Ratten zijn van nature vriendelijke en nieuwsgierige dieren en, vanaf een paar dagen oud regelmatig behandeld, hebben ze meestal geen problemen om een band met hun baasjes op te bouwen. Daarom raad ik aan om babyratten te adopteren van een gerenommeerde fokker of een goed verzorgd reddingsstrooisel.
Echter, massaal commercieel gefokte ratten krijgen deze behandeling niet en kunnen verschillende stressvolle gebeurtenissen ervaren (vroegtijdige scheiding van hun moeder, vervoer naar een winkel, scheiding van broers en zussen) op zeer jonge leeftijd. In hun nieuwe huis, overweldigd door de wereld en nerveus voor mensen, zijn ze misschien terughoudend om uit hun nest te komen of om behandeld te worden. Evenzo, terwijl de meeste reddingsratten absolute lieverds zijn en uitstekende huisdieren zijn, heeft een deel gedragsproblemen als gevolg van slechte behandeling of trauma uit het verleden.
Daarom moeten eigenaren van ratten misschien een band opbouwen met een huisdier dat nerveus, vluchtig, bang of zelfs agressief is. Hier zijn mijn top 10 tips voor het socialiseren van ratten.
Inhoudsopgave
Ratten kunnen om vele redenen nerveus zijn. In mijn ervaring zijn de onderstaande problemen de meest voorkomende, maar onthoud dat elke rat uniek is en problemen kunnen combineren, dus dit is geen eenvoudige lijst met selectievakjes!
Deze ratten zijn over het algemeen geïnteresseerd in mensen, maar hebben niet het vertrouwen om er helemaal voor te gaan. Ze kunnen een hand benaderen om eraan te ruiken, maar rennen dan weg en schieten heen en weer terwijl interesse en angst elkaar beconcurreren. Ze kunnen bijten als ze in een enge situatie worden gedwongen (bijvoorbeeld onvoorzichtig opgepakt of in een hoek geduwd worden), maar zijn over het algemeen niet actief agressief.
Deze ratten vertonen soortgelijke symptomen als hierboven, maar zijn over het algemeen angstiger. Ze kunnen specifieke angsttriggers hebben die verband houden met hun trauma, zoals harde geluiden, handen in hun kooi, aangeraakt worden, kinderstemmen, de geur van andere dieren of "enge" geluiden zoals ruisende geluiden. Sommigen zullen nerveuze interesse in mensen tonen, maar anderen zullen zich verstoppen als je in de buurt bent. Ze kunnen hard bijten als ze worden opgepakt of in het nauw worden gedreven, en als ze erg bang zijn, kunnen ze preventief aanvallen als hun handen in de buurt komen.
In tegenstelling tot wat men denkt, veroorzaken hormonale problemen bij ratten niet alleen agressie. Ze kunnen ook gestrest of angstig gedrag veroorzaken rond het hanteren of andere ratten. Deze problemen komen het meest voor bij ongecastreerde jongens ouder dan 3 maanden en kunnen voorkomen bij ratten die als baby gelukkig en zelfverzekerd waren. Hoewel ik de onderstaande vertrouwenstrainingstechnieken op deze ratten gebruik, steriliseer ik ze als ik er vrij zeker van ben dat er hormonen in het spel zijn. Castratie is altijd een persoonlijke beslissing, omdat er een klein risico aan verbonden is. Ik denk echter dat het beter is dan dat de rat enkele maanden wordt gestrest door hun hormonen.
Zelfs goed gefokte en goed behandelde ratten kunnen angstig worden als ze in een stressvolle omgeving worden gehouden. Ratten zijn behoorlijk bombestendig tegen de alledaagse geluiden van het gezinsleven - de mijne bestaat gelukkig naast stofzuigers, mensen die komen en gaan, luide muziek en tijdens de covid-lockdown, veel webex-vergaderingen (ze namen deel aan sommige ervan). Er zijn echter bepaalde situaties die ratten kunnen stressen. Dat brengt me bij...
Dus, wat telt als een stressvolle omgeving voor een rat? Een groot probleem is buiten zijn . Wonen in een goed geïsoleerde en veilige schuur is één ding, blootgesteld worden aan de elementen en roofdieren zonder bescherming buiten de kooitralies is iets heel anders. Er is een reden dat wilde dieren sterke vluchtreflexen hebben - het is omdat de natuur een enge plek is voor een klein harig dier. Ratten in een kooi worden misschien niet opgegeten, maar dat weten ze niet, vooral niet als ze vogels kunnen horen, slangen kunnen ruiken en de plaatselijke kat besluit in hun kooi te slapen.
