Of uw hond nu ouder wordt of een beetje te hard speelt en iets aanpast, het is moeilijk om ze te zien strompelen terwijl u wacht om ze naar de dierenarts te brengen. U kunt in de verleiding komen om ze iets uit uw eigen medicijnkastje te geven om de pijn te verlichten. U moet echter op uw hoede zijn om uw hond ibuprofen te geven.
Ibuprofen, de generieke medicijnnaam voor producten zoals Advil, Nuprin en Motrin, behoort tot een klasse geneesmiddelen die niet-steroïde anti-inflammatoire geneesmiddelen of NSAID's worden genoemd. Het ontstekingsproces is complex en daarin produceert een enzym genaamd cyclo-oxygenase of COX prostaglandinen, die vervolgens ontstekingen kunnen veroorzaken. NSAID's werken om COX te remmen, waardoor de productie van de prostaglandinen die ontstekingen veroorzaken, wordt verminderd. Het probleem ontstaat doordat er twee verschillende COX-enzymen zijn, COX-1 en COX-2, en ibuprofen blokkeert beide zonder onderscheid. Terwijl COX-2 de inflammatoire prostaglandinen produceert, werkt COX-1 om de normale maagwand, de bloedtoevoer naar de nieren en zelfs het samenklonteren van bloedplaatjes te behouden.
Dus ibuprofen werkt niet alleen om ontstekingen te verminderen door COX-2 te blokkeren, het kan ook het beschermende slijmvlies dat de maag bekleedt, de bloedtoevoer naar de nieren verminderen en zelfs de stollingstijd verlengen.
Hoewel ibuprofen relatief veilig voor u is om te nemen, is er een ongelooflijk smalle veiligheidsmarge bij honden. Dit betekent dat de hoeveelheid die een hond nodig zou hebben om therapeutisch te zijn, niet zo ver verwijderd is van de hoeveelheid die giftig zou zijn. In feite is de toxische dosis ibuprofen slechts ongeveer 1,5 keer de effectieve dosis bij chronisch gebruik. Er zijn veterinaire specifieke NSAID's die een veel breder therapeutisch bereik hebben en dus veel veiliger zijn voor uw hond. Dit omvat medicijnen zoals Carprofen (Rimadyl, Novox), Meloxicam (Metacam), Deracoxib (Deramaxx) en Grapiprant (Galliprant).
Zelfs als je naast ibuprofen nog andere NSAID's in huis hebt, is het toch een goed idee om te wachten tot de dierenarts je hond iets geeft. Overschakelen van de ene NSAID naar de andere vereist iets dat een uitwasperiode wordt genoemd. Als u uw hond van huis een NSAID geeft om ze naar hun afspraak te krijgen, kan uw dierenarts ze een paar dagen niet starten met een veterinaire NSAID. De wash-outperiodes kunnen variëren, maar over het algemeen zal uw dierenarts wachten met het starten van een nieuwe NSAID tot 5-7 dagen na de laatste dosis medicatie thuis. Deze periode kan langer zijn als uw hond symptomen heeft zoals braken of diarree.
Honden die ibuprofen binnenkrijgen, kunnen breken met braken (met of zonder bloed erin), diarree, donkere en teerachtige ontlasting (melena genaamd, dit kan wijzen op een bloeding in het maag-darmkanaal van uw hond), lethargie, verminderde eetlust, buikpijn, bleek of zelfs geel tandvlees, een verhoging of een afname van zowel drinken als plassen, tremoren, toevallen, coma en zelfs de dood. Symptomen kunnen overal van twee tot zes uur na inname worden waargenomen. Ernstigere symptomen verschijnen mogelijk pas een paar dagen na inname.
Bij een acute inname wordt de toxische dosis ibuprofen geacht 11 mg per pond te zijn. Zoals eerder vermeld, kan het zo laag zijn als 3 - 4 mg per pond als het chronisch wordt gegeven.
Het eerste niveau van toxiciteit wordt als gastro-intestinaal beschouwd. Dit is waar de remming van het slijmvlies van de maag van uw hond in het spel komt. Het slijm in de maag van uw hond beschermt het slijmvlies tegen de ongelooflijk zure omgeving van de maaginhoud. Met minder slijm om het te beschermen, kan de voering zweren ontwikkelen die kunnen gaan bloeden. Dit kan zowel bloedbraken als melena veroorzaken. Als het ongecontroleerd verder gaat, kan een maagzweer zelfs het maagslijmvlies volledig scheuren, wat op zich al een levensbedreigende noodsituatie is.
Het volgende niveau van ibuprofen-toxiciteit is gerelateerd aan de nierfunctie van uw hond en kan optreden bij iets hogere doseringen dan het eerste niveau. Onthoud dat sommige prostaglandinen werken om de bloedtoevoer naar de nieren te bevorderen. Naarmate deze bloedstroom afneemt, stapelen zich toxines op die normaal door de nieren zouden worden uitgefilterd. Dit kan de nieren beschadigen en deze schade kan tijdelijk of permanent zijn, afhankelijk van hoe snel medische interventie wordt gestart en hoe gezond de nieren waren voordat ze beschadigd raakten.
Het uiteindelijke niveau van ibuprofen-toxiciteit is gerelateerd aan het zenuwstelsel van uw hond. Bij zeer hoge doses kan ibuprofen bij honden tremoren en toevallen veroorzaken. Het kan uw hond zelfs in coma brengen!
Als u zich realiseert dat uw hond in uw voorraad ibuprofen is terechtgekomen, moet u zo snel mogelijk veterinaire hulp inroepen. Niet alleen kan uw dierenarts braken opwekken als het maar een uur of zo geleden is dat uw hond aan de medicatie is gekomen, maar de prognose van uw hond is veel beter als medische interventie eerder dan later wordt gezocht. Wacht niet tot uw hond symptomatisch wordt. Geef uw hond thuis niets, zoals Pepto-Bismol of Kaopectate; sommige formuleringen kunnen salicylaten bevatten, die een wisselwerking kunnen hebben met ibuprofen en verdere schade kunnen veroorzaken.
De behandeling zal gebaseerd zijn op hoeveel ibuprofen uw hond heeft gekregen. In sommige gevallen kan ziekenhuisopname nodig zijn voor intraveneuze vloeistoffen om de bloedtoevoer naar de maag en de nieren te ondersteunen, medicijnen om de maag van uw hond te beschermen en frequente bloedonderzoeken van de nierfunctie om er zeker van te zijn dat uw hond op de behandeling reageert. In ernstige gevallen kunnen spierverslappers nodig zijn om bevingen/aanvallen te voorkomen en bloedtransfusies om niet alleen het bloed aan te vullen dat verloren is gegaan door de GI-zweren van een hond, maar ook om stollingsfactoren aan te vullen om de zweren te helpen het bloeden te stoppen.
Als het gaat om NSAID's voor honden, zijn er zeker varianten die veel veiliger zijn dan ibuprofen. Het is altijd het beste om uw medicijnen buiten het bereik van uw hond te houden en altijd uw dierenarts te raadplegen voordat u hem uw eigen medicijnen geeft.
