We vertrouwden op hen en wendden ons tot hen om onze ankers van gezond verstand en kracht te zijn. Met 2022 voor de deur, ligt pandemie 2020-21 achter ons? Niet als je de wetenschap volgt, de wereld heeft nog een lange weg te gaan voordat we weer tevoorschijn komen. Maar naar wat? Wat is ons 'nieuwe normaal', de waarheid is nu niet bekend.
Misschien krijgen we weer het leven zoals we het kenden. Maar willen we dat? Willen we nog steeds de levensstijl van 9-5, een maand vakantie? Willen we een werkdag in en uit de fabriekslijn klokken?
Want als we er eerlijk over zijn – het werkte niet en zal niet werken. Social distancing en het dragen van maskers zijn hier om te blijven. Zo zijn onze stille vierbenige eerstelijnswerkers die waarschijnlijk meer gekwelde zielen hebben gered dan we kunnen tellen.
Het leven zoals wij (mensen) het kenden, werd geleefd op onze eigen voorwaarden. Tijdmanagement betekende dat de perifere deelnemers aan ons leven (onze huisdieren) hoopten een geschikte tijdsperiode in ons leven te vinden. Ze waren gepland voor school, werk, vergaderingen, sportschool, vakanties en de lijst gaat maar door. En plotseling stopten we op een dag. Alles wat we hadden was tijd, zonder waar te gaan en in wezen 'niets' te doen.. stap in de boom van het bezit van huisdieren en een verandering in levensstijl waarvan mensen noch regeringen wisten hoe ze ermee om moesten gaan.
Blijf thuis, blijf veilig. Blijf thuis, red levens. Onze eerstelijnswerkers hadden ons hard nodig om hen te helpen - een eenvoudige taak waarbij de wereldbevolking jammerlijk faalde.
Hadden we meer lief tijdens de pandemie? Waarschijnlijk niet - we hadden gewoon de tijd om te zorgen, te observeren en te vertragen.
Van een persoon of huisdier houden en voor hen zorgen zijn twee afzonderlijke gebeurtenissen. Iedereen kan beweren 'lief te hebben', maar die claim heeft weinig waarde als er geen zorg of mededogen bij is.
De nieuwigheid zag al snel de "aantrekkelijkheid" van huisdieren als een toevoeging aan het gezin. Het is niet zozeer dat we meer van onze huisdieren hielden tijdens de lockdown - we hielden van hun aanwezigheid en gezelschap.
We weten dat we ze onder controle hebben en er is geen angst voor verlating. Mensen zijn niet bang dat huisdieren ze in de steek laten, huisdieren daarentegen moeten bang zijn voor menselijke onverschilligheid.
Huisdieren lopen niet weg bij hun mensen. Het is altijd andersom. Echte mensen wenden zich tot een kruk wanneer dat nodig is, en gooi deze zonder enige aandacht weg als ze klaar zijn.
Haal ze op tijdens een wandeling
Bruidegom
Wandelen
Voer
Oefening
Toneelstuk
Trein
en dit is niet in de buurt van een uitputtende lijst! Huisdieren zijn niet meteen "Instagrambaar". Gemakkelijke, snelle verzorging van huisdieren bestaat niet.
Het collectieve geweten van de wereld is verhuisd naar de veiligste, vriendelijkste ruimte waarvan onze geest weet dat die waar is. Huisdieren - honden, katten, reptielen, konijnen - exotisch en 'normaal'. Meer mensen ruimden dierenasielen op en pleegden en adopteerden honden dan opvangcentra en reddingsgroepen in decennia hadden gezien.
Het vooruitzicht van eenzaamheid, of waargenomen eenzaamheid als je lockdown-dagen met familie werden doorgebracht, maakte ons doodsbang. De meest 'geavanceerde soorten op aarde' hunkeren naar dieren om onze angsten te verlichten. Ze kalmeren ons, laten ons hart glimlachen en genezen ons op manieren die we nog moeten begrijpen.
Van lama's tot kippen en puppy's, een huishouden met een huisdier is vaak gelukkiger en rustiger.
Maar we dwalen af, terug naar de pandemie en onze puppy's. Hielden we meer van onze huisdieren tijdens de pandemie? Besteden we meer aandacht aan hun behoeften en wensen omdat we ons zorgen maakten over hun welzijn of als afleiding? De huisdierenindustrie is wereldwijd vrijwel ongeschonden. Het heeft deuken en blauwe plekken opgelopen, maar het heeft geen hulpdiensten nodig om het te redden. Dierenartsen, dierenwinkels en websites (groot en klein) blijven bestaan. Sommige dierenartsen meldden dat ze 'nog nooit zo druk geweest'
Dat brengt ons terug bij de vraag:hielden we meer van onze huisdieren tijdens de lockdown? Wat bedoelen we met liefde? Je hield net zoveel van ze vóór de pandemie:voor ze zorgen, eten, wandelen en voor al hun behoeften zorgen. Maar het hoorde bij de routine. Dus het lichte mank lopen in hun gang is misschien onopgemerkt gebleven vóór de pandemie. Niet omdat het je niets kon schelen, maar er waren zoveel klusjes om naar beneden te gaan dat het uitlaten van de hond nog een ding was om van de lijst te schrappen!
Te midden van pandemische lockdowns nam je de rol aan van voeder, kok, hondenuitlater, trimmer en dierenoppas. Je had de tijd om ze te observeren, let op kleine gedragsveranderingen. Een kat die plotseling en onverklaarbaar stopt met het gebruik van de kattenbak is niet koppig - het kan een teken zijn van ziekte of letsel. Een hond die weinig interesse toont in een dagelijkse wandeling, kan pijn hebben door een zich ontwikkelende aandoening zoals artritis of heupdysplasie.
24 x 7 opgesloten met je dier, had je de tijd om een betere waarnemer te zijn, wat zich vertaalt naar een betere huisdiereigenaar.
Hoeveel water een hond en een kat drinken, is een van de grootste bijdragen aan hun gezondheid. Thuiswerken biedt u de mogelijkheid om te weten of ze voldoende vocht krijgen. Ook de lol van huilende hondenorkesten tijdens Zoom meetings – want wie houdt daar nu niet van!
Onze huisdieren hebben ons vermenselijkt voor mensen en situaties die nog maar een jaar geleden koude onpersoonlijke interacties waren.
De pandemie vestigde onze aandacht op de behandeling van alle dieren en onze plundering van de natuurlijke wereld. Het begint met de kat en de hond waarmee je samenleeft. Ze herinneren ons eraan dat hoe slim onze telefoons ook zijn of hoeveel reizen mensen naar de maan maken, een kwispelende staart en spelen met onze honden en katten ons nog steeds fascineren en vermaken.
Dus misschien hielden we niet echt meer van ze, maar zagen we ze meer. Zag de nuances in hun gedrag. Leerde lichaamstaal te lezen en sommige, zo niet alle, te interpreteren. We hebben non-verbale communicatie geleerd en dat het een troost is om gewoon in dezelfde kamer te zijn met een ander wezen.
Ze leerden ons meer van hen te houden door ons te laten weten dat ze letterlijk onze rug hadden. Neem in ruil daarvoor altijd de tijd om uw huisdieren te observeren alsof u opgesloten zit.
Let op al die kleine tekenen van mank lopen, een pauze of een zucht. Niet als helikoptermoeder, maar als stille waarnemer.
Maar als pandemische puppyliefde ons betere eigenaren van gezelschapsdieren heeft gemaakt, laten we dat dan als een positieve les van een afschuwelijk jaar beschouwen. Houd ze in de gaten om ze gezond te houden.