Binnenshuis zou minder stressvol moeten zijn, maar er zijn nog een paar mogelijke triggers. Een grote zijn natuurlijke roofdieren toegang hebben tot de kooi. Ik zie berichten op sociale media over hoe een huisdierenrat "dominant" is over een kat of hond - maar de aanvallende of dominante actie die oppervlakkig schattig of grappig lijkt, is een stressreactie van de rat. Het is een natuurlijk prooidier dat als eerste zijn verdediging krijgt. Het is een goed idee om ratten in een andere kamer te houden dan andere dieren, zelfs als het grotere dier is getraind om ze te negeren.
Een andere trigger is echografiegeluiden , die kunnen worden uitgedeeld zijn enkele gloeilampen en elektronische apparatuur, en ook dingen als ritselende jassen. Over het algemeen wil ik mijn ratten graag laten wennen aan geluiden, omdat het hen ten goede komt om eraan te wennen. Als een rat echter al gestrest of getraumatiseerd is, kan een stillere omgeving nuttig zijn.
Ik heb eerder geschreven over mijn kleine jongen Ridcully die hier in een behoorlijk nerveuze staat aankwam nadat hij onbeheerd in een buitenkooi had geleefd. Door nieuwe rattenvrienden te ontmoeten, veranderde zijn wereld in een paar uur. Hoewel het belangrijk is om nieuwe ratten altijd voorzichtig te introduceren en ervoor te zorgen dat niemand gewond raakt, zijn ratten sociale dieren en ontlenen ze veel veiligheid aan het gezelschap van hun eigen soort.
Nerveus gedrag bij ratten komt grotendeels voort uit angst voor het onbekende - ze weten instinctief niet dat je een veilig persoon bent. Een manier om ze op weg te helpen, is door ze beddengoed te geven dat naar jou ruikt. Ratten herkennen hun mens aan een combinatie van geur en geluid, maar associëren hun nest ook met veiligheid. De combinatie van de twee, je geur en hun nest, helpt het idee te bevorderen dat je veilig bent. Ik draag vaak een oud T-shirt en gebruik het dan (ongewassen!) als hangmat, of prop een uur lang fleece en keukenhanddoek in mijn trui voordat ik ze in de kooi doe.
Een ander zintuig dat de moeite waard is om te gebruiken bij het trainen van vertrouwen, is smaak. Er is een reden waarom traktaties zo vaak voorkomen als versterking in alle dierentrainingen! Er zijn echter een paar specifieke dingen waarmee u rekening moet houden bij ratten.
Ratten eten niet als ze zich niet veilig voelen - een wilde rat die in de open lucht stopt voor een snack, heeft de neiging om zelf voedsel te worden. Dus hoewel stukjes voedsel zoals zaden of noten mooie beloningen opleveren, zullen ze een rat niet aanmoedigen om meer tijd met je door te brengen - een nerveuze rat gaat regelrecht terug naar zijn schuilplaats. Het beste voedsel voor vertrouwenstraining is iets slurpends op een lepel – ik gebruik babyvoeding, yoghurt, pap, gepureerde avocado of vissandwichpasta. Ik leg de lepel in de deuropening naar de veilige ruimte van de rat en laat ze hem in hun eigen tijd opeten terwijl ik met ze praat. Ik verplaats de lepel elke dag een beetje verder naar buiten totdat de rat gewend is aan het idee om naar de deur van hun kooi te komen voor hun traktatie. Een vergelijkbare benadering kan worden gebruikt om ze te overtuigen om uit de kooi te komen en op mij te klimmen.
Waarom gebruik ik een lepel, niet mijn vingers? Wel, ik gebruik in de latere stadia wel vingers, als ik eenmaal weet dat de rat niet gaat bijten. Het geven van slordig voedsel zoals yoghurt aan een vinger is een goede manier om een niet-agressieve rat te vertrouwen, omdat het hen aanmoedigt om je te likken en te verzorgen, wat deel uitmaakt van het proces om hun vertrouwde metgezel te worden. Maar totdat ik een rat ken, en altijd voor voedsel dat in hun bed of veilige plaatsen gaat, gebruik ik een lepel. Zelfs enkele zeer tamme en vriendelijke ratten zullen in de vingers knijpen die in hun nest verschijnen.
