Wanneer koralen hun kleur verliezen, staat dit bekend als "koraalverbleking". Koraalverbleking begon aandacht te krijgen nadat het in de jaren negentig voor het eerst werd waargenomen op koraalriffen in de Stille Zuidzee. Koraalverbleking komt ook voor in zeewaterrifaquaria.
De skeletstructuur van harde koralen is normaal gesproken wit, maar ze hebben kleur door zooxanthellae-algen. Deze kleine plantjes, een soort dinoflagellaten (eencellige microscopisch kleine organismen die behoren tot de Protista koninkrijk), bevinden zich in de zachte weefsels van koralen. Deze microalgen zijn fotosynthetisch en hebben een endosymbiotische relatie met sommige koralen, evenals met ander zeeleven zoals Tridacnid-mosselen, naaktslakken, sommige sponzen en zelfs kwallen. Symbiose verwijst naar twee verschillende organismen die samenleven in een wederzijds voordelige relatie.
Overdag fotosynthetiseren de zoöxanthellen. De koraalpoliepen profiteren van het fotosynthaat (product van fotosynthese) en op hun beurt profiteren de algen van het geproduceerde stikstof-, fosfor- en kooldioxide-afval dat ze nodig hebben om te groeien. 'S Nachts voeden de poliepen zich met plankton door het met hun tentakels te vangen.
Als de snelheid van de fotosyntheseproductie te hoog is, hebben koralen het vermogen om het aantal zoöxanthellen in hun weefsels te beheersen door het te verdrijven. Dit staat bekend als koraalverbleking, wat normaal is. Wanneer koralen echter buitensporig worden belast, zorgt dit ervoor dat ze meer zoöxanthellen verdrijven dan nodig is, en daarom is kleurverlies het gevolg van de uitdrijving van te veel zoöxanthellen en/of wordt de concentratie van fotosynthetische pigmenten in deze organismen verminderd. Hoewel langdurige bleking de gedeeltelijke of volledige dood van koraalkolonies kan veroorzaken, is het voor de getroffen kolonies mogelijk om hun symbiotische microalgen te herstellen en weer te gaan groeien als de situatie niet te ernstig is en de stressvolle omstandigheden worden veranderd.
Aangezien stress de sleutel lijkt te zijn tot dit probleem, laten we eens kijken welke gebeurtenissen naar verluidt de oorzaak zijn van verbleking van koraalriffen over de hele wereld. Men denkt dat de effecten van El Niño- en La Niña-gebeurtenissen bronnen van koraalverbleking zijn. Opwarming van de aarde, wat betekent "klimaatveranderingen" in de atmosfeer van de aarde als gevolg van de uitstoot van broeikasgassen, zou samenhangen met toegenomen orkaan, tornado, overstromingen, zand en andere stormactiviteit, zeespiegelstijging, enzovoort. Klimaatveranderingen kunnen koraalriffen onder druk zetten.
Koraalverbleking heeft een breed scala aan effecten, waaronder:
Klinkt een van deze voorwaarden u bekend in de oren? Zij zouden moeten. Dit zijn standaard stressproducerende factoren waar je op moet letten bij het houden van een zoutwateraquarium of riftank. Als je problemen hebt met koralen die verbleken of hun kleur verliezen, ook al heb je het gevoel dat je ze een kwaliteitsvolle omgeving en de juiste zorg hebt gegeven, moet je de bovenstaande punten evalueren en in overweging nemen als plausibele oorzaken. Het is mogelijk dat een bacteriële infectie de boosdoener of een bijdragende factor is.
