Als je paarden en een tuin hebt, moet je oppassen dat je bepaalde planten niet op je erf hebt staan. Deze veel voorkomende onkruiden, bomen, planten en struiken, hieronder weergegeven, zijn giftig voor paarden en pony's. Leer deze planten in uw weiden en erven te herkennen en zorg ervoor dat u ze zo snel mogelijk verwijdert om uw paarden veilig te houden.
Dodelijke nachtschade houdt van zandgrond en gedijt zelfs in droge omstandigheden. Hij heeft een klokvormige paarse bloem en de kleine, ronde vrucht lijkt op een grote zwarte bes:diep en glanzend zwart/paars. Alle delen van deze plant zijn giftig voor mens en dier. De vrucht is enigszins zoet en draagt daarom bij aan het gevaar.
De bladeren zijn donkergroen en glad van structuur, enigszins vergelijkbaar met die van een tomatenplant. Het behoort tot dezelfde familie als de tomaten-, aardappel- en paprikaplanten.
Meestal nemen paarden per ongeluk een giftige plant binnen omdat deze in het hooi is geperst en onbewust is opgegeten. Tekenen van nachtschadevergiftiging kunnen zijn:
De bloemen zijn geel en komvormig met scherp gelobde bladeren van een dunne steel. Het gras om hen heen zal goed worden begraasd. Paarden zullen het eten van boterbloemen vermijden vanwege hun scherpe smaak en directe blaarvorming op de mond als er meer gewenst voer beschikbaar is. Na een strenge vorst of gedroogd in hooi zijn boterbloemen niet langer giftig.
Boterbloemen kunnen veroorzaken:
Adelaarsvaren is heel gebruikelijk en groeit langs bermen, in velden, in lichte struiken en zelfs in tuinen. In de lente ontvouwen 'fiddleheads' zich in driehoekige bladeren tot 1 meter hoog. Adelaarsvaren, gedroogd en in hooi verpakt, is nog steeds giftig. Als een paard een grote hoeveelheid van deze varen eet, kunnen de gifstoffen een vitamine B1-tekort veroorzaken.
Symptomen van vergiftiging door varens door varens kunnen zijn:
De grond rond mijn oude eigendom bestaat grotendeels uit zand en grind. Het loopt snel leeg, waardoor het perfect is voor deze soort paardestaart. Andere soorten groeien in meer drassige gebieden. Als de plant wordt gedroogd en in hooi wordt verpakt, kan het toxine een groter effect hebben dan in de verse plant. Het toxine in deze plant vernietigt vitamine B in het bloed van het paard.
Symptomen van paardestaartvergiftiging zijn:
In sommige gebieden wordt deze plant varkenskruid of ganzenvoet genoemd. Het heeft gladde, lichtgekleurde bladeren en een houtachtige rode stengel. De 'bloem' lijkt eerder op een klein bleekgroen bloemkooltrosje. Het is een veel voorkomend onkruid in tuinen.
Een paard zou een groot aantal lamskwartieren moeten eten om het toxine te laten werken. Tenzij er geen ander voer beschikbaar is, is het onwaarschijnlijk dat een paard deze plant zal eten.
Als een paard een groot aantal lamskwartieren consumeert, kunnen de volgende symptomen optreden:
Het is een mooie voorjaarsbloeiende vaste plant, maar dodelijk voor paarden. Groeit dit in jouw bloementuin?
Deze veel voorkomende tuinplant is giftig voor mensen en huisdieren, inclusief paarden. Het is onwaarschijnlijk dat lelietje-van-dalen in een weiland groeit, omdat het meestal in huistuinen wordt geplant vanwege de aantrekkelijke bloemen en mooie rode bessen. Het kan per ongeluk worden ingeslikt als iemand tuinafval in de buurt van een omheining gooit waar nieuwsgierige paarden bij kunnen. Tuin- en gazonresten moeten buiten het bereik van paarden worden weggegooid.
De gifstoffen van de plant tasten het hart aan. Inslikken kan resulteren in:
Kroontjeskruid is een veel voorkomende weilandplant. Elliptisch gevormde bladeren vertakken zich van een centrale stengel. In de plant zit een wit, kleverig sap. De bloemen groeien in een bolvormige tros en zijn in volle bloei lavendelkleurig. De peulen ontwikkelen zich tot ongeveer 3 "en in de herfst splijten ze open om bruine zaden vrij te geven die door de lucht zweven op donzige witte pluizige vezels. Alle delen van de plant zijn giftig. Levende en gedroogde planten (per ongeluk in hooi verpakt) zijn giftig. Zoals de meeste giftige planten, paarden zullen kroontjeskruid vermijden tenzij ze geen andere voedselbron hebben. Tekenen van kroontjeskruidvergiftiging zijn:
Kroontjeskruid is de waardplant voor de belangrijke bestuiver, de monarchvlinder, dus hoewel het niet in hooivelden zou moeten voorkomen, is het acceptabel om deze bloem veilig in perken te planten uit de buurt van grazend vee.
Varkenskruid kan zeer giftig zijn als het in grote hoeveelheden wordt gegeten. Het is onwaarschijnlijk dat paarden deze plant eten, tenzij er geen ander voedsel beschikbaar is. Dit onkruid lijkt overal te groeien, van weilanden tot moestuinen, bermen tot boerenerven. Het is nog steeds giftig als het wordt gedroogd en in hooi verpakt. Pigweed en zijn relatieve lamskwartieren kunnen nierfalen veroorzaken. Andere symptomen van inname van varkenskruid kunnen zijn:
De bast van rode esdoorns is glad en grijsachtig. De twijgen zijn roodbruin.
De verse bladeren worden als relatief veilig beschouwd, maar verwelkte en gevallen bladeren kunnen giftig zijn, maar smakelijk voor paarden. De gifstoffen tasten de rode bloedcellen aan. Drie pond ingenomen rode esdoornbladeren worden als dodelijk beschouwd.
Bladeren kunnen enkele weken giftig blijven nadat ze zijn gevallen. Gooi geen rode esdoornbladeren in mesthopen of composthopen die mogelijk binnen het bereik van uw paarden zijn. Rode esdoornbladeren kunnen problemen veroorzaken als ze tot hooi worden verpakt.
Rode esdoorns groeien in het oosten van de Verenigde Staten en Canada.
Symptomen van rode esdoornvergiftiging zijn:
Verschillende soorten eiken leven in heel Noord-Amerika. Paarden eten de bladeren op als er geen ander voer beschikbaar is. Water kan verontreinigd zijn door gevallen bladeren. Eikels zijn ook giftig als ze in grote hoeveelheden worden gegeten.
Tekenen van eikenvergiftiging zijn:
Van half juli tot half augustus bloeit sint-janskruid op droge zandgrond. Als je de bloemen tussen je vingers knijpt, laat het een roestige roodachtige vlek achter. Sint-janskruid veroorzaakt lichtgevoeligheid wanneer het wordt ingenomen door vee. Dieren zullen blaren op de huid hebben en witte delen van de vacht zullen gemakkelijk verbranden door de zon.
