer 110 pond, min of meer.
Komondors zijn zeer onafhankelijk en beschermend, waardoor ze moeilijk te trainen zijn.
Maar het beschermen van vee is vanwege hun aard gemakkelijk voor hen. Toch is een ervaren baasje het beste voor deze wilskrachtige honden.
Ze hebben van jongs af aan training nodig, zodat ze leren dat de eigenaar de baas is.
De Akbash is een andere hond die lijkt op een grote, gele Labrador Retriever. De Akbash is echter luchtiger en witter, waardoor ze opgaan in de schapen waarvan bekend is dat ze ze beschermen.
De snuit is breed aan de bovenkant van het hoofd en versmalt dan tot een punt wanneer hij de mond bereikt.
De Akbash komt uit Turkije en de naam komt van het woord 'akbas', wat zich vertaalt naar 'witte kop'. Hun gewicht varieert, maar een man kan gemiddeld 120 pond wegen.
Akbashes zijn loyale en aanhankelijke familiehonden en ze zijn niet erg agressief. Toch blaffen ze naar naderende vreemden en waarschuwen ze veehouders voor eventuele roofdieren.
Tibetaanse Mastiffs komen uit hun naamgenoot Tibet, waar ze oorspronkelijk werden gebruikt om vee te bewaken. Wat de grootte betreft, varieert het bereik aanzienlijk.
Een vrouwtje kan 70 pond wegen, terwijl een mannetje tot 160 pond kan wegen. Door hun pluizige jassen lijken ze nog groter.
Hoewel het gespierde, grote honden zijn, zijn ze behoorlijk wendbaar en kunnen ze een waargenomen dreiging snel en gracieus het hoofd bieden.
Als huisdieren zijn het zachte honden die zachtaardig zijn voor kinderen. Maar ze zijn territoriaal rond vreemden, waardoor ze geweldige bewakers zijn.
Ze kunnen destructief zijn als ze zich vervelen, met de neiging om met hun sterke kaken op hout te kauwen.
Poolse Tatra-herdershonden zijn een ander type pluizige, witte veebewaker die wordt gebruikt om schapen te beschermen, met name in het Tatra-gebergte in Polen.
Ze wegen gemiddeld ongeveer 115 pond meer of minder en hebben een lief uitziend gezicht met waakzame ogen.
Tatra's zijn erg onafhankelijk, waardoor ze enigszins moeilijk te trainen zijn. Maar training wordt gemakkelijker gemaakt met vroege socialisatie. Ze kunnen heel zachtaardig zijn met kinderen.
De Maremma-herdershond is inheems in Italië, waar hij soms de Maremmano-Abruzzese wordt genoemd.
Ze zijn kleiner dan de meeste veehoeders in gewicht, gemiddeld 90 pond, maar ze hebben lange poten en kunnen tot een gemiddelde van 28 inch reiken bij de schouder.
Hun vacht is wit en dik, waardoor ze opgaan in de schapen die ze gewend zijn te beschermen.
Dit ras houdt ervan genegenheid te tonen door tegen zijn mensen aan te leunen, en ze zijn geweldig met kinderen. In tegenstelling tot sommige veehouders die het meest geschikt zijn voor grotere dieren, heeft de Maremma-herdershond geen probleem met kleiner vee zoals eenden en kippen.
Om de Maremma-herdershond te helpen bij het bewaken van uw kuddes, kunt u overwegen een automatische kippenhokdeur te installeren als bescherming tegen nachtelijke roofdieren.
De Karakachan is vernoemd naar de Karakachans, die nomadische Griekse herders waren. Ze zijn populair in Bulgarije en aangrenzende regio's, en ze worden ook wel Bulgaarse herdershonden genoemd.
Karakachan staat bekend om zijn zeer scherpe zintuigen. Het zijn ook waakzame bewakers die de neiging hebben een sterke band te vormen met het vee dat ze beschermen.
Dit ras heeft een dikke, donzige vacht die voornamelijk wit is met grote vlekken in verschillende kleuren. Ze hebben kleine ogen op een brede snuit en V-vormige oren.
De Karakachan weegt gemiddeld 110 pond, maar hun maten variëren enorm, en mannetjes zijn veel groter dan vrouwtjes.
Als u op zoek bent naar een veehoeder, zal het veel training vergen om deze onafhankelijke honden te bereiken, maar hun loyale temperament maakt de beloning de moeite waard.