Bij vertrouwenstraining gaat het erom de rat een veilig gevoel te geven, en als je een rat pakt of hem onverwachts van bovenaf oppakt, kan hij gemakkelijk alarmeren. Dit is vooral het geval als ze in het verleden verkeerd zijn behandeld en gegrepen, geknepen of gekwetst. Een betere manier om een nerveuze rat te benaderen is door ze van onderaf te scheppen en laat ze tegen je lichaam zitten. Zorg er altijd voor dat het gewicht van de rat veilig wordt ondersteund en pak ze nooit bij de staart op .
Ik vertel een rat altijd dat ik er ben door met hem te praten voordat ik hem met mijn hand benader, en ik probeer hem van onderaf of van opzij te benaderen, hem kort aan de zijkant of achterkant aan te raken voordat hij de kop nadert en (ervan uitgaande dat ze niet een bijter), mijn hand aanbiedend om te ruiken voordat ik ze aanraak.
Alle huisdierenratten moeten uiteindelijk een minimale hoeveelheid hantering kunnen verdragen om medisch onderzoek en welzijnscontroles mogelijk te maken. Dat betekent echter niet dat we moeten beginnen met vertrouwenstraining door te proberen een nerveuze rat op te pakken. Vaak merk ik dat ratten bang of agressief zijn naar handen, maar veilig en gewillig aan mijn arm of been snuffelen. Soms klimmen ze er zelfs heel gewillig op zolang ik stil blijf zitten, en dat is een belangrijk onderdeel van het leren zich veilig te voelen bij mij in de buurt. Als een rat eenmaal op mijn arm is geklommen, is het relatief eenvoudig om hem tegen mijn borst te wiegen, waardoor tolerantie en een band wordt opgebouwd zonder die enge handen erin te steken.
Elk bang dier wil zich verstoppen. Sommige mensen pleiten ervoor om een rat naar buiten te dwingen door alles te verwijderen waar ze zich in hun kooi kunnen verstoppen. Ik heb echter het gevoel dat dit hun stress verhoogt door het natuurlijke gedrag te voorkomen dat ze gebruiken om zich veilig te voelen. Ik zorg er altijd voor dat een rat ergens te verbergen heeft... maar ik zorg er ook voor dat het een boutgat is dat ik aankan. Goede opties zijn korte stukken pvc-buis en kleine kartonnen dozen - iets dat gemakkelijk is op te pakken en uit de kooi, rat en al te halen. Het is altijd een goed idee om iets te kiezen dat ook in een drager past.
Het mooie van het draagbare schuilplaatsje is dat het ratten een vertrouwde veilige ruimte kan bieden van waaruit ze hun mens- of speelgebied kunnen verkennen. De natuurlijke nieuwsgierigheid van ratten zal hen aanmoedigen om hun neus uit te steken en in ieder geval aan deze nieuwe omgeving te snuffelen, wat weer een stap in de richting van gewenning is.
Je hebt je rat overgehaald om op je te klimmen of je hem te laten oppakken. Wat is de volgende stap om van jezelf een veilige plek te maken voor dit nerveuze wezentje? Het antwoord is een grote comfortabele kamerjas (truien en vesten werken ook). Een kamerjas is gemakkelijk in te graven vanuit elke hoek - een rat kan in de nek, in de mouwen of in de zakken gaan. Het is een handige plek om je te verstoppen als het leven eng wordt, maar tegelijkertijd is het een veilige plek die om de eigenaar wordt gewikkeld, waardoor de mens opnieuw wordt geassocieerd met veiligheid. Zodra ik een nerveuze rat kan oppakken, doe ik altijd mijn kamerjas aan en laat ik ze over mijn buik vallen.
Hoe een rat reageert op vertrouwenstraining is zeer individueel. Sommige adviezen stellen voor om het tempo te forceren, gebaseerd op het idee dat ratten niet langer dan een bepaalde tijd bang kunnen zijn, meestal uitgedrukt in minuten. Dit zou kunnen werken voor ratten die gewoon onhandelbaar zijn, maar op basis van mijn reddingservaring zou ik dit nooit proberen met ernstig getraumatiseerde dieren. Ik ga veel liever met een snelheid waar de rat zich prettig bij voelt . Ik duw elke dag vooruit en neem voldoende tijd om vertrouwenstrainingsactiviteiten te doen, om bij de kooi te zitten en met de rat te praten. Het kan weken of zelfs maanden duren met enkele van de meest getraumatiseerde reddingen, maar geduld brengt zijn eigen beloningen met zich mee.
